چگونه کمدین شویم!/از «ماشال» خوشنام تا «فرضی فضول» جیران /کمدی در چهارچوب!

به رغم اینکه اصولا در کشور ما و به خصوص در میان اقوام ایرانی طنازی جایگاهی ویژهی دارد واصولا مردم ما به لحاظ ژنتیک توانمندی های عجیب و غریبی نسبت به دیگر مردم کشورهای دنیا در شوخی با همه چیز از دراماتیک ترین اتفاقات جامعه گرفته تا جدی ترین افراد را دارند اما گاهی این سوال پیش می آید که چرا در عرصه کمدی با این حجم از مخاطب و طرفدار نتوانسته ایم چهره های جذاب جدیدی را معرفی کنیم !

معمولا بسیاری از گروه های تولید و فیلمسازها وحتی نویسندگان از این ماجرا در چالش هستند که برای انتخاب بازیگران طناز در آثار مختلف دست مان خیلی باز نیست و اصولا مجبور هستیم به سراغ بازیگران تکراری برویم که اتفاقا این مسئله با نقد بسیاری از مخاطبان عام و خاص معمولا مواجه هست که چرا برای آثار طنز تلویزیونی و کمدی سینمایی مدام به سراغ چهره هایی می رویم که با حداقل تغییر بارها دیده شده اند و مستقیما باور مخاطب را نشانه می روند .

اما چند سال پیش در یک اتفاق ویژه شبکه نسیم با رامبد جوان بحث استنداپ کمدی را راه انداخت که به چند دلیل با استقبال مواجه شد ؛

- علاقه مردم به این سبک جذاب از کمدی

- معرفی چهره های نو در کنار محبوب های کمدی طنز

- ایجاد تعریف جدید از یک سبک خاص کمدی که شاید تا به حال به رغم اینکه در شیوه های مختلف اجرا می شد اما نگاه تاکتیکی به آن نداشتیم

- فرصتی که چهره های جدید توانستند توانمندی خود را به نمایش بگذارند و ...

اما در این میان نامی به چشم می خورد که سوابق کاری اش به سالها قبل برمی گشت اما شاید خندوانه و فرصت کار در شبکه نسیم استعداد او را اثبات کرد

امیر کربلایی زاده کارش را با تئاتر شروع کرده و جدا از تحصیلات و توانمندی آکادمیک روزگار درس و مدرسه را در کنار تئاتر سپری کرده است. جدا از جوایز مختلف بازیگری در ادوار مختلف او سینما و تلویزیون را نیز به موازات سالها کار تئاتر پیش می برد و جدا از اینکه در حوزه استنداپ صاحب سبک و شیوه بود و برای اولین بار این سبک از کار را روی صحنه تئاتر برد با تحقیقات و نگاه جزئی تکنیکی به این شیوه از آثار نمایشی که به لحاظ سبک روایت ، استفاده از اندام ، نوع اجرا و ... تعاریف خاص خودش را داشت به یک امضای ویژه در استنداپ کمدی چه در اجرا و چه در آموزش رسید که اتفاقا در سالهای اخیر شاهد این هستیم که بسیاری از علاقمندان و مستعدین این حوزه با سبک و مکتب او وارد دنیای کمدی از نوع استنداپ شدند.

با مقدمه مفصل بالا گذری داریم بر نوع بازی و شناخت امیر کربلائی زاده از ابزار بازیگری که شاید در سالهای اخیر مدلش تکرار نشده است.

کربلائی زاده در حوزه استنداپ به واسطه اشراف بر توانمندی خود در روایت یک داستان و اطلاع از سبک ها و شیوه های اجرا در تمام دنیا خوب می داند که چگونه و با چه فرمولی می تواند مخاطب آماده به طنازی ایرانی را درگیر خود سازد.

