سید ابراهیم عامریان تهیهکننده سینما در پاسخ به این پرسش که آیا سرمایهگذارها در سینما برنده میشوند یا خیر به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا گفت: من تهیهکنندهای هستم که تمام کارهایم را خودم سرمایهگذاری میکنم. یعنی تا به امروز از هیچکس سرمایهای برای تولید آثارم دریافت نکردهام. میتوانم به جرئت بگویم با توجه به هزینهای که برای ساخت فیلمهایم کردهام بازگشت مالی نداشتهام. درست است که دو فیلم اخیر من، «دینامیت» و «انفرادی» جزو پرفروشترینهای جدول بودهاند و هرکدام حدود ۵۰ _۶۰ میلیارد فروختهاند اما ما باز هم ضرر کردهایم.
او ادامه داد: فرآیند تولید تا اکران یک اثر حدود دو یا سه سال طول میکشد، اگر همان وقت و سرمایه خوابیده را تبدیل به طلا یا ارز میکردیم خود به خود رشد و بازدهی بیشتری برایمان داشت. در کل باید بگویم که ما از ساخت بیشتر فیلمهایمان ضرر کردهایم و هیچ سودی نبردهایم.
تهیهکننده فیلم «دینامیت» عنوان کرد: امثال من فقط برای عشق و علاقهای که به سینما دارند این سرمایهگذاریها را میکنند. من فقط به برگشت سرمایهای که گذاشتهام فکر میکنم نه هیچ چیز دیگری. عدهای فکر میکنند اگر فیلمی پنجاه_شصت میلیارد بفروشد همهی آن مبلغ به دست تهیهکننده میرسد اما اینگونه نیست. تقریبا چیزی که به دست تهیهکنندهها میرسد یک سوم فروش اثر در سینماست.
عامریان در خصوص ورود سرمایههای کلان و پولهای مشکوک به سینما اضافه کرد: بسیاری فکر میکنند سرمایهگذارها برای پولشویی وارد سینما میشوند. این قضیه واقعا خندهدار است، این اعداد و ارقام در حدی نیست که به یک سرمایهگذار این انگها را بچسبانند. البته یک دسته از تهیهکنندگان را از این بحثم جدا میکنم. آن دسته از افراد در تولید بیانگیزه عمل میکنند و فقط در حد جذب یک سرمایهگذار پیش میروند. آنها هیچ اشتیاقی برای اکران تولیداتشان ندارند. برای مثال «دینامیت» حدود شش_هفت ماه روی پرده سینما بود؛ در این مدت من حتی یک لحظه کار را رها نکردم و مدام پیگیر فیلمم بودم.
تهیهکننده فیلم سینمایی «زاپاس» در خصوص تولیدات کمدی دست پایین و سخیفی که این روزها در سینما ساخته میشود و به عقیده عدهای سینما را به ابتذال میکشاند عنوان کرد: قطعا سرمایهگذار وقتی وارد سینما میشود به بازگشت سرمایهاش فکر میکند وگرنه بعد از ساخت اثر اولش کنار میرود. طبیعتا فیلمهای کمدی فروش چشمگیرتری دارند اما این مابین ما آثار خوبی در ژانر اجتماعی داریم که بسیار مورد توجه قرار گرفتهاند. البته این نکته را باید در نظر بگیرید که هر کار کمدی هم فروش خوبی ندارد. فارق از ژانر و گونهی کارها باید بیشتر به خوش ساخت بودن اثر توجه داشته باشیم اگر اثری خوب ساخته شود حتما مخاطبان بیشتری را جذب خواهر کرد.
او ادامه داد: متاسفانه این روزها در کنار نام هر اثر کمدی که فروش خوبی دارد و مخاطب را به سالنها میکشاند واژههایی مانند سخیف، دست پایین و... مینشیند. در صورتی که اینگونه نیست. خیلی از همکاران ما وقتی فیلمهایشان فروش نمیرود از این کلمات استفاده میکنند و شروع به تخریب ما میکنند. این افراد به جای این کارها باید اندکی فکر کنند که چگونه میتوانند مخاطب را به سالنها بکشانند. باید این سوال را برای خودشان مطرح کنند و بگویند آیا من مخاطبم را به خوبی میشناسم؟
عامریان در پاسخ به این سوال که آیا سرمایهگذار میتواند در سلیقه مخاطب اثرگذار باشد یا نه پاسخ داد: از آنجایی که من هیچگاه سرمایهگذار نداشتهام نمیتوانم پاسخ درستی به این سوال بدهم اما به عنوان تهیهکننده همیشه سعی کردهام به سمت تولید آثاری بروم که علاقه مخاطب آن روزم است. سال گذشته با سلیقه مخاطب آن زمان فیلمم را ساختم و امروز با توجه به سلیقه مخاطب امروزم اثری را تولید میکنم.
او با مثالی ادامه داد: ممکن است امروز فیلم سینمایی «تگزاس ۱» را ببینم و خودم از کارم ایراد بگیرم که چرا اثر اینگونه است اما باید بدانم که آن سلیقه و خواستهی تماشاگر آن روز من بوده است. یعنی باید آگاه باشیم که به روز بودن تهیهکنندهها و کارگردانهای ما به فروش فیلمهایشان کمک بزرگی میکند.
عامریان در خصوص ساخت آثار هنری در سینما و حمایت ارگانها عنوان کرد: به نظرم فیلمسازان برای ساخت یک اثر باید سراغ جیب خودشان بروند. گرفتن سرمایه از ارگانها هم بیتالمال محسوب میشود. اگر قرار است کارگردان و تهیهکننده فیلمی را بسازد که فقط خودش و خانوادهاش نگاه کنند همان بهتر که آن اثر ساخته نشود. درست است که اسم این آثار هنر و تجربه است اما باید به گونهای ساخته شود که مخاطب بتواند با کارها ارتباط برقرار کند. این را از یاد نبریم که کارگردان خودخواه فیلمش هرگز دیده نمیشود.
خبرنگار: تبسم کشاورز
انتهای پیام/