سید محمد بهشتی: او فرشته سینمای ایران بود/وحید جلیلوند: دامن‌کشان ز دیده من می‌روی به ناز، اما به دوستی قسم از دل نمی‌روی

به گزارش برنا؛  طی مراسم درگذشت فرشته طائر پور جمعی از بازیگران و اهالی سینما گفت و گوی کوتاهی کردند و یاد این هنرمند را گرامی داشتند.

موجزترین کلام این است که فرشته طائرپور فرشته سینمای ایران بود

سید محمد بهشتی با حضور در پشت تریبون گفت: من فکر می‌کنم از معدود کسانی باشم که نمی‌دانم بگویم ارتباطم با خانم طائرپور از چه بابت بود. دوست من بودند، خواهر من بودند، خواهر همسر من بودند، خیلی نسبت‌ها بین بنده و ایشان بود. حقیقتا درباره خانم طائرپور خیلی راحت می‌توان صحبت کرد، زیرا او در رابطه‌اش با افراد یک کیفیتی از حضور را پدید می‌آورد و هیچ کس بی خاطره نیست از مرحوم فرشته طائرپور. یکی از ویژگی‌های او این بود که خوب و رسا صحبت می‌کرد و حق مطلب را ادا می‌کرد.

وی ادامه داد: او ویژگی‌های زیادی داشت، فتوت و مردانگی در وجود خانم طائرپور چیزی است که امروز باید با ذره‌بین دنبالش بگردیم. خیرخواهی و اینکه همه برایش علی‌السویه بودند. کسانی بودند که من می‌دانستم در سینما چشم ندارند او را ببینند، او هم گاهی اوقات دلش از آنها می‌گرفت اما در عمل و در کارهایش این موارد را ملاک قرار نمی‌داد تا آنها را کنار بگذارد و مثل باران بر سر همه می‌بارید، فارغ از کفر و ایمانشان.

بهشتی اظهار کرد: بنا به همین ویژگی که ایشان خیلی خوب صحبت می‌کرد، باید گفت او مثل یک شاعر بود. شاعران کسانی هستند که از واژه‌های دستمالی شده و زیر پا افتاده رفع حجاب می‌کنند از جمله این واژه‌ها واژه فرشته است. خانم فرشته طائرپور از واژه فرشته کشف حجاب کرد. عالم سینما مثل یک نمایشنامه بزرگ است که در آن سیاهی لشکر و نقش‌های مختلف هست، نقش فرشته را در تمام عمرش خانم طائرپور ایفا کرد و به همین دلیل اگر بخواهیم مثل خانم طائرپور سخن بگوییم، موجزترین و رساترین حرفی که می‌توان درباره خانم طائرپور می‌توانیم بگوییم این است که او فرشته سینمای ایران بود.

به دوستی قسم از دل نمی‌روی

در ادامه این مراسم وحید جلیلوند کارگردان، بازیگر و مجری سینما و تلویزیون با دعوت احسان کرمی پشت تریبون قرار گرفت و در ابتدای صحبت‌هایش گفت: به نام خداوند بخشنده مهربان. بر فرس تندباد هر که تو را دید گفت، برگ گل سرخ را باد کجا می‌برد؟

وی ادامه داد: من پیش از هر چیز عذرخواهی می‌کنم از محضر همه بزرگترها و همه پیشکسوت‌ها و همینطور از عزیزان و نزدیکان خانم طائرپور که امروز اینجا صحبت می‌کنم. منوچهر خوان دیروز امر کرد و من صرفا اطاعت می‌کنم.

وی در ادامه در حالی که با بغض و گریه صحبت می‌کرد گفت: تمام دیروز فکر می‌کردم که من باید از تو و برای تو و در مقابل تو چه بگویم که تا به حال نگفته باشی. تمام دیشب گفتگوهایم با او را مرور کردم، از این صقحات گفتگو همه شما که اینجا نشسته‌اید دارید. او یک ویژگی پیامبرانه داشت و همه فکر می‌کردند که نزدیک‌ترین فرد به او هستند. بین همه گفتگوها و فایل‌های صوتی به یک صدایی برخوردم که متعلق به نوزدهم ماه رمضان امسال بود و برای تعدادی از عزیزانش فرستاده بود. احتمالا خیلی از شما آن را شنیده‌اید و من امروز صبح متوجه شدم که پرویزخان پرستویی هم دم معرفتش گرم، بخشی از صدا را در صفحه‌اش منتشر کرده است. با خودم فکر کردم چرا من حرف بزنم، چقدر خوب که او دوباره خودش حرف بزند.

