جای خالی سند و مولفه‌های اقتصاد هنر احساس می‌شود

به گزارش برنا؛ یادداشت وی بدین شرح است:

«جناب آقای دکتر رئیسی بی شک هنرمندان در هر کشور از جمله طبقات فرهیخته و تاثیرگذاری بوده‌اند که در ادوار مختلف با کم لطفی رؤسای جمهور روبرو شده‌اند؛ و امیدواریم با نگاهِ تازه‌ی شما اتفاقات به یادماندنی در این عرصه رقم بخورد. نخستین مسأله را می‌توان عدم نسبت

متوازن در توجه به پایتخت و استان‌ها دانست که این امر باعث مهاجرت هنرمندان به پایتخت و کم فروغ شدن فرهنگ‌ها و آیین‌هایی‌ست که در آثار تولیدی نمایان است! نکته‌ی مهم این‌ است که بخشی از این هنرمندانی که زحمات مهاجرت به تهران را به جان خریده‌اند به آرزوهای متصور خود نرسیده و دچار یأس و سرخوردگی می‌شوند. توجه به استان‌ها و هنرهای تخصصی هر منطقه امری انکار ناپذیرست تا شاید فرهنگ‌ها و آئین‌های از یاد رفته دوباره احیا و باعث اعتلای فرهنگ بومی ایران اسلامی شود.

یادمان باشد بسیاری از بزرگان هنرهای مختلف ایران اسلامی برآمده از مناطق واستان‌های کشورند که اکنون بصورت فراملی مورد احترامند. دیگر موضوع مورد نظر محدودیت سفره‌ی هنرمندان است که با حجم بالای فارغ التحصیلان قابل دفاع نیست! بی شک ایجاد انگیزه برای حضور بخش خصوصی در هنرهای مختلف و ایجاد بازارهای هنر در داخل و خارج کشور به چرخه‌ی پرانگیزه‌ی هنرمندان در داخل بر پایه‌ی ارزش‌های ملی اسلامی‌مان منجر خواهد شد و با آثاری با محتوای ارزشمند باعث رونق تولیدات هنری خواهد شد. توجه به دیپلماسی فرهنگی از جمله موضوعاتی ست که توجه آن به معرفی جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین الملل منجر خواهد شد؛ که ارزش‌ها و فرهنگ ایران اسلامی در عمق جان مخاطبان بین المللی نفوذ خواهد یافت و آن سوی مرزها را با آداب و رسوم ایرانمان آشنا می‌سازد.

گفتنی است جای خالی آمایش سرزمینی هنر و دریافت دقیق آمار بخش‌های مختلف هنری در سراسر کشور در گرفتن تصمیمات کلان احساس می‌شود. امید است با آغاز کار دولت جدید و با اهتمام به اجرای این پروژه آمار صحیحی از فضای هنری کشور در اختیار قرار گرفته و با اتکا به آن امار اتفاقات نو و شیرینی در این عرصه شکل گیرد. در حال حاضر بسیاری از مشکلاتی که کشور با آن دست و پنجه نرم می‌کند نیازمند فرهنگ سازی می‌باشد و زبان هنر بهترین و پرنفوذترین ابزاری‌ست که می‌توان به آن اعتماد کرد...

اصلاح الگوی مصرف، حمایت از تولید ملی از جمله این موضوعات است که با تکیه بر زبان هنر، می‌توان قشر کودک و نوجوان را بهترین یاور و حامی حل این مشکلات دانست تا با پیگیری از خانواده برای حل این مشکل تلاش کنند. تاتر بهترین و برترین زبانی‌ست که کودک با آن ارتباط برقرار می‌کند. بی شک اعتماد به این موضوع در سال‌های آتی نقطه‌ای روشن و مشخص برای حل این مشکلات است. از یاد نبریم با توجه به این نکته فرهنگ‌سازی در برخی امور از جمله بستن کمربند در خودرو صورت گرفته و نتایج آن در معرض دید‌ است. نکته‌ی دیگر آن‌که علی رغم تلاش‌های بسیار مدیران هنری ادوار گذشته و زحمات‌شان مبنی بر تدوین سندی برای اقتصاد هنر اما هنوز جای خالی مؤلفه‌های اقتصاد هنر احساس می‌شود و اکنون زمان آن‌ است که ایده‌ها و نظرات این بخش گردآوری شود و اگر هم این اتفاق افتاده در اختیار هنرمندان قرار گرفته و با نقد سازنده به‌ صورت نقشه‌ی راه به اجرا نزدیک شود