به گزارش برنا، حوزه گردشگری را میتوان یکی از پیشرانهای اساسی بخش معیشت و اقتصاد کشور در نظر گرفت که در صورت شکوفایی، علاوه بر ایجاد تحرک در بخشهای مختلف نه تنها حلقه تولید ثروت را از انحصار خارج کرده و به امر مهم تمرکززدایی کمک خواهد کرد، بلکه منجر به ذخیره منابع راهبردی کشور خواهد شد.
گرچه در دوران کرونا بازار گردشگری در همه جای دنیا از رونق افتاده اما با نگاهی به سالهای قبل از کرونا میتوان گفت که صنعت گردشگری توان به دوش کشیدن بخش مهمی از درآمدهای ارزی کشور و رونقبخشی به کسب و کارهای ریز و درشت در داخل را دارد.گرچه این حوزه طی سالهای گذشته تا حدود زیادی از حاشیه به متن اقتصاد ایران وارد شده اما بیتردید همچنان نیازمند توجه ویژه در سیاستگذاری، پشتیبانی و اجراست.
اختصاص یک وزارتخانه به این موضوع مهم گرچه نشان دهنده فهم اهمیت جایگاه گردشگری از سوی سیاستگذاران است اما رونق و شکوفایی آن قطعا مستلزم انتخاب سیاستهای درست در این حوزه راهبردی و به کارگیری نیروی انسانی کاربلد، متعهد، پر انگیزه و با نشاط در این حوزه است که برگزیدن وزیری توانا و کارآمد در دولت سیزدهم میتواند نشانهای بر آن باشد.این مسئله از آن جهت اهمیت دارد که بدانیم مدیریت برنامهمحور و هوشمندانه در حوزه گردشگری علاوه بر ارزآوری، به دلیل رونقبخشی به زنجیرهای از مشاغل اعم از مراکز گردشگری، مراکز اقامتی، حمل و نقل، خردهفروشیها، سوغات، صنایع دستی و... ضمن تغییر ریل دولت از استفاده از منابع ارزی مبتنی بر خام فروشی میتواند به اشتغالزایی و توانمندسازی گروههای بسیاری از مردم در تامین معیشت کمک کند و طبعا به درآمدهای مالیاتی دولت نیز کمک شایانی نماید.
بر این اساس؛ این حوزه را میتوان یکی از پیشرانهای اساسی بخش معیشت و اقتصاد کشور در نظر گرفت که در صورت شکوفایی، علاوه بر ایجاد تحرک در بخشهای مختلف نه تنها حلقه تولید ثروت را از انحصار خارج کرده و به امر مهم تمرکززدایی کمک خواهد کرد، بلکه منجر به ذخیره منابع راهبردی کشور خواهد شد.
با توجه به ارتباط تنگاتنگ حوزه گردشگری با حوزه سیاست خارجی، به نظر میرسد که دولت سیزدهم با اعلام سیاست کلان «ارتباط با همه کشورها» به عنوان خط مشی اصلی خود در سیاست خارجی، از لحاظ نظری خود را برای بهرهبرداری حداکثری از همه ظرفیتهای موجود در این حوزه آماده کرده است. ارتباط خوب ایران با کشورهای منطقه و همسایه و اشتراکات فرهنگی با آنها این امکان را به وجود آورده است که دولت آینده با افزایش تعاملات سیاسی و تجاری، در بستر گردشگری نیز بتواند از ظرفیتهای معطل مانده این حوزه بهره لازم را ببرد.
در این زمینه ضروری است دولت سیزدهم با توجه به ظرفیتهای موجود در کشور اقدامات لازم در جهت رفع موانع ساختاری و تسهیل شرایط برای علاقهمندان بخش خصوصی برای ورود به این حوزه را فراهم کرده و در عین ضابطهمندی از بروکراسیهای خستهکننده و البته انحصارزا عبور کند.ایجاد زیرساختهای پذیرش گردشگر از دیگر مواردی است که دولت سیزدهم باید بدان توجه ویژه داشته باشد. تامین و تجهیز و ارتقای امکانات زیرساختی برای افزایش کیفیت مقصدهای گردشگران خارجی در داخل میتواند یکی از مواردی باشد که کمک زیادی به افزایش رضایت گردشگران داشته و در طولانی مدت به بیشتر شدن میل و رغبت سفر به ایران کمک کند.
ایران به واسطه تنوع آب و هوایی، تکثر زیست بومها و همچنین تعدد مکانهای تاریخی و مذهبی مقصد ورود گردشگران با اهداف و سلایق مختلف است. در کنار این موارد در سالهای اخیر به دلیل رشد و پیشرفت ایران در حوزه سلامت بسیاری از مردم دیگر کشورها و خصوصا کشورهای همسایه برای استفاده از خدمات درمانی و پزشکی به ایران سفر میکنند.این ظرفیتهای متنوع گردشگری برای بسیاری از کشورهایی که جزو مقصدهای مهم گردشگری دنیا هستند وجود ندارد. پس دولت سیزدهم باید با سیاستگذاری آیندهنگر و همهجانبه از این ظرفیت در راستای رشد اقتصادی و بهبود مناسبات بینالمللی و گسترش روابط فرهنگی، تجاری و سیاسی خود استفاده کند.