اندر ماجرای پارکینگ حرم امام

به گزارش خبرگزاری برنا؛ جایتان خالی در موسم سالگرد انقلاب اسلامی قسمت شد ۲۰ بهمن ماه به همراه خانواده به زیارت امام خمینی رفتیم. موقع خروج از پارکینگ برای کنجکاوی و نحوه احتساب نرخ پارکینگ عکسی گرفتم(که مسئله اصلی نگارش مرقومه شد). بماند که متصدی گیشه، امر بر پاک کردن عکس کرد و چون بنده و عیال را مصر دید؛ تهدید به سپردن به حفاظت و ارسال نامه درب منزل کرد. که ما وقعی ننهادیم. اما الغرض اصلا چرا باید پول پارکینگ آن هم از زوار عمدتا شهرستانی معزز که به عشق امام آمده اند طلب کرد؟ می دانید اصلا ما بلد نیستیم کار فرهنگی کنیم حالا میلیاردها تومان هم خرج امور فرهنگی کنیم نتیجه آنکه باید نمیشود. یادم نمی رود تقریبا پانزده سال پیش رفتیم با عیال محترمه کشور همسایه ترکیه. آنجا که معروف است از آب کره میگیرند(از توریست ها). جالب آنکه وقتی به محلی به نام آنیت کابیر(مقبره مصطفی کمال آتاتورک) وارد می شوی. نه تنها از شما پول پارکینگ نمی گیرند؛ بلکه استفاده از  تمامی امکانات آنجا از جمله: موزه بسیار مدرن در مورد جنگ های وی، سرویس بهداشتی(همه جای ترکیه یک لیر اخذ می شود)، بازدید از رژه سربازان در هنگام تعویض شیفت ها، پارک زیبای مشرف بر شهر آنکارا؛ کاملا رایگان است.

 با اذعان به مع الفارق بودن جایگاه معنوی خمینی کبیر با کمال آتاتورک (که مروج غرب گرایی در ترکیه است) این نمونه را یاد کردم که بدانیم ما اصلا اصلا بلد نیستیم مفاخرمان را آن طور که در شانشان است نه تنها یاد کنیم بلکه از قرب آن ها با اقدام بسیار سخیفی مانند اخذ وجه پارکینگ با هزاران توجیه می کاهیم. یادمان باشد این انقلاب از آن وارثان حقیقی اش مستضعفان است. العاقبه للمتقین