اندر حکایت ابتذالات سینمایی به تعبیر برخی کارشناسان مبتذل یابِ سینمادوست

مدتی است بسیاری از کارشناسان، سینماگران، سرمایه گذاران دنیای هنر و مسئولین حوزه فرهنگ و هنر و دیگر صاحب منصبان کشور با دغدغه سینمای فرهنگی و فاصله گرفتن از سینمای مبتذل نه تنها اظهار نگرانی می کنند که گاهی اعلام نظر های گاه تخصصی و محتوایی و گاه تنها از سر دلسوزی دارند و این در روزگاری که سینما به حمایت و پشتیبانی و پیشرفت و توانمندی برای روی پای خودش ایستادن نیاز دارد یک زنگ خطر محسوس به شمار می رود.

خوشبختانه در مملکتی زندگی می کنیم که سینماگران شاید در نمایش معضلات و مشکلات اجتماعی بی پرده صحبت کنند شاید در حوزه جامعه شناسی نقد نامنصفانه داشته باشند اما در رعایت شئونات اخلاقی، عرف جامعه و مسائل اعتقادی و دینی از کنار خطوط قرمز هم عبور نمی کنند.

در تمام این سال ها شاید به تعداد انگشتان یک دست هم نباشد آثاری که دانسته یا نادانسته به سمت و سویی حرکت کرده باشد که اعتقادات را نشانه گرفته باشد یا اخلاق را زیر پای نهاده باشد.

اعتراض، نقد، درشت نمایی سیاهی ها و ..... وظیفه هنرمند است با نگاهی بر تعالی اجتماعی یا توصیه و تذکراتی دغدغه هنرمند بوده است که مرسوم است در سینما با کمترین برش و جرح و تعدیلی این آثار روی پرده سینما می روند و با حمایت مدیران فرهنگی نوبت اکران گرفته و قضاوت به مردم سپرده می شود و اگر فیلم بتواند تاثیر اجتماعی خود را بگذارد حتی با تشویق های جشنواره ای نیز مواجه می شود.

اما سینمایی که گاه با نگاه سرگرمی سازی و ایجاد فضایی مفرح معمولا در ژانر طنز یا کمدی به دنبال ایجاد لبخند و لحظات مفرح برای آحاد جامعه است سینمای مبتذل محسوب نمی شود فراموش نکنیم که انواع شوخی مبتذل نیست، یادمان نرود که طنازی در ذات و خون و رگ و ریشه ما ایرانی ها وجود دارد و بسیاری از ادبای صاحب قلم و کتاب ایرانی با صنایع مختلف ادبی در حوزه طنز و هجو حتی هزل تلاش داشته اند تا ضمن ایجاد فضایی شیرین و دوست داشتنی پیامی را غیر مستقیم به مخاطب شان منتقل کنند.

سینمای بدنه که سال ها عامل اصلی درآمدزایی و کشاندن مخاطب به سالن های سینما بوده است و بسیاری از بازیگرانی که در این حوزه حضور فعال تری داشتند نه بازیگران مبتذلی هستند نه سینمای مبتذل!

به هرحال بخواهیم یا نخواهیم در کشور ما و دیگر کشور های دنیا سینما مخاطبان متنوعی داشته پس نیاز است تا آثاری متنوع در این مدیوم تولید شود و فراموش نکنیم جدا از اینکه وظیفه سینما فرهنگ سازی و بالا بردن فرهنگ اجتماعی یک ملت است از سویی آیینه ای است تمام رخ از جامعه ای که شاید ادبیات مرسوم در برخی از لحظات آن مرغوبیت صد درصد نداشته باشد.

از مأموریت سینما و هر اثر هنری که در پالایش انسان های یک جامعه از طرق مختلف نقش دارند نمی توانیم به راحتی عبور کنیم اما نباید هر فیلمی را که پر از شوخی است، یک داستان معمولی دارد و تماشاگر از دیدن لحظات مختلف آن فقط می خندد را سینمای مبتذل قلمداد کنیم. شاید ابتذال در سینما طور دیگر معنا شده است که به خودمان اجازه می دهیم فیلمی را که یک گروه برای آن زحمت کشیده اند یک تیم بازیگری در آن حضور هنرمندانه داشته اند و بخشی از جامعه مخاطب آن بوده اند و چراغ سینما از آن طریق روشن بوده است را مبتذل بدانیم . فراموش نکنیم اگر ژانر کمدی امروز درصد بالایی از فروش را در سینما به خود اختصاص می دهد به این نکته بر می گردد که مردم ما با توجه به روحیه و مذاق کمدی شان به این آثار علاقه مند تر هستند و در سالن های سینما می توانند لحظاتی را به دور از هر گونه تنش و نگرانی از اتفاقات روز زندگی شان تجربه کنند و آمار و ارقام نشان از آن دارد که چرخه سینما با همین آثار است که کماکان زنده است و روی پای خودش به سختی البته ایستاده است.

انتهای پیام//