کسانی که مذاکرات را کاغذ پاره می‌دانند در ایران زندگی می‌کنند؟/ مذاکرات چه نفع شخصی برای اصلاح طلبان دارد که به آنها حمله می‌کنند

«حسین کاشفی»، فعال سیاسی اصلاح طلب، در گفت و گو با خبرنگار سیاسی برنا، در رابطه با برخی اتهام زنی ها به جریان اصلاح طلب و ایجاد دو قطبی سازی مسموم سیاسی در کشور گفت: همه ما به عنوان یک ایرانی خود را در قبال آینده کشور مسئول می دانیم و باید منافع کشور و منافع ملی در اولویت باشد. به طور طبیعی منافع حزبی، گروهی، طیفی و فردی نباید در اولویت قرار بگیرد. اصلاح طلبان نیز در این زمینه موفق بوده اند و منافع ملت را تحت هر شرایطی در اولویت قرار می دهند. 

او افزود: کسانی که بر طبل اختلافات می کوبند و مذاکرات را کاغذ پاره می خوانند در ایران زندگی می کنند؟ آیا از معیشت ملت خبر دارند؟

کاشفی ادامه داد: همه ما در این کشور زندگی می کنیم و قانون اساسی نیز حق آزادی بیان را برای ما قائل شده است که هر فردی در چهارچوب قانون آنچه را که به خیر و صلاح کشور می داند را انجام بدهد و اگر کسی در این زمینه اقدامی نکند، به وظایف انسانی خود عمل نکرده و کوتاهی کرده است. اصلاح طلبان به عنوان بخشی از نیروهایی که در کشور فعال هستند و زندگی می کنند ایران را همچون هر ایرانی دیگری از آن خود می دانند و فکر می کنند مثل هر ایرانی دیگری باید درباره مواردی که به خیر و صلاح کشور می‌دانند، اظهارنظر کنند. در واقع من نمی دانم ما باید چه زمانی به این مساله توجه کنیم؟! تا ما به قانون، منطق و اخلاق توجه نداشته باشیم وضعیت بهبود پیدا نمی کند.

او تاکید کرد: مذاکرات چه نفع شخصی می تواند برای اصلاح طلبان داشته باشد که انقدر به آنها حمله می کنند؛ آیا رهایی از تحریم ها به نفع ملت نیست؟

این چهره اصلاح طلب اضافه کرد: وقتی از ایران و ایرانی حرف می زنیم با افتخار از تمدن و فرهنگی برخوردار صحبت می کنیم. بعد از اینکه اسلام وارد ایران شد به فرهنگ و تمدن اضافه شد. تعهد و امانت داری هم اضافه شد و این انتظار و فهمی است که ما از دین داریم. بعد از انقلاب اسلامی ما خود را کشوری اسلامی می دانیم و این داعیه را داریم که ما می خواهیم، ارزش های دینی را بر کشور حاکم کنیم و اتهام زنی از مواردی است که نهی شده است. 

او در پایان افزود: اگر می خواهیم کشوری موفق داشته باشیم و روز به روز به توسعه برسیم باید در عین اختلاف نظر دست به دست هم بدهیم. باید اختلافات را قبول کنیم و به رسمیت بشناسیم. نباید اختلافات را به دشمنی هم تعبیر کنیم. ما به عنوان یک مسلمان حتی باید با دشمن به نوعی رفتار کنیم که دشمن جذب ما شود. باید ابتدا ظرفیت ها را بالا ببریم و همدیگر را تحمل کنیم نه اینکه رقیب را دشمن تلقی کنیم و با تهمت و قبضه کردن قدرت رقبا را از عرصه سیاست حذف کنیم. 4