فیلمنامه را بخوان پاسپورتت را تحویل بده/سریال‌هایی با چاشنی سفر خارجی!

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر برنا؛ بسیاری از مجموعه هایی که برای تولید نیازمند لوکیشن خارجی هستند می توانند با شبیه سازی لوکیشن ها و ترفند های تصویری تنها با ضبط چند سکانس خارجی هزینه ی سفر به خارج را از برآورد سریال کسر کنند.

یادداشت مجتبی احمدی- دبیر سرویس فرهنگ وهنر خبرگزاری برنا

هزینه ی گزاف سفرهای خارجی گاهی گره کور آثار نمایشی می شود

سریال های تلویزیونی با اهداف متفاوتی اقدام به سفرهای خارجی و ضبط بخشی از سکانس های کار در کشور های مختلف دارند.

گاهی فیلمنامه ایجاب می کند که داستان در جغرافیایی خارج از این مرز و بوم تصویر برداری شود درواقع موقعیت قصه و شخصیت ها در دل درام در همان زمان نگارش توسط نویسنده به تهیه کننده این یادآوری را دارد که این پروژه به تعدادی روز جلسه تصویربرداری خارج از کشور نیاز دارد و طبیعتا تیم تولید و تهیه با اشراف کامل به این موضوع کروه نگارش و کارگردانی را در این مسیر همراهی می کند اما گاهی ارگان خاصی پشتوانه اثر است و در معنویات آن ارگان در هدف از حمایت از این پروژه مواردی مد نظر قرار دارد که سفر خارجی مورد نیاز است و طبیعتا هزینه های سفر توسط ارگان مورد نظر تامین می گردد.

اما گاهی پروژه های مختلف با اهدافی متفاوت تر از آنچه در فوق خواندید سفر خارجی را در برنامه های خود قرار می دهند مانند نمونه ای که اخیرا با هدف تبلیغات و جذب اسپانسر یک سریال ایرانی سفر خارجی را در فیلمنامه طراحی کردند و اتفاقا این تصمیم در چند دست شدن بافت فیلمنامه و یکپارچگی قصه تاثیر منفی گذاشت و طبیعتا سریال از این تصمیم که کاملا نگاهی مادی بر آن مشرف بود صدمه دید. در نمونه ای منطقی تر سریال پایتخت بخش عمده ای از سکانس های خارجی را با هزینه ای منطقی تر در داخل کشور بازسازی کرد و علارغم نیاز داستان سفری بلند مدت را از برآورد سریال خارج کرد.

به موارد فوق نمونه هایی چون تهیه کننده، کارگردان و تیم تولید،پوشش نقاط ضعف اثر اضافه کردن رنگ و لعاب به اثر و مواردی چون سفارش تولید در مکان یا موقعیتی خارج از کشور اضافه کنید که در اکثر مواقع این موارد دلیل و هدف دراماتیک ندارند.

در ادامه موارد تولیدی فوق به آیتم هایی چون حضور شخصیت هایی که به لحاظ عرفی و اعتقادی نمی توانیم در آثارمان آن ها را به تصویر بکشیم هم می تواند بهانه ای منطقی در این فقره ی خاص باشد.

علیرضا جلالی: سفرهای خارجی در سریال ها اساسا باید به ضرورت قصه برگردد

علیرضا جلالی تهیه‌کننده سینما و تلویزیون که آثاری چون "دولت مخفی"، "روز سوم"، "ماهورا" و... را در کارنامه اش دارد در خصوص ضرورت نداشتن برخی سفر های خارجی در قصه فیلم ها و سریال ها به خصوص شبکه نمایش خانگی به خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: اگر حضور بازیگر در خارج از کشور ضرورتی نداشته باشد چرا باید پول بیت المال را به هدر بدهند؟ اما گاهی ضرورتی در قصه وجود دارد و باید صحنه ای در خارج از کشور ضبط شود که در این صورت نیز باید کار را مدیریت کنند تا در حداقل ترین زمان ممکن صحنه ها ضبط شود. این کار اساسا به ضرورت های قصه بستگی دارد. اگر در قصه محل لو نمی رود می توان صحنه خارج از کشور را در کشور ضبط کرد. این بستگی به قصه و تهیه کننده و کارگردان دارد.

