لباس محلی مردمان سیستان و بلوچستان

به گزارش خبرگزاری برنا ، لباس محلی سیستان و بلوچستان از زیبایی و تنوع در طرح و رنگ برخوردار است. لباس بلوچی قدمت زیادی دارد در طول این سال ها، مردم این قوم همواره به پوشش سنتی خود پایبند بوده و همین امر عامل مهمی در شناساندن فرهنگ غنی و قدیمی آن‌ها به مردم ایران و جهان بوده است.

لباس‌های محلی سیستان و بلوچستان از قسمت‌های مختلفی تشکیل شده و اکثر آن‌ها با نقوش و طرح‌های زیبا، سوزن‌دوزی شده است. مردم این منطقه در طول سالیان دراز فرهنگ و آداب ‌و رسوم خود را در زمینه پوشش حفظ کرده و به نسل‌های بعدی خود منتقل می‌کنند. همین امر مهم‌ترین عامل حفظ لباس محلی سیستان و بلوچستان تا به امروز بوده است.

در کل می توان گفت در بخش سیستانی پوشاک مردان شامل پیراهن بلندی عمدتا تا بالای زانو و سفید رنگ است که معمولا جلیقه ای روی آن می پوشند. پوشش زنان سیستانی در حاشیه یقه و سرآستین دارای سوزن دوزی است و دستاری مستطیل شکل به سر میبندند. 
پوشش مردان بلوچ همانند مردان سیستانی متشکل از یک پیراهن بلند است که همراه آن شلوار گشاد و بسیار پرچینی می پوشند و به دور سر خود دستار یا لنگ می بندند. پوشش زنان بلوچ بسیار ساده و زیبا و دارای سوزن دوزی و پریواردوزی است که معمولا روی حاشیه شلوار در قسمت پایین، پیش سینه و سرآستین است. 

لباس محلی زنان سیستان و بلوچستان

لباس زنان سیستان و بلوچستان از تنوع رنگی بسیار بالایی برخوردار است. تمام قسمت‌های مختلف لباس زنان سیستانی با کمک سوزن‌دوزی به نقش‌ها و طرح‌های زیبا مزین شده است. لباس‌های محلی سیستان و بلوچستان نشان‌دهنده فرهنگ، هویت و تاریخ این قوم است و تا به امروز نیز حفظ شده است. شاید در نگاه اول اینگونه به نظر بیاید که تمام لباس‌های محلی زنانه بلوچ، شبیه به هم است. امام باید بدانید که این لباس‌ها از نظر ساختار و فرم متفاوت بوده و هرکدام نشان‌دهنده و بازگوکننده خیلی از چیزها است. به‌عنوان مثال مردم سیستان و بلوچستان با دیدن شلوار و لباس فرد، متوجه می‌شوند که به کدام قوم، طایفه، منطقه یا شهر تعلق دارد.

در فرهنگ مردم بلوچ، پوشش زنان بلوچ از ارزش بالایی برخوردار است. لباس موردعلاقه زنان سیستان و بلوچستان، لباسی است که سوزن‌دوزی داشته باشد. نگاهی به تاریخچه سیستان و بلوچستان نشان می‌دهد لباس زنان بلوچ، برگرفته از طرح‌های اصیل ایرانی است. طرح‌هایی که درهم می‌آمیختند و حس شاعرانه‌ای به این زنان زحمتکش می‌دادند.

زنان بلوچ گران‌ترین لباس‌های ایران را می‌پوشند. ابریشم سبز، قرمز، نارنجی و مشکی در سوزن وقتی با دست درهم می‌آمیزد، لباس دلخواهشان، آن هم با طرح‌های اصیل ایرانی را می‌سازد. به‌شدت پایبند لباس‌هایی هستند که مادربزرگ‌هایشان زمانی می‌پوشیدند و قبل از آن‌ها مادربزرگ مادربزرگ‌هایشان.

زنان سیستانی نیز پیراهنی بر تن می کنند که تاجیک نام دارد و کوتاه است، یعنی به حدود یک وجب بالای زانو می رسد و از دو طرف چاک دارد. جلوی این لباس تا زیر سینه باز است و قسمت پیش سینۀ آن با هنر سیاه دوزی تزیین می شود. شلوار زنان سیستانی کوتَنَه نام دارد که دو ساق مخروطی شکل دارد. دوگریبانه، جلیقه و کت دیگر تن پوش های زنان سیستانی است. آنها لچکی به سر می بندند، آن را در جلوی سر گره می زنند و سرپوش یا چارقدشان را روی آن می پوشند. روبند سفید کتان نیز برای پوشاندن صورت در میان برخی زنان این خطه استفاده می شده است. این زنان نیز بر روی لباس های خود چادر سر می کنند و کفشی با تخت چوبی و رویۀ چرم به پا می کنند. 

در حال حاضر لباس مردم استان سیستان و بلوچستان یکی از هنرهایی است که زنده مانده است. دلیل آن هم خود مردم منطقه هستند که یادگاری زیبا و ارزشمند نیاکان خودشان را حفظ و نگهداری کرده‌اند. این لباس بخشی از هویت، فرهنگ و تاریخ ایرانیان است.