کشف یک گور وایکینگی با غنائم دفن شده!

به گزارش برنا؛ باستان‌شناسان از کشف یک گور عصر وایکینگ در غرب اسلو خبر دادند. «عصر وایکینگ» ‌ (۷۹۳ تا ۱۰۶۶ میلادی) پس از «عصر مهاجرت» ‌ و «عصر آهن اسکاندیناوی» ‌ شکل گرفت. در این دوران بود که نروژی‌هایی که با نام وایکینگ‌ها شناخته می‌شوند، یورش و تجارت در بخش‌های اعظم اروپا و آمریکای شمالی را آغاز کردند.

 غرب اسلو سکونتگاه بزرگی در عصر وایکینگ‌ها بوده است، با این حال آثار تاریخی بسیار اندکی از این دوه تاریخی در این محوطه کشف شده است و در نتیجه، کشف یک گور در این مکان بسیار نادر است. به گفته یک باستان‌شناسان در دفتر میراث فرهنگی اسلو، پیش از کشف این گور دست‌نخورده، فقط بقایای تکه‌تکه‌شده آثار تاریخی مخصوص خاکسپاری و استخوان‌های سوخته و شکسته از ۵۸ گور وایکینگی در این شهر کشف شده بود. بیشتر این گورها به طور اتفاقی توسط کارگران و در حوالی ۱۸۰۰ میلادی کشف شده‌اند.

در دهه ۳۰ میلادی، ‌ یک شمشیر وایکینگی در عمق یک متری تالار شهر اسلو کشف شد. پیش‌تر در سال جاری میلادی نیز یک سنجاق‌سینه تاریخی در جریان ساخت و ساز در اسلو کشف شد. باستان‌شناسان کشف شمشیر و سنجاق‌سینه را اکتشافی نادر توصیف کرده‌اند، ‌ اما ارزش گنجینه تاریخی که اخیرا در گور وایکینگی واقع در این شهر کشف شده بسیار فراتر است.

این گور تاریخی در جریان کاوش باستان‌شناسی پیش از ساخت‌وساز خانه‌ای جدید کشف شد. باستان‌شناسان در داخل این گور تکه‌هایی از یک ظرف سنگی، یک سنجاق‌سینه مجلل سلتی، ‌ یک داس، ‌ دو چاقو، ‌ لوازم اسب‌سواری، و بخشی از یک سپر را کشف کردند. در طراحی سنجاق‌سینه از اشکال مدور استفاده شده بود و محققان با توجه به همین نکته موفق شدند زمان ساخت آن را تشخیص دهند. این سنجاق‌سینه در حوالی ۸۵۰ میلادی ساخته شده است. محققان همچنین با توجه به طراحی سنجاق‌سینه دریافتند که یک مرد در این گور دفن شده است.

نکته قابل توجه درباره گورهای‌کشف‌شده متعلق به عصر وایکینگ، ‌ بیشتر بودن تعداد گورهای مردان نسبت به زنان است. در داخل گورهای زنان وایکینگ، اغلب جواهرات وجود دارد، ‌ این درحالی است که مردان وایکینگ اغلب با تبر و سلاح دفن می‌شدند. از بین ۵۸ گوری که تاکنون در اسلو کشف شده است، ‌۵۴ مورد به مردان و ۴ مورد به زنان تعلق دارد. با این‌که ممکن است دلایل زیادی برای نابرابر بودن تعداد گورهای کشف‌شده وجود داشته باشد، ‌ اما باستان‌شناسان معتقدند این مسأله به این معنا نیست که در عصر وایکینگ مردان بیشتری به نسبت زنان دفن شده‌اند. علت اصلی این مسئله راحت‌تر بودن کشف سلاح‌هایی همچون تبر و شمشیر به نسبت اشیاء‌ ظریفی همچون زیورآلات است.