نگاه طنازانه به جدی ترین چالش های زندگی امروز

به گزارش برنا؛ سریال «بوتیمار» به تهیه کنندگی مهران مهام و به کارگردانی علیرضا نجف زاده این روز ها روی آنتن شبکه 3 سیما است و بیش از هر چیز خانواده و زنجیر محکم اعضای خانواده در بحران ها و روز های ملتهب زندگی خط مشی اصلی داستان حتی در فضای مفرح و طناز است.

اگر به کارنامه مهران مهام در تولید سریال های تلویزیونی دقت کنید متوجه خواهید شد که اصولا و عموما خانواده و چالش های روزمره آن بر اساس اتفاقات روز و بر پایه نکات مرتبط با دوره های مختلف مد نظر بوده و اصولا با وسواس و نگاه خاصی خانواده را حتی در سریال های طنز می بیند.

شکل گیری یک التهاب و رسیدن به موقعیتی که همه اعضای خانواده می توانند از گره گشایی آن موثر باشند نخ تسبیح بسیاری از آثار مهام در تلویزیون بوده و بدیهی است که او در این مسیر گاهی قصه را به موقعیت های نمایشی نیز بکشاند.

سریال «بوتیمار» قبل از اینکه یک اثر طنز تلویزیونی با موقعیت های تلخ و شیرین یک خانواده و درگیری های مرسوم زندگی امروز باشد راوی گوشه ای از زندگی امروز است که می تواند برای هر خانواده ایرانی تورق بخشی از زندگی و خاطره سازی یا درسی برای آینده باشد .

پدر خانواده در یک ماجرای اقتصادی اشتباه می کند، مادر خانواده رخداد را مدیریت می کند، پدر نمی خواهد التهاب به خانواده تزریق شود، مادر اشتباه مرد خانواده را تنها به دوش او نمی اندازد و کم کم چالش اقتصادی پیش آمده که می تواند در روزگار پیش رو خانواده را به نابودی بکشاند در میان اعضای خانواده تقسیم می شود و کم کم موضوع و مشکل رخ داده برای پدر موضوع خانواده می شود و عملا در کم شدن یک اشتباه همه خانواده نقش موثر بازی می کنند.

شاید مهم ترین نکته در ساخت یک سریال طنز استفاده از ابزار های مختلف برای رساندن یک پیام می باشد و معمولا برای تاثیر گذاری اثر باید قواعد بر اساس فرمول های نمایشی در فرمت های مختلف مد نظر سازندگان باشد در سریال بوتیمار شاهد این هستیم که داستان در یک موقعیت رئالیته شکل گرفته و پیش می رود اما بر اساس اتفاقات و لحظات طنز سریال نه تنها کارگردان و قصه که بازیگران نیز مجوز خلق لحظات فانتزی و حتی کاریکاتوری را دارند و این کمک می کند تا آنچه باید به مخاطب ارائه شود در یک بسته طنازانه مفرح بساطی چیده شود تا در کنار لبخند، تماشاگر به فکر فرو رود و ....

در سریال بوتیمار به شدت فکورانه از لوکیشن شمال کشور به نفع داستان و ضبط تصاویر جذاب استفاده شده است و نمی توان به راحتی از کنار قاب های دیدنی و عکس- تصویر های کارت پستالی سریال با دوربین فرزام گل سفیدی به راحتی عبور کرد. مشخصا نگاه کارگردان در نمایش جذابیت های محل قصه و تصویر برداری در محیطی که می تواند مخاطب را در روز های کرونایی از فضای شهری خارج کند در قاب بندی های گل سفیدی به خوبی نمود پیدا کرده است و قابل حدس است که دوربین بر اساس رنگ آمیزی شخصیت ها و البته موقعیت های کمدی قصه دکوپاژی مرتبط داشته است .

نکته دیگری که در سریال بوتیمار قابل بررسی است استفاده متفاوت از بازیگرانی است که شاید در سال های اخیر حضور فعال آن ها  در تلویزیون برای مخاطب عادی شده بود اما در این مجموعه تلویزیونی سعی بر این شده است که وجوه دیگری از بازیگران به تصویر کشیده شود و عملا در بسیاری از لحظات شاهد بازی کنترل شده و پاسکاری های حسی و حتی طنازانه بازیگران در سکانس های مختلف سریال هستیم.

شاید داستان های اصلی می توانست به تنهایی رمق اصلی سریال باشد اما تغییر لوکیشن و تعداد کاراکتر ها این نیاز را ایجاد می کند که بچه داستان های سریال قوی تر و غنی تر پیش برود. از آنجا که سازندگان سریال تلاش داشتند لحظات مفرح و شوخی های سریال با اتفاقات روز جامعه (چه اقتصادی و چه حتی سیاسی) بر کلیت کار سوار باشد عملا داستان های جانبی در کار یا شکل نمی گیرند یا بدون تعلیق و رنگ آمیزی های دراماتیک رها می شوند سبکی که اصولا در تولیدات مناسبتی بیش از دیگر آثار مد نظر نویسندگان است. (فراموش نکنیم سریال بوتیمار قرار بود در مناسبت نوروز 1400 روی آنتن برود که در لحظات آخر سریال گاندو جایگزین آن شد)

تلویزیون در شرایط فعلی به آثاری چون «بوتیمار» و حتی «زیر خاکی» که فصل دوم آن اخیرا روی آنتن رفته است در تمام سال نیاز دارد. چراکه ساخت طنز های عمیق و پر حرف نه تنها می توانند در نقد اجتماعی و یادآوری های زندگی امروز در شرایط ویژه موجود کمک حال باشند که می توانند با ایجاد لحظات شاد در خانواده برای دقایقی سختی روز مره را از محیط خانه خارج کنند.