ارتقاء پوشش نانوذرات در درمان تومور های سرطانی

هدف‌گیری تومور یک پیش‌نیاز برای درمان موثر سرطان است زیرا نتیجه درمانی را افزایش می‌دهد و عوارض جانبی را کم می‌کند. با این حال، دستیابی به هدف‌گیری موثر، با نانوذرات (NPs) پوشیده شده با لیگاندهای مصنوعی هدف‌گیری کننده، که استاندارد طلایی فعلی هستند، چالش برانگیز است.

روش پوشش غشای سلولی (CM) رویکرد جدیدی برای غلبه بر این  این چالش ارائه می‌دهد. پوشش CM به نانوذرات خواص زیستی مختلفی می‌دهد، به‌عنوان مثال، فرار ایمنی، زمان گردش سیستمیک طولانی مدت و هدف‌گیری کارآمد تومور از جمله این ویژگی‌های مثبت زیستی هستند. با این حال، محققان پیش از این دریافته بودند که بسیاری از NP‌های پوشش داده شده با CM گزارش شده در مقالات، تنها تا حدی پوشش داده شده بودند. مکانیسم مرتبط با این پوشش جزئی تا حد زیادی ناشناخته باقی مانده بود، که این امر توسعه بیشتر روش‌های پوشش‌دهی را محدود می‌کرد و مانع از بهبود کارایی هدف‌گیری تومور می‌شد.

در مقاله‌ای که محققان در Nature Communications منتشر کردند، روشی ساده برای رفع بخشی از پوشش CM پیشنهاد شد. این روش شامل فسفولیپیدهای خارجی به‌عنوان یک عامل کمکی برای افزایش سیالیت CM می‌شود.

محققان مکانیسمی را شناسایی کردند که طی آن فرآیند پوشش‌دهی، یعنی جذب، گسیختگی و همجوشی وزیکول‌های CM، مسئول این پوشش‌دهی ناکارآمد و جزئی است.

لیژی لیو، نویسنده اول این مقاله از دانشگاه فنلاند شرقی می‌گوید: «بهبود پوشش جزئی پس از افزودن فسفولیپیدهای غیراشباع خارجی برای افزایش سیالیت CM به دست آمد.»

دکتر ووجون زو یکی از نویسندگان این مقاله توضیح می‌دهد: «تثبیت پوشش جزئی CM به طور موثر تجمع NPs را در بافت تومور بهبود بخشید، که به دلیل افزایش فرار ایمنی و بهبود قابلیت هدف‌گیری نانوذرات بود. ما جهانی بودن این روش پوشش هیبریدی را با استفاده از نانو ذرات مختلف هسته مانند سیلیس مزوپور، طلا و پلی (لاکتیک-کو-گلیکولیک اسید) (PLGA) تایید کرده‌ایم.»