سینمای بدنه را نزنیم!

این روزها فیلم سینمایی فسیل می رود تا رکورد ادوار مختلف سینمای ایران را در گیشه بشکند و این مسئله نشان از آن دارد که حالا مخاطب ما تکلیف خودش را برای خرید بلیت و ورود به سالن های  سینما مشخص کرده است . 

اگرچه ژانرهای مختلف در سینمای ما مخاطبان خودشان را دارند و بدون تعارف باید گفت سینمای ما در تنوع ژانر هم بسیار کمرنگ و محدود عمل می کند اما حتما بر همگان واضح و مبرهن شده است که فیلم های کمدی  این روز ها نه تنها نقل محافل هستند که بی تردید زندگی گیشه سینمای ایران به ساخت آثار کمدی در نوع و سبک های متفاوت مرتبط می شود.

اگرچه فیلم فسیل جزء آثار درجه یک سینمای بدنه هم حساب نمی شود و به لحاظ قصه و کارگردانی یک اتفاق ویژه محسوب نمی شود اما نباید نادیده گرفت که این فیلم امروز ناجی سینمای نفروش ما است و به رغم اینکه بسیاری از آثار پرسروصدای جشنواره ای نمی توانند گیشه را تصرف کنند فیلم فسیل توانسته است بار دیگر تجربه متفاوتی را در گیشه سینما رقم بزند . 

فراموش نکنید در روزگاری که مردم بخاطر شرایط اقتصادی حاضر به خریدن بلیت و ورود به سینما به هر قیمتی نیستند این فیلم می رود تا بیش از 60 میلیارد تومان فروش را تجربه کند اتفاقی که شاید با فیلم های پرسروصداتر هم رخ نداده است. 

نکته ای که وجود دارد این است که آیا  تولیدات سینمای بدنه باعث تغییر سلیقه مردم در دیدن فیلم شده است یا نه !

خواسته ، نظر ، مذاق و سلیقه مخاطب ایرانی است که گیشه را را نجات می دهد و  امروز می بینیم فیلم سینمایی فسیل بیش از آثار دیگر در معرض نمایش و فروش است اگرچه وضعیت روحی و روانی مردم در شرایط مختلف متفاوت است و همین مسئله در انتخاب آثار مختلف سینمایی نیز موثر است اما فراموش نکنیم که سینمای ما قبل از اینکه به یک جایگاه و نگاه اجتماعی جهانی نیاز داشته باشد به زندگی و زیست به روز  احتیاج دارد و این مسئله مستقیما به موفقیت در گیشه برمی گردد. اتفاقی که در سالهای اخیر بارها با ضرر و زیان فیلمسازها روبرو شده است و این روزها دفتر عامریان فیلم می داند که برای زندگی کردن و روی پا نگاه داشتن سینمای ایران باید به سراغ چه جنس داستان ها و چه ژانری برود .

موفقیت فیلم فسیل را باید به فال نیک بگیریم و به جای اینکه این اثر را به لحاظ فنی نقد و بررسی کنیم به این فکر کنیم که فیلم سینمایی فسیل توانسته است چراغ سینمای ایران را روشن نگاه دارد اگرچه ما با ساخت آثاری مانند فسیل و دیگر ساخته های سینمای بدنه می توانیم سلیقه مخاطب مان را به سطحی برسانیم که شاید قابل تحلیل و بررسی باشد اما فراموش نکنیم که سینما امروز یک صنعت است و باید خودش از پس هزینه هایش بربیاید تا بتواند به زندگی ادامه دهد .

با این ترتیب به جای نقد و نادیده گرفتن ویژگی های مثبت فسیل و آثاری از این دست که می توانند سینما را نجات دهند به این فکر کنیم که چگونه می توانیم با رعایت فرمول هایی که در فیلم فسیل وجود دارد آثاری درخشان و البته در خور را بسازیم تا هم مخاطب را از دست ندهیم و هم بتوانیم گیشه را پر و پیمان کنیم و فراموش نکنیم که سینما مسئولیت های مختلفی بر دوش دارد و شاید در بحث فرهنگ سازی نمی توانیم تنها به داستان جایگاه سینمای ایران بر اساس پر کردن وقت مخاطب فکر کنیم. 

سینما باید بتواند از پس خرج و هزینه های بالای این روزهایش بربیاید و ساخت فیلم هایی که بتواند سلیقه مخاطب امروز را با خود همراه کنند قطعا یک تبحر و استعداد متفاوت می طلبد که مشخصا برای برخی وجود دارد و برای برخی خیر.

انتهای پیام/