این تهیه کننده ادامه داد: در تلویزیون کار کردن ملاحظات  خاصی وجود دارد و بدون این ملاحضات کار را پخش نمی کنند اما پلتفرم ها ویژگی های خاص خود را دارند و در این بین برخی کیسه دوخته اند چون اگر می توان به خارج از کشور نرفت اما این کار را انجام می دهند باید به کار آنها شک کرد. به هر حال نمی توان قضاوت کرد چون باید قصه را خواند و ضرورت را حس کرد و دید چقدر لازم است این کار را انجام دهند.  اگر قصه ایجاب می کند که به سفر بروند قطعا باید بروند و نباید درنگ کرد اما اگر چنین ضرورتی در داستان وجود ندارد این کار را انجام دادن خسارت دارد.

تهیه کننده سریال «دولت مخفی» درباره اینکه چرا نقاط دیدنی کشورمان در آثار نمایشی به خوبی به تصویر کشیده نمی شود اظهار داشت: اگر بخواهیم کارها را در داخل تهیه کنیم و صحنه را به جای خارج وانمود کنیم قطعا موفق نمی شویم چون مساله حجاب مطرح است. در کشور باید بحث حجاب و ارتباطات مراعات شود. اما در کشور ما جاهای بسیار زیبا و دیدنی برای تصویر برداری وجود دارد ولی باید دید آیا به درد قصه می خورد یا نه؟اگر در قصه می گنجد اما استفاده نمی کنند اشتباه است. خود ما در پروژه های مختلف به شهرستان های مختلفی رفته ایم و کار ساخته ایم.

تهیه کننده فیلم «روز سوم» بیان کرد:  قطعاً باید مناطق دیدنی ایران به تصویر کشیده شود و به مردم نمایش داده شود. گاهی بخاطر شرایط مالی و بخاطر اسکان و خورد و خوراک و شرایط اقتصادی نمی روند و سعی می کنند جایی را در داخل تهران جستجو کنند و کار را ضبط کنند.

جلالی در پایان اظهار داشت: به نظر من بخشی به میراث فرهنگی بر می گردد که با رفتن آقای دکتر ضرغامی و دکتر دارابی می توان تعاملی ایجاد کرد و امکان تصویر برداری برای سینما و سریال ها فراهم شود و تمام استان های کشور دیده شوند و جاهای دیدنی به نمایش در بیاید به نظر می رسد این تعامل ایجاد خواهد شد.

ابوالفضل صفری: سریال‌های نمایش خانگی برای زیبایی بصری و رنگ و لعاب دادن سفرهای خارجی را در قصه می گنجانند

ابوالفضل صفری تهیه کننده سینما و تلویزیون که در کارنامه اش سریال هایی چون "سارقان روح"، "ترور خاموش"، "خانه امن"، "سرجوخه" و... را دارد درخصوص سفرهای خارجی که گاهی در قصه ضرورت ندارند گفت: من به شخصه خودم عموما در کارهایم سفرهای خارجی داشتم و از سمت خودم می توانم نظر بدهم و بگویم که قصه ایجاب می کرد که به این سفرهای خارجی برویم اما نمایش خانگی کمی ملاحظاتش متفاوت است و می توانم بگویم شاید کارکردش آب و رنگ دادن به فیلم و ایجاد زیبایی های بصری باشد اما طبیعتا هر تهیه کننده ای می داند که کار را چگونه اجرا کند. اما من به سهم خودم در رابطه با اثر های خودم می توانم بگویم که در همه ی کارها خارج از کشور تصویربرداری داشته ام و این به دلیل ضرورت در قصه بوده است.

تهیه کننده سریال "ترور خاموش" در خصوص اینکه چرا در نشان دادن نقاط زیبای کشورمان موفق عمل نکرده ایم گفت: این مسئله بحث مهمی است و بخش زیادی از آن به تنبلی گروه های تولید برمی گردد و تهیه کنندگان دوست ندارند به فرض مثال از ونک آن طرف تر بروند. عموما خیلی ها به سراغ کار در شهرستان ها نمی روند و حتی خیلی بازیگران با کار در شهرهای دیگر مشکل دارند و طبیعتا وقتی شرایط به اینگونه است مجبور هستیم که مدام جغرافیای تهران را به صورت تکراری در آثار نمایشی ببینیم و این نکته، نقد واردی است چون به هر حال این کشور پر از نقاط زیبا و دیدنی است. 

