آرامگاهی ۵۰۰ساله در خوسف

|
۱۴۰۱/۰۱/۰۸
|
۱۴:۱۰:۳۷
| کد خبر: ۱۳۱۳۱۲۷
آرامگاهی ۵۰۰ساله در خوسف
آرامگاه ابن حسام خوسفی به ابن حسام خوسفی، شاعر برجسته قرن نهم هجری قمری تعلق دارد و بر فراز صخره‌ای سنگی در حاشیه شمالی شهر خوسف جای گرفته است. این آرامگاه که از جمله آثار تاریخی و دیدنی های استان خراسان جنوبی به حساب می‌آید، بیش از ۵۰۰ سال قدمت دارد.

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا از خراسان جنوبی، ابن حسام خوسفی شاعر نامدار قرن نهم هجری است که در سال 782 هجری قمری در خوسف چشم به جهان گشود. وی به عنوان یکی از مشاهیر خوسف علاوه بر طبع شاعری بی نظیر، در زمینه عرفان، فقه و اندیشه نیز ید طولایی داشت. ابن حسام در سال 875 هجری از دنیا رفت و بنای آرامگاهی وی پس از گذشت 45 سال از تاریخ فوتش، در سال 920 هجری توسط دوستدارانش ساخته شد. از وی کتاب هایی چون خاوران نامه، دیوان ابن حسام خوسفی و دلائل النبوده به یادگار باقی مانده. آرامگاه این زاهد پارسا تاکنون چندین بار مورد مرمت قرار گرفته است.

فضای ورودی مقبره در ضلع جنوبی واقع شده و دارای چندین پله است. فرم این قسمت شباهت بسیاری به پیش طاقی دارد که سقفش قوسی شکل بوده و سه گنبدی می باشد. درون آرامگاه متشکل از اتاق کوچکی می باشد که دارای فرم هشت ضلعی است. پلان داخلی بنا بصورت چلیپایی بوده و سقف آن گنبدی شکل طراحی شده است. وسط گنبد نیز به سبک کلاه فرنگی کار شده که در اصل به عنوان نورگیر مقبره، وظیفه تامین نور و تهویه فضای داخلی را بر عهده دارد. یک کتیبه کاشی کاری شده به رنگ سفید هم در پیرامون مقبره وجود دارد که اشعاری از ابن حسام بر روی آن نقش بسته است.

 

 شهر خوسف از نظر تاریخی یکی از کهن ترین و قدیمی ترین شهرهای جنوب خراسان به شمار می رود که بافت قدیمی و آثار تاریخی ارزشمند نشانه از این قدمت دارند و اکثراً در دوره صفویه ساخته شده اند.

خانه های گلی، پوشش گنبدی، حیاط مرکزی، بادگیرها، اطاقهای دور تا دور حیاط، هشتیها و دهلیزها، دیوارهای قطور، از ویژگیهای معماری، خانه های این شهر بوده که برای تطابق با اقلیم منطقه به وجود آمده است.

تراکم خانه ها و کوچه های پرپیچ و خم و همچنین وجود بادگیرها از شاخصهای عمده بافت تاریخی خوسف هستند که برای مقابله با آب و هوای کویر به وجود آمده اند.

این بنای کوچک شامل اطاقکی است با فرم هشت ضلعی که نقشه فضای داخلی آن به صورت چلیپایی است. پوشش مقبره به صورت گنبدی طراحی شده که در مرکز آن یک کلاه فرنگی ساخته شده است.

در این قسمت نورگیرهایی تعبیه شده تا هم نور فضای داخلی آرامگاه را تأمین کند و هم باعث تهویه فضای داخل آرامگاه شود. این بنا ابتدا در دوره صفویه بنا شده و در دوره قاجار تغییراتی در آن داده شد.

این بنا دارای نقشه چلیپایی شکل و پوشش گنبدی است و در سه جهت، سه طاق نما با قوس جناقی دارد. همچنین در داخل آرامگاه کتیبه‌ای کاشیکاری شده به رنگ سفید حاوی اشعار ابن حسام است که دور مقبره را فرا گرفته‌است.

 

این بنا با شماره ثبت ۲۰۵۹ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

انتهای پیام

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

نظر شما