آتش زدن کاه و کلش بلای جان مزارع

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا؛ برخی کشاورزان پس از زمان برداشت محصول گندم و جو، با انگیزه های متعدد از جمله سرعت بخشیدن و آماده شدن زمین برای کشت دوم، به آتش زدن باقیمانده کاه و کلش در مزارع خود اقدام می‌کنند این اقدام به دلیل ناآگاهی کشاورزان از مضرات و سرمایه سوزی هایی که به دنبال دارد، انجام می شود. این اقدام علاوه بر اثرات مخرب زیست محیطی، موجب بروز آتش‌سوزی در مزارع  اطراف حتی با فاصله زیاد می‌شود چرا که آتش به راحتی با باد به مزارع مجاور و درختان اطراف مزارع سرایت می‌کند که این امر می‌تواند خسارات زیادی را وارد کند.

با وجود اینکه سوزاندن کاه و کلش در مزارع از قدیم مرسوم بوده و سالهاست که کاه و کلش را می‌سوزاند اما برخی به غلط تصور می کنند که این اقدام نیاز کمتری به استفاده از سموم در کشت دوم را فراهم می کند این درحالیست که امروز علم ثابت کرده است که این دست از اقدامات موجب نابودی اکوسیستم و ویرانی سیستم خاک می شود.

به گفته کارشناسان در شرایط بهینه، خاک از ۴۵ تا۵۰ درصد ماده معدنی، ۲۵درصد هوا، ۲۵درصد آب و تا ۳درصد ماده آلی تشکیل می‌شود و همین مقدار ماده آلی نقش بسیار مهمی در روابط آب، خاک و گیاه دارد و وجود کاه و کلش در خاک به مرور زمان سبب می‌شود که ماده آلی به خاک کامل تبدیل و سپس تحویل گیاه داده شود.

فقدان این موجودات، خاک را به بستری ضعیف و غیرفعال تبدیل می‌کند در نتیجه به آتش کشیدن مزارع سبب سوختن مواد آلی و از بین رفتن خاک می‌شود، همچنین با نابودی میلیون‌ها حشره از گونه‌های مختلف که غذای بسیاری از موجودات زنده دیگر از جمله پرندگان هستند، چرخه حیات منطقه نیز تخریب می‌شود.

همچنین بررسی‌ها نشان می‌دهد سوزاندن کاه وکلش باعث افزایش دی اکسیدکربن و افزایش اثرات گلخانه‌ای در جو می‌شود و پراکندگی ذرات معلق و سموم شیمیایی در هوا، آسیب به لایه ازن، به وجود آمدن باران‌های اسیدی، افزایش انتقال و انتشار بیماری‌های واگیردار و بروز تنگی نفس(آسم) و برونشیت و سایر بیماری‌های تنفسی، سرطان ریه، به هم خوردن تنظیم ضربان قلب، اختلال در فشار خون، آسیب رسانی به سلول‌های استخوان، تخریب گلبول‌های قرمز و سوزش چشم در کودکان مناطق نزدیک کانون آتش از آلودگی‌های زیست محیطی و انسانی ناشی سوزاندن کاه و کلش است.

عباس صلاحی اردکانی رئیس مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی استان تهران نیز در گفت و گویی در این باره اظهار کرد: برخی از کشاورزان منطقه بر خلاف اطلاع رسانی گسترده دستگاه‌های مربوطه از جمله جهاد کشاورزی و محیط زیست، اقدام به آتش زدن بقایای گیاهی نظیر گندم، جو و کلزا می‌کنند که با این کار به کشاورزی و محیط زیست منطقه خسارت وارد می شود.

 صلاحی اردکانی افزود: این اقدام کشاورزان نه تنها موجب کاهش شدید سطح حاصلخیری خاک، کاهش منابع مواد آلی خاک، تشدید روند فرسایش خاک زراعی، افزایش شدت فقر مواد و عناصرغذایی خاک و از بین رفتن میکروارگانیسم های مفید خاک می‌شود، بلکه اثرات مخرب این عمل بر سلامت محیط زیست و افزایش سطح آلودگی هوا اثر مستقیم دارد.

 آتش زدن باقیمانده گیاهی مزارع، خلاف ماده ۴۵ قانون حفظ و احیا منابع طبیعی است که در آن آتش زدن نباتات در مزارع بدون اجازه و نظارت مأموران مربوطه ممنوع گردیده است و نیز خلاف قانون هوای پاک مصوب مرداد ماه سال ۱۳۹۶ است و تخطی از آن پیگرد قضائی به همراه دارد.

عوارض جبران ناپذیر آتش زدن کاه و کلش برای  کشاورزان به دلیل آسیب زدن به ساختار خاک و نامرغوبی محصولات بعدی و از طرفی آلودگی و آسیب به محیط زیست باعث شده تا  کارشناسان و مسولان امر تلاشی مضاعف درراستای آگاه سازی کشاورزان و ممانعت از این اقدام داشته باشند اما متاسفانه تاکنون نتیجه محسوسی حاصل نشده و همچنان برخی باوجود هشدار جهاد کشاورزی و اداره حفاظت محیط‌زیست، کشاورزان همچنان اقدام به آتش زدن کاه و کلش مزارع می‌کنند به‌طوری‌که دود ناشی از این آتش‌سوزی‌ها تا مناطق مسکونی شهرها نیز گسترش‌ و سطح وسیعی از فضای شهرها را فراگرفته و مشکلات تنفسی را برای مردم ایجاد می کند.

انتهای پیام/