چند نکته کوتاه در مورد فرهنگ تماس تلفنی

۱- وقتی برای اولین‌ بار با کسی تماس می‌گیریم، خوب است که اول پیام بدهیم و خودمان را معرفی کنیم و بگوییم امکان تماس‌گرفتن هست؟ من به شخصه شماره‌های ناشناس را پاسخ نمی‌دهم.

۲- وقتی با کسی تماس می‌گیریم و جواب نمی‌دهد، به او پیام بدهیم، خودمان را معرفی کنیم و بنویسیم در صورت امکان با ما تماس بگیرد.

۳- این روزها به دلایل مختلف امکان دارد شماره تماس ما در گوشی دیگران پاک شود، اگر زنگ می‌زنیم و طرف مقابل ما را نمی‌شناسد نگوییم: بی‌معرفت! دیگه ما رو فراموش کردی! نارفیق! دوستای تازه پیدا کردی و ... به جای این حرف‌ها عذر طرف مقابل را بپذیریم و حرف‌مان را بزنیم چون هیچ بعید نیست فردا شماره‌های گوشی خودمان پاک شود.

۴- عمر شوخی‌هایی مثل «اگه گفتی من کی هستم؟!»، «نه! کمی بیشتر فکر کن ببین صدامو نمی‌شناسی و ... » به سرآمده، مردم اعصاب و حوصله این تست هوش‌ها را ندارند یا ممکن است در یک موقعیت نامناسب باشند. بعد از سلام و علیک خودمان را معرفی کنیم. خلاص!

۵- ما از وضعیت کاری، روحی و موقعیت طرف مقابل خبر نداریم، وقتی تماس می‌گیریم بعد از معرفی خودمان بپرسیم «الان امکان صحبت کردن را دارید یا نه؟» اگر نه گفت درک کنیم و در یک موقعیت مناسب تماس بگیریم.

۶- اگر رانندگی می‌کنیم به تلفن پاسخ ندهیم. اگر متوجه شدیم کسی که آن طرف خط ماست رانندگی می‌کند یا عذرخواهی کرده و قطع کنیم یا تماس را بسیار کوتاه کنیم.

۷- وقتی کار حیاتی نداریم و به کسی زنگ می‌زنیم و جواب نمی‌دهد لازم نیست ۵۰ بار تماس بگیریم. معمولا بعد از چهار بار زنگ خوردن اگر طرف مقابل امکان پاسخگویی داشته باشد گوشی را برمی‌دارد، اگر برنداشت قطع کنیم.

۸- «این روزا وقتی به کسی زنگ می‌زنم، خداخدا می‌کنم گوشی رو برنداره!» این را چند وقت پیش در توئیتر خواندم و ده‌ها نفر تاییدش کرده بودند که ما هم همینطوریم! حوصله‌ها تنگ است و نامیزان، اگر حرف عاشقانه یا دلتنگی خانوادگی نداریم، کوتاه حرف بزنیم.

۹- شب، زمان استراحت اکثر انسان‌هاست. تماس‌های «کاری»‌مان را در طول روز بگیریم. آن چند دقیقه را به خودمان و دیگران استراحت بدهیم.

۱۰- در تاکسی، اتوبوس، مترو یا جاهای عمومی تلفنی حرف نزنیم، اگر می‌زنیم داد نزنیم، اگر داد می‌زنیم فحش ندهیم، اگر فحش می‌دهیم فحش جنسی ندهیم و ... !»