فدراسیون دارای یک سری انجمن‌های مصوب است که تحت نظر کمیته بین‌المللی ورزش‌های ناشنوایان فعالیت می‌کند

به گزارش برنا، پژمان معتمدی، دبیر فدراسیون ورزش های ناشنوایان در خصوص فعالیتهای جدیدی که قرار است در این فدراسیون در حوزه توسعه و تسری ورزشهای همگانی انجام دهد گفت: دو دغدغه اساسی این فدراسیون در زمان حضور اینجانب در فدراسیون دو امر مهم بود:1: ما در بخش ورزشهای همگانی بستر سازی مناسب، قرارگیری فعل ورزش در سبد خانوار افراد ناشنوا و اهمیت تندرستی نداشتیم. در ورزش ناشنوایان اگر فردی به سمت یک فعالیت بدنی جذب می شد هیچ الگو نظام مندی این موضوع را سازماندهی نکرده بود و آن شخص بر اساس یک اتفاق یا علاقه ای که به یک رشته ورزشی داشت به آن رشته ورزشی ورود می کرد. آن چیزی که در این بین کاملا مشخص است آن است که کار کردن به شکل پراکنده و جزیره ای هیچ کمکی به ارتقاء اهداف همگانی فدراسیون نخواهد کرد. ما باید در اصل یک پروتکل نظام مند و زمان بندی شده ای داشته باشیم تا بتوانیم ورزش را در یک خانواده ناشنوا تبدیل به فرهنگ کنیم به همین خاطر از آقای دکتر نقشبندی خواهش کردیم در بخش کمیته همگانی به ما کمک کنند و در اصل این چالش را برای ما مرتفع نمایند. 

او در همین خصوص ادامه داد: مسئله دومی که باعث شد ما به کمیته همگانی توجه کنیم این است که میانگین سنی ورزشکاران ما در بخش قهرمانی و در انجمن های ورزشی 30 تا 40 سال است در حالیکه در تیمهای دیگر افراد با این سن بازنشست می شوند ولی در ورزش ناشنوایان در این سن عناوین قهرمانی کسب می کنند و ما متاسفانه هیچ پشتوانه ای برای قهرمانانمان نداریم. معضل این فدراسیون تا به حال این بود که اگر در انجمن های ورزشی یک قهرمان را از دست بدهیم جایگزینی برای او نداریم. این عللی بود که فدراسیون را برآن میداشت که در حوزه همگانی گام بردارد. 

معتمدی اضافه کرد: از زمان حضور دکتر نقشبندی و برنامه ریزی هایی که انجام شده است در تمام انجمن های ورزشی کمیته همگانی شکل گرفته و با بخش استعداد یابی و سرکار خانم سپیداری به عنوان مسوول این کمیته هماهنگ هستند که استعدادها را کشف و متعاقبا پرورش می دهند. در بخش همگانی با الگو برداشتن از فدراسیون ورزشهای همگانی و پیرو دستوری که معاونت محترم ورزشهای همگانی جناب آقای دکتر احمدی و آقای بنی تمیم در بحث اداره کل همگانی عنوان گردید بخش همگانی فعال گردید و فدراسیون از کمیته ها و انجمن های متناظر در بخش فدراسیون ورزش همگانی بهره جست چرا که اهداف همگانی هر دو فدراسیون یکسان است و الگوی هدف گذاری ما بین این فدراسیون با ورزش های همگانی، فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام و سایر فدراسیون های تخصصی ورزشی در توسعه ورزش همگانی متقارن است و در این راستا تلاش بر بهره گیری از مدیریت های یکسان در همراستایی اهداف و برنامه ها ست.

او در ادامه صحبتهایش چنین عنوان کرد که فدراسیون دارای یک سری انجمن های مصوب است که تحت نظر کمیته بین المللی ورزش های ناشنوایان فعالیت می کند ولی برخی از رشته هایی که توسعه آن ها در ناشنوایان ابتر مانده است در قالب کمیته راه اندازی می شوند. به عنوان مثال رشته ورزش ووشو در کمیته بین المللی انجمن ورزشهای ناشنوایان ایجاد نگردیده است. این رشته ها، رشته های ورزشی هستند که در بخش همگانی راه اندازی خواهند شد. هدف فدراسیون این است که بصورت کلی همه طیف جمعیت را بتوانیم با هر سلیقه ای درگیر کنیم و این اتفاقی است که دارد در فدراسیون انجام می شود.

معتمدی در پایان در خصوص اینکه مسئولین و رسانه ها چقدر می توانند در جا افتادن این قضایا نقش داشته باشند افزود: ورزشکاران ناشنوا بخاطر اینکه از نعمت شنوایی محروم هستند مطمئنا مجبور هستند در ارتباط با جامعه از سایر حواسشان استفاده کنند که الان مهمترین حسی که از آن استفاده می کنند حس بینایی است. فضای مجازی و ارتباط تصویری مهمترین بخشی است که برای آنها وجود دارد. بخصوص در حوزه سیما خیلی می تواند به ما کمک کند.

در رادیو هم لطف می کنند و راجع به فعالیتهای فدراسیون ناشنوایان صحبت می کنند ولی ما مخاطب ناشنوا نداریم. ما قصد داریم به نوعی به جمعیت ناشنوایمان اطلاعات دهیم بعد هم از طریق انجمن ها و کمیته هایمان در بخش همگانی خواستیم که این فضا را مهیا کنند تا با بچه های ناشنوا ارتباط برقرار کنند و رسانه در این زمینه خیلی می تواند به ما کمک کند. و مهمترین موضوع این است که تولید محتوای فدراسیون را در رسانه ها منتشر کنند. 

نکته دومی که می خواهم به آن اشاره کنم این است که فدراسیون ورزشهای ناشنوایان برای عمده مردم ناشناخته است بعضی وقتها حتی از کارشناسان وزارتخانه به ما سر می زنند ووسعت فعالیتهای ما را نمی دانند. مقداری ناآگاهی در این زمینه وجود دارد که ضرورت پیدا می کند رسانه در این زمینه آگاهی بخشی دهد نکته جالب دیگری که باید بگویم این است که در خیلی از اوقات ورزشکاران ناشنوای ما هم نمی دانند که فدراسیون مرتبط دارند. این نقطه ضعف یک ساختار سازمانی در ورزش کشور است که خواستگاه افراد ورزشکار در ورزش ناشنوایان ناشناخته باقی مانده است. رسانه اگر اطلاعات را در کل کشور توزیع کند ورزشکارانی که ما نتوانستیم آنها را پیدا کنیم و آنها نیز با ما آشنایی نداشتند بستری فراهم می شود که با هم ارتباط بگیریم. 4