در ادامه صدای فرشته طائرپور که نوزدهم ماه رمضان برای دوستانش فرستاده بود پخش شد:

«یا حفیظ و یا امین. خدایا تو شاهد بودی که دیشب، شب نوزدهم ماه مبارک رمضان به یاد همه عزیزان و دوستان به درگاه تو دعا کردم. خدایا با مردمت آشتی کن. خدایا سایه سیاه این بیماری و نگرانی و ناامیدی را از دل مومنانت برچین و به حرمت دل مومنانت خودت این بلا را دور کن، دلها را شاد کن و کاری کن که این دو روزه عمر را به شکر شادی‌ها بگذرانیم. خدایا بیماران زیادی دیشب روی تخت‌های بیمارستان تو را صدا کردند،‌ جوابشان را بده. خدایا مشیت تو، شفقت تو، همه چیز تو مسلط بر همه این امور است ولی با ما با رحمت رفتار کن، به ضعف ما نگاه کن. خدایا دوستان من را شاد بدار، دوستان مرا به آمرزش پدران و مادرانشان، به سلامت پدران و مادرانشان، به سلامت و شادی فرزندان و عزیزانشان، خواهرانشان و برادرانشان، همکارانشان، همسایگانشان و همه آشنایانشان. خدایا دل‌ها را شاد کن، خدایا از تو شادی‌هایی می‌خواهیم که در آنها شکرگزار باشیم و تو را فراموش نکنیم. در این دوره آنقدر به خاطر خودمان و دیگران رنج بریدم و تو را به رنج صدا کردیم، عوض کن این بازی را. خدایا به حرمت روح بزرگی که به حضرت علی دادی، به حق آن پیشانی خونینی که قصه‌اش تا سال‌های سال اشک ما را درآورده، خدایا رحم کن بر این ملت،‌رحم کن بر این مردم، رحم کن بر مردم همه جهان؛ از هر دینی، از هر رنگی، از هر قوم و قبیله‌ای. خدایا همه تو را صدا می‌کنند به زبان خودشان، خدایا بشنو، بخواه، بپذیر و مشیتت بر این قرار بگیرد که دعاهای همه ما را در حق هم مستجاب کنی. خدایا پناه می‌بریم به تو، الغوث، الغوث، الغوث، خلصنا من النار یا رب. خدایا خیلی دوستت داریم، دوستمان داشته باش.»

جلیلوند پس از پخش صدای زنده‌یاد طائرپور گفت: به یاد دارم پس از شنیدن این صدا، پاسخی که به ایشان دادم این بود که مادر بی کمترین مبالغه، بی کمترین تملق، بی کمترین ریاکاری مفتخرم و سربلندم از مؤانست و همنشینی با تو. و خدا را شکر می‌کنم که در روزگاری زندگی می‌کنم که تو نفس می‌کشی.

وی در حالی که به دلیل گریه توان صحبت کردن نداشت، ادامه داد: تمام رنج امروز ما این است که تو دیگر نفس نمی‌کشی. مادر من برای اولین بار این جمله را خوب فهمیدم که سایه یک نفر از سرت کم نشود، یعنی چه. مادر ما این روزها به تو نیاز داشتیم. در این دوران وحشت و توحش، در این دوران ما به نگاه و صلابت و شکوه و جوانمردی مادرانه تو، به خطاب و عتاب تو نسبت به ظلم نیاز داشتیم. مادر در این دوران کمترین درد ما کروناست و ما به تو نیاز داشتیم. این رنج ماست و از این به بعد این حسرت هر روز و همیشه ما خواهد بود اما تو موفق شدی، تو زندگی را بردی. مادر تو بر بلندای بلندترین استیج کائنات ایستاده‌ای و ما حضار زبان‌بسته به تو نگاه می‌کنیم. تو بردی مادر، تو زندگی و بازار مکاره‌اش را بردی. تو یک عمر با شرافت زندگی کردی، یک عمر با جوانمردی زندگی کردی، یک عمر مثل کوه بودی پشت تک تک ما. سفرت به خیر، مبارکت باشد راه نو. دامن‌کشان ز دیده من می‌روی به ناز، اما به دوستی قسم از دل نمی‌روی. یا علی مدد.

سید محمد بهشتی، ابراهیم داروغه‌زاده، سید محمود رضوی، منوچهر شاهسواری، غزل شاکری، احسان کرمی، هنگامه قاضیانی، روانبخش صادقی، محسن امیریوسفی، وحید جلیلوند، مسعود کرامتی، سید جواد هاشمی، سمیرا علایی، احد صادقی، محسن خانجهانی از جمله مدیران و هنرمندان حاضر در این مراسم بودند. 

این گزارش در طول مراسم تکمیل می‌شود.