گزارش نشست سینمادانش با موضوع «دانشگاه یا مدرسه؛ مسئله این است»

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ سومین نشست از نشست‌های فرهنگی «سینما دانش» با عنوان «دانشگاه یا مدرسه مسئله این است» با حضور رامتین شهبازی، عضو هیئت علمی دانشگاه سوره در این نشست گفت: امروز آموزش در حوزه سینما بسیار مهم است و همه تلاش می‌کنند پایه آن را در دانشگاه‌ها فراهم کنند.

وی ادامه داد: مدرسه‌ها در واقع تکالیفشان در دنیا روشن است چرا که کارکردهای آکادمیک ندارند و با سیستم وزارت علوم درگیر نیستند و با وزارت ارشاد در ارتباط هستند. همچنین آموزشگاه‌های آموزش سینمایی به افرادی رجوع می‌کنند که سر فصل‌های خود را می‌نویسند چرا که زیاد ماندن هنرجوها در  آنجا برای هیچکس موثر نخواهد بود.

او با بیان اینکه در دانشگاه داستان تحصیل در رشته سینمایی فرق می‌کند، گفت: مدرک تحصیلی نیاز است و مدرک پشتوانه حقوقی دارد و شما باید سرفصل های مشترک را بگذرانید اما اینکه آیا همه آموزشگاه‌ها موفق عمل می‌کنند یا نه نمی‌توان در این رابطه صحبت کرد اما میتوان گفت 60 الی 70 درصد آموشگاه مبنای اقتصادی برایشان مهم است و برخی هم سودجویی اولویت دارند.

این عضو هیئت علمی دانشگاه با اشاره به اینکه  در ایران تا رسیدن به نقطه قله در تحصیل سینمایی  فاصله‌های زیادی وجود دارد، گفت: هرچقدر کار خوب انجام دهیم اما دانشگاه‌ها چون باید یک مدرک یکسان بدهند به لحاظ واحدهای درسی بازهم بعضی مواقع کمبود داریم. سرفصل‌ها در دانشگاه‌ها قدیمی است اما ما ورود نمی‌کنیم، خود سینما یک امر در جریان است اما  سینما در دهه ها با هم متفاوت است و تغییرات مملوس شده است.

شهبازی اظهار داشت: سینما به صورت آکادمیک وارد ایران نشده، سینما یک محصول غربی است که به صورت سرگرمی وارد ایران شده و یک تعداد فرد علاقه‌مند وارد  رشته‌های سینمایی می‌شوند آموزش می‌بینند و رشد پیدا می‌کنند و مفاهیم تغییر می‌کند اما هنوز ساختار اداری سینما در خودش تغییر نکرده  و برحسب گیشه و علاقه مخاطبان تولیدات انجام می‌دهد. شرایط زیست سینمای ایران نیازی به دانشگاه نداشته از دهه 60 به بعد افرادی فیلمساز شدند که خیلی‌ها ازجمله فیلمسازان انقلابی بودند و بعد وارد دانشگاه شدند، افرادی مانند ابراهیم حاتمی‌کیا که برچسب دانشگاه دارد و فضای دانشگاه را با چشم خود دیده‌اند.

او افزود: بدنه سینما با تحصیلات دانشگاهی همخوان نیست و بدنه سینما نیروی خودش را از دانشگاه نمی‌گیرد و ترجیح می‌دهد نیروی خودش را از سیستم خودش انتخاب کند تا از فارغ‌التحصیلان.

شهبازی گفت: همیشه می‌گفتند مدارس سینما درس‌های نظری ندارند اما من بررسی کردم

یک مدرسه سینمایی که شناخته شده است همچون دپارتمان «ووچ»  که رشته‌های بازیگری، تلویزیون و کارگردانی را دارد، در آنجا هم اقتصاد جامعه شناسی به دانشجویان آموزش داده می‌شود چرا که بدنه سینما احساس نیاز  به دانشگاه دارد و به آن عمل می‌کند.

این عضو هیئت علمی دانشگاه با بیان اینکه شرح درس‌های ما در سینمای ایران تکراری است، ادامه داد: در دانشگاه سرفصل‌هایی را ارائه می‌دهند که 50 الی 60 سال پیش بوده اما به‌روز شده و اگر  امروز هنر دیجیتال اضافه می‌شود و در سرفصل قرار می‌گیرد و دانشجو باید آن را پاس کند. امروز همه چیز دیجیتال است، باید در اجرا موضوعات را برای دانشجویان متفاوت کنیم.

او ادامه داد: شاید در ایران برخی از  امکانات آموزشگاه‌ها در دانشگاه‌ها وجود نداشته باشند اما باید خودمان را با جامعه به‌روزرسانی کنیم... آیا ما تولیدات سینمایی بین‌المللی داریم تا آموزش‌هایمان را بین‌المللی کنیم که دانشجویان ما در سینمای کشورهای دیگر کار کنند؟ آموزش ما در حوزه‌ سینما حتی به درد سینماهای خودمان هم نمی‌خورد.

شهبازی گفت: باید بررسی کنید و ببینید آموزش‌های کشوری مثل لهستان چقدر می‌تواند انگیزه ایجاد کند که دانشجو  یاد بگیرد چگونه برود و  فرصت شغلی در کشورهای دیگر ایجاد کند.

انتهای پیام//