سینما امکان زیستن در پوست انسان های دیگر را برای بازیگر فراهم می کند!

«آهو» به کارگردانی هوشنگ گلمکانی و تهیه‌کنندگی جواد نوروزبیگی، حکایت انزوای خودخواسته دختری است که آرزوهایش را بر باد رفته می‌بیند اما هنوز امیدش را از دست نداده و در این فیلم غیر از سپیده آرمان بازیگرانی چون رضا کیانیان، علی مصفا، حامد کمیلی، سهیلا رضوی و رضا یزدانی حضور دارند. از دیگر فعالیت‌های او می‌توان به مستند سازی و اجرا در برنامه‌های گفتگو محور سینمایی و عضویت در انجمن منتقدان و نویسندگان خانه سینما و انجمن منتقدان و نویسندگان خانه تئاتر اشاره کرد.

سپیده آرمان در این باره که فیلم‌نامه آهو در چه قالبی نگاشته شده است و محوریت داستان چیست؟ به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: فیلم نامه آهو در قالب ضدپیرنگ نوشته شده است. قصه دختری که پس از گم شدن عشقش، راهی روستایی دورافتاده می شود و به تنهایی زندگی می کند. حضور دختر جوان و تنها در محیط روستا توجه اطرافیان را جلب می کند و موقعیت دراماتیکی ایجاد می شود.

 و شکل گیری قصه آهو با  داستان یک زن؟

نوشتن یک قصه زن محور برای من خیلی مهم بود. در سینمای ما مثل سینمای خیلی از کشورهای دیگر قهرمان غالب قصه ها، مردها هستند و تعداد فیلم های زن محور به نسبت نمونه های مرد محور بسیار کم است. پرداخت به مسائل زنان آن هم در روزگاری که زنان ما جایگاه قابل توجهی را در جامعه از آن خود کرده اند بسیار ضروری است. به نظر من تطور ساختاری نقش زن در اجتماع باید در فیلم های ما هم نمود پیدا کند. دختر قصه فیلم آهو هم یک دختر مستقل و قدرتمند است که به تنهایی از پس زندگی اش بر می آید.

 موافق هستی ازمولفه های این فیلم نامه هم صحبت کنیم؟

فیلم نامه آهو در ساختاری کلاسیک روایت نمی شود و روابط علل معلولی جایگاه خاصی در روایتش ندارد. آهو قصه خاطره ها و تداعی ها است و نه قصه حادثه و روند اتفاقات و اوج و فرودهای هیجانی.

روح پرویز دوایی در فیلم جاری و ساری است ، و فضای فیلم شباهت بسیاری به قصه های پرویز دوایی دارد.

و اما نقشی که خودتان ایفا کردید،برای رسیدن به نقشی که خودتان نوشتید در فیلم چه کردید؟

هم در تخیل و طراحی شخصیت و هم در جانبخشی به نقش مسیری طولانی طی شد. در واقع کار من این بود که اول شخصیت را بسازم و بعد برایش وجوه انسانی و ملموسی تعریف کنم که در اجرایم از نقش تجسم پیدا کند. تولد این کاراکتر در من از همان روزهای ابتدایی نگارش فیلم نامه آغاز شد و در تمام این ماه ها با این کاراکتر زندگی کردم و این استمرار باعث شد آن بخش از وجود من که شبیه به شخصیت بود پررنگ و پررنگ تر شود و این روند در نهایت به خلق نقش بینجامد.

نقش در فیلم چقدر شبیه به خودتان است؟

شخصیت اصلی فیلم شباهت هایی به من دارد اما تفاوت های بسیاری هم داشت، برای ایفای این نقش باید درونگرا تر می شدم و در واقع با ریتم و شیوه متفاوتی به پدیده ها و وقایع اطرافم واکنش نشان میدادم. من تمام سعیم را کردم که نقش باورپذیر شود. به نظر من کار بازیگر اجرای درست کنش های متن است. من سعی کردم کنش ها فیلم نامه را در لحظه به درستی انجام بدهم و تمام توجهم در هر لحظه معطوف به اجرای درست آن کنش بوده است.

از تجربه بازیگری ات در این فیلم بگو؟

تجربه نگارش فیلم نامه آهو و بازی در آن، حتما متفاوت ترین تجربه کاری زندگی من است که مرحله گذار من از روزنامه نگاری سینمایی به فعالیت در سینمای حرفه ای رقم زد. برای بازیگری که در جستجوی فرصتهای بهتر و تجربه های تازه است سینما همواره عرصه کشف و آموختن و تجربه کردن خواهد بود. سینما امکان زیستن در پوست انسان های دیگر را برای بازیگر فراهم میکند که تجربه ای یگانه است و در هیچ هنر دیگری با این عمق و گستردگی قابل دسترسی نیست. من هم مثل هر بازیگر جوان دیگری منتظر نقش های خوب و کارکردن با کارگردانان صاحب سبک و شاخص سینما هستم.

دشواری های فعالیت در حوزه سینمای مستقل؟

مسئله تامین سرمایه و یافتن تهیه کننده یکی از بزرگترین مشکلات در عرصه تولید فیلم هایی مستقل است و من به جرئت می گویم اگر آقای نوروزبیگی تهیه کنندگی این پروژه را نمی پذیرفتند، هیچ وقت این فیلم ساخته نمی شد.