خاتون پرده نشین، نمایشی برای بانوان/ هنر باید مسیر خودش را طی کند

به گزارش خبرگزاری برنا از تهران ؛ میثاق یوسفی، کارگردان نمایش خاتون پرده نشین در رابطه با شیوه اجرایی این نمایش گفت: خاتون پرده نشین نمایشی با ژانر کمدی درام است و به شیوه‌های مختلف اجرایی توسط افراد مختلف به اجرا در آمده است. این نمایشنامه را تلفیقی از اجرای صحنه‌ای و ایرانی کار کرده‌ام چراکه فکر می‌کنم فضای درام آن بر کمدی غالب است.

او ادامه داد: برای بار چهارم است که تئاتری حول محور زنان روی صحنه میبرم؛ کماکان این حس و انرژی که بابت اجرا بردن چنین نمایشنامه‌هایی دارم بر گرفته از متن‌های قوی از سرکار خانم سیمین امیریان و استاد داوود فتحعلی بیگی است. امیدوارم در مسیر کارگردانی هر شخصی چنین متن‌های تاثیر گذاری قرار گیرد.

یوسفی در رابطه با پیام این نمایش بیان کرد: گیرم که خلق رابه طریقی فریفتی؛ با دست انتقام طبیعت چه میکنی؟ اتفاقی که در این نمایشنامه رخ می‌دهد  را با این شعر تفسیر می کنم.

او افزود: در موقعیتی هستیم که اطرافمان پر از اتفاق‌های غیر منتظره است، معتقدم هنر باید مسیر خودش را  طی کند و اتفاقات خوب یا بدی که در هر نمایشنامه‌ای رخ می‌دهد ممکن است صبح تا شب یک روز معمولی اتفاق بیافت؛ زن موضوع امروز و دیروز نیست، سالهاست از آن آثار مختلفی تولید می‌شود اما آن تاثیری که باید را هنوز نگذاشته است و ما محتوای اثرمان را باید از تمام آثار هنری به داخل جامعه بکشانیم.

بازیگر سریال آفتاب پرست تاکید کرد: در حال حاضر تئاترهای روی صحنه تعداد کمی هستند و همین موضوع باعث دو پهلو شدن سختگیری یا عدم سختگیری انتخاب مخاطب برای تماشای نمایش می‌شود. از طرفی عرصه برای دیده شدن پهناورتر می‌شود اما با توجه اینکه تعداد آثار کمتر است، تماشاگر تئاتری لا دقت بیشتری انتخاب می‌کند. حتی کارهایی که قبل از شرایط فعلی مخاطب آن بسنده به اقوام و آشنایان گروه بود، در این شرایط حتی به صورت تک اجرا نیز شاهد حضور تماشاگر های غیر آشنا برای گروه است. اتفاق خوبیست اما اینبار تماشاگر به عنوان یک غریبه انتظارهای فراوانی دارد که باید آنها را برآورده کرد. در رابطه با نمایش خاتون پرده نشین که تا به الان تقریبا نیمی از اجرا‌های آن به ثمر رسیده است بازخورد عالی‌ای از سوی تماشگران داشته‌ایم و این برای بنده و گروهم کافی است.

او در رابطه با موضوع حمایت از جوانان در تئاتر، عنوان کرد: بگذارید یک مثال برای شما بزنم از اینکه حمایت نباید خیلی بزرگ باشد، حتی گاهی ممکن است یک دلگرمی یا یک جمله حمایت تلقی شود؛ بنده در عمارت نمایشی نوفل لوشاتو اثرم روی صحنه است اما قبل از اینکه بخواهم این سالن را برای کارم انتخاب کنم، سالن سنگلج را انتخاب کرده بودم که فکر می‌کنم با توجه به ایرانی بودن نمایش انتخاب درستی بود. بعد از آمد و شدی که به سالن داشتم، طی جلسه‌ای از طرف مدیریت محترم سالن به بنده اعلام شد که در تایم کرونا شرایط به نحوی بود که اساتید تئاتر کمتر روی صحنه می‌رفتند و در آن زمان گروه‌های مستقل فرصت اجرا در این سالن را داشتند اما حالا که دوباره اساتید روی صحنه هستند جایی برای گروه‌های تئاتری مستقل نیست! نظر دوستان قابل احترام است اما از این حرف معنای کلمه حمایت برایم به طور کلی نابود شد.

کارگردان نمایش رام کردن زن سرکش، افزود: در آن شرایط هیچ انرژی مثبتی دریافت نکردم و خدا را شکر می‌کنم از اینکه امروز در عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه می‌رویم، از هر نظر این عمارت برای بنده قابل احترام است و تا جایی که امکان حمایت وجود داشت کلیه کادر مدیریت و اجرایی از ما حمایت کردند. امیدوارم همه‌ی گروه‌های مستقل روزی به معنای واقعی حمایت بشوند.

میثاق یوسفی در پایان تاکید کرد: از تئاتر برایتان بگویم...؟ شهرت ندارد، مقام ندارد، سرمایه ندارد، دیده شدن ندارد، اصلا هیچ چیزی ندارد اما این عشق ما نسبت به این حرفه است که ما را به آن پایبند کرده است؛ از تئاتر حمایت کنید یک جمله نیست که بخوانیم و رد شویم یک وظیفه از جانب هر هنر دوستی است.

انتهای پیام/