صفری در پایان گفت: ما به سهم خودمان سعی کردیم هر یک از آثارمان را به سمت مناطق مختلف ایران ببریم، به طور مثال سریال "خانه امن" در کردستان فیلمبرداری شد و در "خانه امن 2" که اگر خدا بخواهد قرار است شروعش کنیم قصه در جنوب کشور اتفاق می افتد. به هر حال این کشور پر از نقاط بکر و بی نظیر است و نشان دادن این تصاویر ضرورت دارد.

حسن مصطفوی: فیلمسازان به سمت پروژه هایی می روند که دردسر نداشته باشد

حسن مصطفوی تهیه کننده، مجری طرح و مدیر تولید سینما و تلویزیون که در آثاری چون فیلم "جدایی نادر از سیمین"، "قسم"، "فروشنده"و... در جایگاه مدیر تولید و در فیلم "آتابای"، "دربست"، سریال "هشتگ خاله سوسکه" و... به عنوان تهیه کننده حضور داشته است درخصوص سفرهای خارجی که گاهی در قصه ضرورت ندارند گفت: اگر در قصه ضرورت نداشته باشد قطعا سفرهای خارجی در تولید اثر منطق هم ندارد. چون به هر حال این کار یک هزینه اضافی به سرمایه گذار وتهیه کننده تحمیل می کند.

او ادامه داد: قطعا اگر من تهیه کننده و یا مدیر تولید باشم نمی گذارم چنین اتفاقی بیفتد چون با این شرایط دلار هزینه بسیار زیادی تحمیل به سرمایه گذار تحمیل می شود.

مصطفوی در خصوص اینکه چرا در نشان دادن نقاط زیبای کشورمان موفق عمل نکرده ایم گفت: این مسئله ی خیلی مهمی است و بخش عمده ای از آن علتش این است که تهیه کنندگان و فیلمسازان به طور مثال می گویند چرا به سمت پروژه هایی برویم که دردسر دارند؟ و خب این مسئله برمی گردد به هزینه ها به این خاطر که اگر پروژه در جای دیگری بخواهد فیلمبرداری شود هزینه ها دو چندان می شود.

علیرضا سبط احمدی: بعضی از سفرهای خارجی در سریال‌ها برای بالا بردن بودجه کار است

علیرضا سبط احمدی تهیه سینما و تلویزیون که آثاری چون "ایل دا"، "همه ی بچه های ما"، "همسایه ها" و... را در کارنامه اش دارد در خصوص ضرورت نداشتن برخی سفر های خارجی در قصه فیلم ها و سریال ها به خصوص شبکه نمایش خانگی به خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: ما در اثری که تولید می کنیم، چه فیلم و چه سریال و چه مستند در بخشی از کار بر اساس فضا ها کار به خارج از کشور می رود. گاهی قصه می طلبد که این اتفاق می افتد و گاهی به نظر می رسد لزومی نداشته است و بیشتر برای بالا بردن بودجه کار و بیشتر شدن درآمد است.

تهیه کننده «ایل دا» درباره اینکه چرا نقاط دیدنی کشورمان در آثار نمایشی به خوبی به تصویر کشیده نمی شود اظهار داشت: متاسفانه به دلیل پایین بودن نرخ برآورد ها و بودجه ها بخصوص در تلوزیون وضعیت به این صورت است. در کار سینمایی به نسبتی که کار از پایتخت بیرون می رود به همان نسبت هم باید گران بفروشد تا بازگشت سرمایه داشته باشد و از این جهت دچار مشکل می شود. ولی بخش اعظم کار تلوزیونی این است که این کار را انجام دهد و این مساله جزو اهداف تلوزیون است و نباید دوربین تلویزیونی محدود به تهران و چهار شهر دیگر باشد. دوربین تلوزیون حتما باید در اقصی نقاط کشور دیده شود و فعالیت کند و از تهران و مرکز خارج شود.

