به گزارش برنا، بیانیه جامعه اسلامی مهندسین در آستانه اولین سالگرد شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی و سالروز نهم دی ماه (روز بصیرت و میثاق با ولایت) به شرح زیر است:
بسمه تعالی
نهم دی در تاریخ ایران، نامدار و ماندگار شد چرا که حضور حماسی ملت ایران قدرت نرم ایران سربلند را به رخ جهانیان کشید؛ قدرتی که با صلابت، چالشها را از بین برد و حقایق را روشن و تثبیت کرد، قدرتی که به اغواگریها و شیطنتگریهای بیگانگان سیلی محکمی زد. قدرتی که از دل ملت برخاست با هر علقه و علاقه ای. قدرتی شکل گرفته از ایمان؛ ایمان به اسلام و پایبندی به وطن.
نهم دی پرچم برافراشته دلدادگی برای وطن دوستی، پاسداشت اسلام، میهن و وطن بود. نهم دی همواره یادآوری میکند که فتنه دسیسه و نفوذ سال ۸۸ نباید هیچگاه فراموش شود. نهم دی پیچ تاریخی ملت ایران در پاسداشت انقلاب بود، روزی که همه آمدند.
و در پاسداشت مرد میدان، سردار قلب ها نیز همه به میدان آمدند. با هر نگاه و سلیقه ای. این ملت خادم خود را خوب می شناسند. آنکه ملت را با همه وجود دوست داشت . او که خطاب به میدان داران مدعی میگفت: من و آدمهای خودم. من و رفقای خودم. من و مریدهای خودم. این بیحجاب است، این باحجاب است. این چپ است، آن راست است، این اصلاحطلب است، او اصولگراست، خب پس چه کسی را میخواهید حفظ کنید؟"
رمز این نگرش والا، بصیرت سردار بود. سلیمانی مرد میدان بود و حاکم بر قلب ها. او با بصیرت عمیق خود ارزش های والای حضرت روح الله را احیا کرد و نشان داد که جمهوری اسلامی ایران برای تمامی آحاد ملت ایران است.
برخی سلیمانی را به شجاعت، عدهای به عنوان نظامی چیره دست و عده ای به عنوان انسان رقیق القلب و با عطوفت میشناسند. اما سلیمانی باید در ابعاد مختلف به جهان شناسانده شود. سلیمانی نه یک فرد و نه یک نظامی کارکشته، بلکه یک مکتب بود. در مکتب سلیمانی، ملاک عمل است. در مکتب سلیمانی "باید تلاش کرد که دیده نشد. خدا خودش می بیند. و باید به این بلوغ برسیم که نباید دیده شویم. آنکس که باید ببیند می بیند..."
شهید سلیمانی، اسم رمز برانگیختگی و بسیج مقاومت در دنیای اسلام، قهرمان ملّت ایران و قهرمان امّت اسلامی و قهرمانِ شکست استکبار و نظام سلطه است.
مکتب سلیمانی مکتب گفتگو، تحمل و تعامل بود با دوستان و قوت و قدرت و صلابت و کیاست با دشمنان. در مکتب سلیمانی دایره دوستان بسیار وسیع است. و خروش ملت در پاسداشت سردار مقاومت، نمایی از رمزینه های مکتب سلیمانی بود.
سلیمانی یک سرباز بود، اگر چه یک سردار بود. سرباز وطن. او یک سرباز بود و همه اعمال و رفتار و گفتار خود را با چارچوب های فرمانده و رهبر خود تنظیم میکرد و از عمق جان رهبری ایمان و اعتقاد داشت.
ماندگاری سلیمانی در طلب گمنامی اش بود و تلاشش برای دیده نشدن.
به احترامش باید به پا خاست. نه ایستادن بر کنده و بر قامت. باید حرکت کرد و مرد میدان بود. جشنواره ها و یادبودها و یادمان ها اگر چه در جای خود بسیار ارزشمند است، اما چند دهه تجربه نشان داده است که این ها مکتب را به گورستان می برد. مکتب سلیمانی در دل مردم است. فقط باید غبارها را از دل زدود. سلیمانی یک جریان شد چون در پیوند با خواست های مردم بود. شهادت حاج قاسم، این غبارها را زدود و نمایشی از جذب حداکثری به تصویر کشید. مکتب سلیمانی مغفول عرصه حکومتداری ماست. مکتب سلیمانی در دل هاست. مکتب سلیمانی را باید زیست. باید نشر داد و به دنیا نشان داد. جذابیت آن، دل های انسان ها را مجذوب خود می کند. و این راه ادامه دارد.
جامعه اسلامی مهندسین