واکنش قهرمانی المپیک سیدنی به مهاجرت ورزشکاران

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری برنا؛ حسین توکلی قهرمان وزنه‌ برداری المپیک 2000 سیدنی، درباره عدم برگزاری مسابقات قهرمانی کشور در این رشته اظهار داشت: برگزاری مسابقات قهرمانی کشور باید با هدف باشد یعنی یک خروجی از مسابقات را شاهد باشیم، اینکه صرفا فقط مسابقات برگزار شود فایده‌ای ندارد. وقتی خیلی از نفرات هم نمی‌توانند سلامت در این مسابقات شرکت کنند قطعا شرایط سخت‌تر می‌شود. قهرمانان ما تلاش می‌کنند، کار می‌کنند که به یک هدف برسند. بنابراین برگزاری مسابقات قهرمانی کشور باید با یک رویکرد مشخص برگزار شود وقتی این رویکرد نباشد خود به خود قهرمانی کشور هم ضعیف می‌شود.

وی افزود: علاوه بر این خود فدراسیون هم باید دلیل قانع کننده‌ای برای برگزاری قهرمانی کشور داشته باشد. وقتی که من از خروجی قهرمانی کشور کسی را به اردوی تیم ملی دعوت نمی‌کنم دیگر لزومی ندارد که این مسابقات بخواهد برگزار شود.

توکلی خاطرنشان کرد: از طرفی وقتی مسابقات برگزار نشود وزنه برداری در استان ها، باشگاه‌ها آرام آرام از بین می‌روند چون دیگر انگیزه‌ای نیست. کسی که در شهرستان تمرین می‌کند نگاهش به قهرمانی کشور است و کسی هم که در قهرمانی کشور نتیجه بگیرد نگاهش به تیم ملی است. همه این ها باید رصد شود ولی ما هنوز علاوه بر اینکه درجا می‌زنیم خیلی سنتی و بی‌برنامه هم جلو می‌رویم. وزنه‌برداری ایران برای مثال چهار قهرمان دارد حالا آنقدر با این قهرمانان می‌تازیم که یک خلائی پیدا شود تا مجبور باشیم برویم و یک فرد جدید بیاوریم.

توکلی در پاسخ به این پرسش که اگر مباحث دوپینگ انجام شود و برنامه‌ریزی مدون باشد شما موافق برگزار قهرمانی کشور هستید؟ گفت: همانطور که عرض کردم، یک زمانی قهرمانی کشور برگزار می‌شد یکی از اهداف و آرزوهای جوانان بود مخصوصا در شهرستان ها که در مسابقات قهرمانی کشور مدال بگیرند چون اولین خروجی این مسابقات این است که شما به تیم ملی دعوت می‌شوید ولی وقتی که این اتفاق نمی‌افتد یا سلیقه‌ها در نوع برگزاری و شکل استفاده از این قهرمانی کشور سلیقه‌ای می‌شود عملا آن انگیزه دیگر وجود ندارد.

وی ادامه داد: برای مثال می‌گویم ما یک تیم‌ ملی داریم که می‌دانیم همیشه است بنابراین دیگر افراد جدید دعوت نمی‌شوند. چند سالی قید قهرمانی کشور را می‌زنیم چون پشت‌مان به این چند نفر گرم است. فقط برگزار می‌کنیم که رفع تکلیف کرده باشیم اما به محض اینکه کم می‌آوریم شروع می‌کنیم به سخنرانی که باید قهرمانی کشور اینگونه باشد، آنگونه باشد، باز دوباره چند نفر را پیدا کرده و به تیم تزریق می‌کنیم و باز قهرمانی کشور را تعطیل می‌کنیم و چرخه بی‌برنامگی است. حتی ورزشکاری مانند جردن باروز هم قبل از المپیک در کشورش انتخابی داد و بعد آمد. خیلی از رشته‌های دیگر در کشورهای پیشرفته این کار را می‌کنند باید از آنها الگوبرداری کنیم این الگوبرداری بد نیست. البته من نمی‌خواهم همه خرده را به فدراسیون بگیرم چون برخی قوانین هم دست و پای فدراسیون را می‌بندد. وقتی یک ورزشکاری باید طی یک یا دو سال در 6 مسابقه شرکت کند تا بتواند سهمیه ورود به المپیک را بگیرد عملا فدراسیون هم نمی‌تواند آن کار را انجام دهد. اگر بحث مالی فدراسیون تامین شود شاید بتوان با تشکیل تیم «ب» و غیره این مشکلات را تا حدی برطرف کرد.

قهرمان المپیک سیدنی در پایان با ابراز تاسف از اتفاقاتی که برای وزنه برداری بانوان رخ داد، گفت: یکی از مشکلات ما در جامعه این است که فضای مجازی خیلی تاثیرگذار است. خودمان را با سایر کشورها قیاس می‌کنیم در حالی که این قیاس باید با خودمان باشد. وزنه برداری زنان در ایران به تازگی شکل گرفته است، مقدماتی را لازم دارد، پر از آزمون و خطاست تا در کشور جا بیفتد و کمی زمان لازم داریم. شاید یکسری بسترها نیز برای توسعه این بخش انجام شده اما امکانات نداشتند نمی‌شود خرده گرفت اما برای ورزشی که نوپاست مشکلات این چنینی می‌تواند در همان بدو حرکت موتورش خاموش شود. در بدو شروع اتفاق ناگواری بود و امیدوارم که اینگونه نگاه نشود، آدم باید بجنگد تا مسیر را باز کند، هر کسی افکار مخصوص به خود را دارد و نمی‌توانم درباره آن سخن بگوییم ولی چیزی که هست فدراسیون و رویکرد وزارت نباید باعث شوند کسی که یک اشتباهی انجام داده همه را به یک شکل نگاه کنیم و باید این فضا را ایجاد کنیم که کسانی که رفتند هم پشیمان شوند.

انتهای پیام//