به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری برنا؛ تیم ملی فوتبال کشورمان شب گذشته نتوانست در اولین دیدار دوستانه در راه حضور در جام جهانی موفق باشد. نکته نگران کننده در فاصله ۶ ماه مانده به آغاز جام، افت نسبی و نمایش نهچندان خوب بازیکنانی است که هواداران امید داشتند در ترکیب تیم ملی بدرخشند. قطعا در فاصله نزدیک به جام جهانی ایجاد فشار روی بازیکنانی که قرار است با پرچم کشورمان افتخارآفرینی کنند، کار صحیحی نیست اما اگر حالا این نکات گوشزد شود بهتر است تا این نسل با استعداد با عدم اصلاح عیوب وارد مهمترین آوردگاه فوتبالی دنیا شود و آن جا نشود کاری کرد.
بیایید نفر به نفر بازیکنان را بررسی کنیم:
امیر عابدزاده: فرزند دروازهبان مقتدر تیم ملی در آخرین جام جهانی قرن بیستم، نشان داد ذرهای از اقتدار پدر ندارد. عابدزاده همچنان رفلکسهای بینظیر و بدنی آماده دارد اما خامی در تک تک تصمیماتش موج میزند. واقعا نیازی نیست با هر تک به تک او دروازه را به امان خدا ول کند و ما برای گل نشدن موقعیت آن آیتالکرسی بخوانیم.
مجید حسینی: پدیده تیم ملی در جام جهانی گذشته حالا باید در اوج پختگی در قلب خط دفاعی دلمان را قرص کند اما دچار افت شده. حسینی هم توانایی بازیسازی دارد و هم رهبری خط دفاع. اما آیا میشود با توجه به نمایش شب گذشته به او اطمینان کرد؟
امید نورافکن: با ارزشترین بازیکن تیم ملی که جام جهانی میتواند برایش سکوی پرتاب باشد در بدترین جای ممکن بازی میکند. او نه در سپاهان و نه پیشتر از آن در استقلال در پست دفاع آخر ایفای نقش نکرده و اصلا واجد شرایط آن منطقه نیست. چه لزومی به امتحان کردن او در قلب خط دفاعی است؟ او در یک صحنه نفوذ کرد و ماحصلش یک گل بود. همه فهمیدند او مدافع وسط نیست، جز سرمربی تیم.
احسان حاج صفی: او میتواند کماکان رهبر تیم ملی باشد اما احتمالا خودش هم موافق است با رودروایسی و رکوردشکنی در تیم ملی مانده. آیا فرصت آن نرسیده این بازیکن پرافتخار که این روزها تا حدودی حتی سرعت بازی تیم ملی را هم میگیرد، پیراهن را به بازیکنان پرشورتر واگذار کند؟
صادق محرمی: پاشنه آشیل فنی تیم ملی. رامین رضاییان، صالح حردانی و دانیال اسماعیلیفر و شاید حداقل ۱۰ مدافع راست لیگ برتر شایستگی بیشتری برای پوشیدن شماره ۲ داشته باشند که مهدویکیا با آن در سمت راست میدرخشید. آقای اسکوچیچ هزار دلیل نخواستیم، فقط یک دلیل بیاور چرا باید او در ترکیب اصلی باشد؟
سعید عزتاللهی و احمد نوراللهی: هر دو نفر آنچنان بد نبودند اما علیرغم وجه اشتراک در نام خانوادگی، در زمین هیچ سنخیتی با هم ندارند. دو بازیکن با کیفیت که در ترکیب فعلی چندان هماهنگ نیستند.
علی قلیزاده: نقطه ضعف بازی او در گذشته نوسان بود و هنوز هم علیرغم کیفیت بسیار بالا و توانایی حمل توپ و دریبلینگش، کماکان بین مهرههای هجومی جزو اولین گزینه ها برای تعویض است. او در بازی شب گذشته چندان بد نبود چون در اصل تو زیادی دریافت نکرد.
سردار آزمون: یک انتقاد جدی به سردار، عدم همدل بودن با سرمربی تیم ملی است و در تک تک مصاحبهها موج میزند. شاید انتقادات زیادی به سرمربی وارد باشد اما بهتر نیست تمرکز مهاجم اصلی تیم ملی روی تلاش برای افتخار آفرینی پیراهنی که تنش است، باشد؟ سردار دیشب، سردار همیشگی نبود.
علیرضا جهانبخش: زننده تک گل تیم ملی جزو معدود خوبها بود. او حالا به ستارهای تبدیل شده که تک موقعیتها را به گل تبدیل میکند و مطمئن باشید با جایگیری صحیح دروازهبان هم امکان جلوگیری از گل شدن ضربه او وجود نداشت. جایگاه او در تیم ملی تضمینی است.
مهدی طارمی: روز خوب او نبود اما با توجه به شاهکارهایی که برای تیم ملی خلق کرده بابت نمایش بد و انتقاد از او، یک بازی استراحت میدهیم. آقای طارمی، شما امید اول یک ملت برای گلزنی در جام هستید... فراموش نکن!
تعویضیها: ابراهیمی دیگر آن فرمانده ۲۰۱۸ نیست، مهدیپور اندکی با حضور در فضای تیم ملی بیگانه نشان داد، سرلک فرصت کمی داشت اما عملکردی نسبتا قابل قبول از خود نشان داد، حسینزاده آیندهدار است اما با توجه به ترافیک در خط حمله تیم ملی او فرصت کمی برای رشد خواهد داشت، آقاسی پتانسیلدار نشان داد اما کماشتباه نبود و در نهایت صیادمنش هنوز نتوانسته لحظه ماندگار خود برای اثبات حضور در ترکیب را ثبت کند.
اسکوچیچ: کسی که توانست تیم ملی را در آن شرایط سخت با حمایت قاطع مسوولین از بزنگاه عبور دهد قطعا شایسته فرصت بیشتری در تیم ملی است اما هرچه بیشتر به جام نزدیک میشویم از او تصمیماتی اشتباه میبینیم. به نظر نمیرسید او با کسی لجبازی کند اما چه بهتر که از مشاورانی بهتر استفاده کند و بداند اگر نتیجه کسب شود، خود او هم به بزرگترین افتخار زندگیاش نائل آمده. آقای اسکوچیچ اگر حالا انتقاد نکنیم تا عیوب اصلاح شود بهتر است یا در خلال جام آه و ناله و فغان فشارها را روی بازیکنان افزایش دهد؟ موفقیت شما، موفقیت ماست!
انتهای پیام//