حکایت نفوذ

به گزارش خبرگزاری  برنا،  سعید شهرابی فراهانی تحلیلگر مسائل سیاسی؛ می‌گویند سازمان اطلاعاتی یکی از ابرقدرت‌ها به یکی از رؤسای کشور‌های تحت حمایت آن ابرقدرت پیام می‌دهد که فلان مقام ارشد که مسئولیت حساسی در دولت تو دارد، مدتهاست به استخدام کشور دشمن درآمده و برای آن‌ها کار می‌کند. حواست به او باشد.

آن رئیس‌جمهور هم صبر از کف می‌دهد و در خلوت دو نفره، سلاح را در صورت آن مقام خائن می‌گیرد که:‌ ای فلان فلان شده! زود اعتراف کن که چه اطلاعات با ارزشی را در طول این سال‌ها به دشمن فروخته‌ای و چه کار‌هایی برای آن‌ها کرده‌ای؟ زود بگو تا خلاصت نکنم.

شخص خائن جواب می‌دهد که من در همه این مدت هیچ اطلاعاتی را به دشمن نداده‌ام. تنها چیزی که از من خواسته‌اند این بوده که هرگاه تو خواستی فرد لایقی و کاربلدی را در مسئولیتی بگماری؛ به هر بهانه‌ای که شده رأی تو را بزنم و مانع از تصدی آن فرد بشوم و به جایش کسی دیگری را بر سر آن کار بیاورم که فاقد توانایی‌های او باشد.

انتصاب افراد ناشایست مصداق بارز نفوذ است؛ نفوذ فردی و نفوذ جریانی سرنخ قابل توجهی هستند که نباید فراموش شوند؛ بحث نفوذ به ویژه نفوذ فرهنگی که مورد تاکید قرار گرفته و هدف آن گاهی یک فرد یا یک جریان است برای گرفتن باور‌های دینی و انقلابی از آنان است، تا به سهولت بتوان در او نفوذ کرده و بدون آگاهی فرد، به عنوان یک نیرو و عامل از آن استفاده کند.

برخی‌ها تلاش دارند روی باور‌های مردم فعالیت کرده و تلاش کردند آنان را نسبت به دین بی تفاوت کرده و حساسیت‌های دینی را در مردم کاهش دهند؛ یکی از روش‌های اعمال نفوذ فرهنگی این است که آرمان‌ها و باور‌های مردم را نسبت به دین، اسلام و انقلاب کمرنگ کنند، امروز نیز متاسفانه حرف‌های مختلف و ضد و نقیض در شبکه‌های جهانی و ماهواره‌ای زده می‌شود؛ دشمنان به شکل‌های مختلف در عرصه سیاست و برای ضربه زدن به جمهوری اسلامی ایران ورود می‌کنند.

باید به گونه‌ای حرکت کنیم که سلطه‌طلبان به‌دلیل عملکرد و توان بالای آن دچار رعب شوند؛ عمل به تکلیف یکی از عوامل نفوذ ناپذیری جمهوری اسلامی است؛ اگر به موقع راهبرد مقابله با نفوذ دشمنان از این مسیر اتخاذ نشود، دچار ضربه‌های جبران‌ناپذیر خواهیم شد.

پی‌نوشت ۱: در جمهوری اسلامی؛ همه مسئولینی که اختیار انتصاب در زیرمجموعه خود را دارند؛ ملزم به اعمال پاسخ استعلام صلاحیت افراد از سوی دستگاه‌های مربوطه هستند. هر کسی - در هر مقام و منصبی - به این مهم توجه نکند؛ می‌بایست پاسخگوی تبعات منفی و احتمالی عملکردش باشد. گیریم که در این دنیا نه، در آن دنیایی ک حساب و کتاب در حد مثقال است!

پی‌نوشت ۲: نامه منتسب به امیرکبیر به ناصرالدین‌شاه در مورد یکی از انتصابات نابه‌جای وی را جستجو و مرور کنید.

یادداشت/ سعید شهرابی فراهانی

انتهای پیام/