نگاهی به سریال «زمانه»

|
۱۴۰۲/۰۳/۲۷
|
۱۰:۴۸:۱۵
| کد خبر: ۱۴۸۶۸۷۱
نگاهی به سریال «زمانه»
«زمانه» را می توان سریالی به حساب آورد که با رعایت استانداردهای لازم می تواند سر و گردنی بالاتر از آثاری در همین مدیوم و ژانر قرار گیرد.

به گزارش گروه فرهنگ و هنر برنا؛ «زمانه» عنوان مجموعه ای تلویزیونی به کارگردانی حسن فتحی است که پس از یازده  سال مجدداً از شبکه "آی فیلم" پخش شد.

«زمانه» را می توان سریالی به حساب آورد که با رعایت استانداردهای لازم می تواند سر و گردنی بالاتر از آثاری در همین مدیوم و ژانر قرار گیرد.

«زمانه» ملودرامی پرکشش است که مسائل اجتماعی – خانوادگی را برجسته ساخته و به مرور ناهنجاری های اجتماعی و البته تفاوت های اقشار مختلف جامعه با یکدیگر می پردازد. یکی از اصلی ترین الگوهایی که فتحی در «زمانه» به سراغ آن رفته است ترسیم ضدارزش هایی ست که از دید بسیاری از افراد خصوصاً جوانان ارزش تلقی می شوند؛ گام برداشتن در مسیر این ضدارزش ها می تواند منجر به بروز فاجعه شود.

از نقاط قوت این سریال طرح و پرداخت شخصیت های آن است. در کار شاهد تعدد کاراکترها هستیم اما این امر منجر به شتابزدگی در طراحی آنها نشده و همه ی شخصیت های کار،چه اصلی ها و فرعی، با هدفی معین در فیلمنامه قرار گرفته اند و در پیشبرد درام نقش دارند.

سریال با تقسیم درست وقایع و رخدادهایش فراتر از حد انتظاری که خودش ایجاد می کند می رود. بدون ادعا و با سطح توقع کم سریال آرام آرام تماشاگر را به چالشی جدی کشانده و فیلمنامه تعلیق دلهره آمیز ملودرام را به تدریج به آستانه اوج می رساند.

هیچ قسمتی از سریال به بیراهه نمی رود. سکانس های اضافه و زائد کم تر در آن دیده می شود و کارگردان در تبدیل موقعیت ها به قصه موفق عمل می کند.

در سریال شاهد غافلگیری های جالبی هستیم؛ مثلاً پیشنهاد ازدواجِ دکتر (امید روحانی) به ارغوان (پریناز) و یا مرگ ناگهانی حسام (حسین محجوب) پس از آن که او به طرز معجزه آسایی از نابینایی نجات می یابد. این که سریال بتواند در هر قسمت بحران هایش را به اوج رساند و درجا نزند اتفاقی ست که در بسیاری از سریال های این روزها اصلاً شاهد آن نیستیم.

شاید همین پرکشش بودن درام و قابلیت آن در ایجاد غافلگیری در تماشاگر باعث می شود که «زمانه» پس از گذشت هشت سال همچنان سریالی نو و غیرتکراری به حساب بیاید.

همان طور که پیش تر نوشتم، «زمانه» سریال پرشخصیتی است اما وجود شخصیت های متعدد به پراکنده گویی و تشتت در روایت منجر نشده و داستان در جای خود به تمامی آن ها پرداخته است.

علاوه بر تصویر درستی که کارگردان از شخصیت هایش ارائه می دهد، بازی های به جا و به اندازه بازیگران نیز کمک بسزایی به سریال کرده است.

یاسمن خلیلی فرد

انتهای پیام/

نظر شما