کربلائی زاده در استنداپ کمدی به گونه ای از اجرا دست پیدا کرده است که می تواند با تماشاگرش به یک بده بستان نمایشی برسد و این تنها در حد پاسکاری ری اکشن نیست ، او از یک اجرای استنداپ به یک ضیافت کمدی می رسد و با شناخت صحیح از مذاق و سلیقه مخاطبش در ادوار مختلف به انتخاب لحن و داستان دست پیدا می کند که این مسئله نیازمند اطلاعات بالا از وضعیت روحی و روانی جامعه و البته مطالعه در خصوص اوضاع و احوال اجتماعی و سیاسی و اقتصادی است که وظیفه کمدین را در این ژانر خاص صد چندان می کند .

اما این روزها دو سریال خوشنام و جیران با بازی او در حال پخش است که فرصتی است تا در دو جنس مختلف از بازیگری کار او را در یک درام نیز بررسی کنیم.

شاید فرضی فضول سریال جیران در دل این داستان پرهیاهو و پرستاره قرار بوده جایی در گوشه داشته باشد اما کربلائی زاده خوب می داند برای یک نقش کم حجم باید چه جنسی از بازی را در اجرا انتخاب کند تا در ذهن مخاطب مانده و بر کلیت اثر نیز تاثیر خود را حتی در کوتاه مدت از پخش سریال بگذرد.

انتخاب نوع گویش ، میمیک ، بادی لنگوئیچ و حتی نگاه در سریال جیران به او این فرصت را داد تا حسن فتحی در مقام کارگردان جایگاه نقش را وسیع تر ببیند چرا که کوتاهی نقش اتفاقا فرصتی بود که سریال از آن به عنوان یک پاساژ برای تغییر ذائقه مخاطب در لحظات تلخ و شیرین سریال استفاده کند.

کربلائی زاده از میانه های راه در سریال خوشنام به زوج شهرام و فریدون سریال (با بازی هومن حاجی عبداللهی و عباس جمشیدی فر) اضافه می شود. اتفاق خطرناکی که  هم می تواند برای سریال که تماشاگر با لحظات بازی و موقعیت های زوج قبلی کنار آمده مضر باشد و هم می تواند برای بازیگر یک دردسر و چالش جدی محسوب شود.

اما کربلائی زاده با هوشمندی تمام و البته راهنمایی علیرضا نجف زاده در مقام کارگردان مسیری متفاوت را برای نقش در نظر می گیرد تا به جای یک وصله ناهمگون با یک شییب ملایم و به جا به زوج اصلی سریال نزدیک شده و به خوبی ضلع سومی برای مثلثی باشد که حالا قرار است زاویه ای دیگر از داستان را روایت کنند.

لهجه خراسانی ، افه های داخل چارچوب (که بازی بازیگران دیگر را تحت الشعاع قرار ندهد) و حضور درست در حاشیه آیتم هایی است که کربلائی زاده برای نقش ماشال در نظر گرفته است تا در جایگاه خود پازلی باشد برای سریال پربازیگر خوشنام که قرار است وجوه کمدی کار را در کنتراست با شخصیت شهرام و به موازات شخصیت فریدون پیش ببرد.

امیر کربلائی زاده قطعا یکی از چهره های کمدی سالهای اخیر تلویزیون است که می تواند با مسیر اشتباه به تکرار برسد و می تواند با انتخاب متفاوت و وسواس همیشگی در انتخاب نقش ها و جنس بازی مدتها ستاره باقی بماند. فراموش نکنیم بسیاری از استعدادهای دنیای طنز و کمدی کشورمان شاید استارت خوبی داشتند اما موقعیت موجود در به تکرار کشیدن بازیگران مهیاست تا هر بازیگری با یک موفقیت از مسیر توفیق با تکراری کردن حضورش در رسانه های مختلف فاصله بگیرد.

کربلائی زاده می داند که ژانر مد نظرش به اندازه کافی پتانسیل از راه به در شدن را دارد واو باید با به روز نگاه داشتن خودش و توانمندی های دست نخورده اش مدتها در اوج بماند.