روایت یک آرزو در «وایه»

به گزارش برنا، فیلم کوتاه «وایه« به کارگردانی فروزان جاویدی، داستان دختری در یک روستای دورافتاده را روایت می‌کند که در آن منطقه همه دختران تا قبل از 18 سالگی ازدواج می‌کنند و از حق تحصیل برخوردار نیستند.

فروزان جاویدی، کارگردان درباره موضوع فیلم «وایه» که در بخش مستند سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران وجود دارد، گفت: این مستند، داستان دختری در یک روستای دورافتاده را روایت می‌کند که در آن منطقه همه دختران تا قبل از 18 سالگی ازدواج می‌کنند و از حق تحصیل برخوردار نیستند. اما کاراکتر ما تصمیم گرفته به مدرسه برود و در این بین با مشکلاتی مواجه می‌شود.

این کارگردان درباره علت نام‌گذاری این مستند گفت: «وایه» در زبان لری به معنی آرزو است. من به این دلیل نام وایه را برگزیدم که اشاره به آرزوی دختر برای تحصیل داشت.

جاویدی درباره چگونگی انتخاب این موضوع اظهار کرد: در کنار کارگردانی، کار عکاسی مستند هم انجام می‌دهم. درگیر عکاسی برای پروژه‌ای با عنوان «مشاغل درون روستایی» بودم که به این روستا رفتم و متوجه شدم چقدر خانم‌ها در آن‌جا سخت کار می‌کنند و تا سر کوه می‌روند که هیزم بیاورند. دراین بین دختری را دیدم که به همه آن‌ها بی‌توجه است و با کوله‌ای بردوش از مسیر دیگری گذر می‌کند.

او ادامه داد: در گفت‌وگویی که با او داشتم متوجه شدم که هرروز مسیری دو ساعته را برای رسیدن به مدرسه پیاده‌روی می‌کند و هدفش دانشگاه رفتن است. از ان‌جا بود که جرقه ساختن این مستند در ذهنم زده شد.

جاویدی درباره موانعی که در مسیر ساخت این مستند با آن‌ها روبه‌رو می‌شد، بیان کرد: من باید در روستایی دورافتاده کار می‌کردم که تا مرکز استان، چهار ساعت فاصله داشت. این روستا به لحاظ فرهنگی خیلی پذیرش این را نداشت که با گروه فیلم‌برداری آن‌جا برویم و مستند بسازیم. ضمن این که جایی هم برای اقامت وجود نداشت. به همین دلیل من ابتدا تنها رفتم و مدتی در آن‌جا اقامت کردم تا درنهایت توانستم رضایت اهالی روستا را جلب کنم و مستندم را بسازم. البته در مسیر ساخت هم نامزد این دختر کمی برای ما دردسر ایجاد کرد و من نتوانستم پایان‌بندی کار را با استراتژی‌ای که در ذهن داشتم پیش ببرم.

او ادامه داد: البته خود دختر و خانواده‌اش راضی بودند و مشکلی نداشتیم. اما نامزد او می‌گفت که قرار است فیلم را در تلویزیون نشان دهند و مخالفت می‌کرد. این دختر قرار بود که کنکور بدهد و بعد ازدواج کند، اما من دیگر اطلاعی ندارم که موفق شده یا این که  ازدواج کرده است. چون کانال ارتباطی من با آن‌ها قطع شد.

جاویدی درباره نقش فیلم مستند در فرهنگسازی درباره این قبیل از موضوعات نیز توضیح داد: در سینما فرهنگ‌سازی اتفاق می‌افتد، اما من فکر می‌کنم که یک فیلم هرچه قدر هم که تاثیرگذار باشد، درنهایت مثل سنگی است که به رودخانه‌ای پرتاب می‌شود و موج ایجاد می‌کند، یعنی جریان ساختن این فیلم‌ها باید استمرار داشته باشد تا در نهایت نتیجه‌بخش باشد.

این کارگردان ادامه داد: دغدغه و سوال من این بود که با ساختن این مستند به وضعیت سوژه فیلم قرار است رسیدگی شود یا تنها من بزرگ می‌شوم و سوژه مهجور می‌ماند. برای همین با تاخیر شروع به ساخت مستند کردم. اما درنهایت به این نتیجه رسیدم که کار من به عنوان مستندساز روایت این دغدغه‌ها و مشکلات در میان مردم و آگاهی‌رسانی به آنها است.

جاویدی گفت: این فیلم می‌تواند بستری ایجاد کند که توجه کنش‌گرهای اجتماعی و مسئولان به سوی این موضوع جلب شود.فکر می‌کنم بیشترین کاری که از دست من برمی‌آید همین آگاهی‌رسانی باشد. در آن منطقه تنها در عرض شش ماه 11 دختر خودسوزی کرده‌اند و این اتفاق کمی نیست، بنابراین همه تلاش خود را کردم که به این موضوعات بپردازم.

این کارگردان درپایان نیز تاکید کرد: اگر از فیلم‌های مستند حمایت‌ شود، این فیلم‌ها می‌توانند به خوبی دیده شوند. مستند سینمایی مردمی است که در گوشه و کنار ایران کار می‌شود و پایتخت‌زده نیست. باید بستری فراهم شود که مقیاس اکران این آثار زیاد شود و این گونه بیشتر دیده شوند و تاثیرگذار باشند.

نمایش فیلم‌های سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران ۱ تا ۵ بهمن‌ماه ۹۹ صورت می‌گیرد. این رویداد به دبیری سید صادق موسوی ششم بهمن‌ نیز با معرفی برگزیدگان به کار خود پایان خواهد داد.