احمدی بیان کرد: وقتی دوربین از تهران بیرون می رود هزینه تولید خود به خود بالا می رود و هزینه اقامت، دستمزد ها، پذیرایی و بسیاری از هزینه هایی که در تهران راحت تر می توان با آن سر کرد در خارج از تهران گران تر تمام می شود. این یکی از دلایل است دلایل دوم تنبل شدن ما تهیه کننده ها و فیلم ساز ها است. کار خارج از مرکز تهران سخت تر است و حساسیت بالایی می طلبد و به دقت نظر بیشتری نیاز دارد. متاسفانه ما گاهی در نشان دادن این وضعیت تنبلی می کنیم. وظیفه دوربین تلوزیون این است که اقصی نقاط کشور را ببیند و آثار فرهنگی و تمدنی را در قالب کار های نمایشی به تصویر بکشد. این وضعیت می تواند در بازخورد داخلی و خارجی موثر باشد. وقتی کار ها به خارج از کشور می روند جز یک سری آزادی های تصویری و فردی اتفاق مهمی از نظر آثار باستانی و زیبایی های بصری و طبیعی نمی افتد.

او ادامه داد: بسیاری از کشور های پیرامون ما و شاید حتی یک دهم کشور های دنیا آنچه در ایران داریم نداشته باشند ولی مردم برای دیدن این کشور ها می روند و آنجا پول خرج می کنند. متاسفانه در این مسیر سیاست گذاری ها غلط بوده است. اخیراً سازمان میراث فرهنگی اتفاقی خوب را با شروع یک سریال تلوزیونی آغاز کرد. خود من به عنوان تهیه کننده ای که بیشتر کارهایم در خارج از تهران بود به عنوان مثال در کار میرزا تمام آثار طبیعی و بکر استان لرستان را به تصویر کشیدم و بسیاری از افراد از من می پرسیدند آیا این منطقه زیبا واقعا در ایران است؟! یا کار دیگری که در بوشهر داشتم و تصاویر نابی از این منطقه را به تصویر کشیدیم و به مردم نشان دادیم اگر دوربین ما از شهر خارج شود می توان در اقصی نقاط ایران کار ساخت،  من این کار را کرده ام و در هر کاری از نیروی انسانی جدید استفاده کردم و بازیگرانی را به صنعت فیلم سازی معرفی کردم و هم مناطق بکر و زیبا و لوکیشن های جذاب و منحصر به فرد را به مردم کشور نشان دادم. این وظیفه صدا و سیما است که دوربینش را از تمرکز در تهران و چهار شهر دیگر در بیاورد و از راحت طلبی دست بکشد و هزینه های تولید را بالاتر ببرد تا تمام کشور را به تصویر بکشد.

تهیه کننده سریال «همسایه ها» در پایان گفت: ما هنوز استان هایی را داریم که دوربین شبکه های سراسری صدا و سیما در قالب کار های نمایشی آنجا حضور نداشته است. من گاهی مروری بر سریال های ترک دارم و می بینم در قالب یک سریال آداب و رسوم و فرهنگ و سنت و مناطق طبیعی و زیبایی ها را به تصویر کشیده است و مردم دنیا را با فرهنگ و آداب و رسوم و دیدنی های کشور ترکیه آشنا می کند. این کاری است که تلوزیون ما باید دنبال کند. دوربین های ما پا دیواری شده اند از هر طرف یک دیوار در عمق چند متری تصاویر ما وجود دارد، دوربین باید به فضای بکر اقصی نقاط کشور برود به جای اینکه دلار های بی زبان به کشور های منطقه برود. و ما می توانیم همین فضا را اینجا مهیا کنیم و همین پول ها وارد کشور خودمان شود و به سازندگی حوزه گردشگری کمک کند.

در گفت و گو با یک نویسنده(علیرضا) و دو تهیه کننده ( سبط ) یک تهیه کننده و مدیر تولید(حسن مصطفوی  و تهیه کننده ای که موضوع را از چند بعد بررسی کردیم

انتهای پیام//