فانتزی سازی با شخصیت هایی جذاب اما غیر واقعی!

سریال سروش صحت جایگزین سریال آکتور شد تا مجموعه ای متفاوت در شبکه نمایش خانگی تولید و توزیع شود.

به هر حال در سال های اخیر شبکه نمایش خانگی با تعدد پلتفرم ها صاحب اسم و رسم و طرفداران خاص خودش شده است اما آیا همه آثار در شبکه نمایش خانگی طرفداران خودش را دارد و با اقبال مواجه می شود؟

جواب قطعا منفی است اگرچه پلتفرم شبکه نمایش خانگی مخاطب خودش را دارد اما کم نبودند  آثار متفاوتی با نگاه متفاوت کارگردانان مختلف که در این بازار  با شکست مواجه شده است.

سریال سروش صحت اتفاقی جدید در پلتفرم شبکه نمایش خانگی است او بارها در تلویزیون مدل های مختلف سریال سازی را تجربه کرده است و اصولا در ساخت سریال های طنز به سبک خودش با اقبال هم مواجه شده است.

سروش صحت مخاطب را می شناسد اما به سمت او غش نمی کند شاید نقطه قوت کار سروش صحت همین باشد که در ساخت سریال های طنز و حتی فیلم سینمایی اش مبنا و ادبیات و الفبای خاص خودش را داشته است و همانطور که از اسم سریال صحت بر می آید او با قواعد و شرایط خودش به سریال سازی برای پلتفرم  رسیده است. 

صحت در ساخت سریال «مگه تمام عمر چندتا بهاره» باز به سراغ همان فانتزی ویژه ای رفت که در سریال های اخیرش در تلویزیون تجربه کرده است و البته با بازخورد خوبی که از مخاطبانش دارد می داند که این شیوه برنده است. 

آدم های سروش صحت را در اطرافمان نمی بینیم، قصه و سبک فانتزی او هرگز در واقعیت رخ نمی دهد، نوع کمدی او، ادبیات خاصش در عرصه سریال سازی است و همین مسئله روی طراحی شخصیت ها و انواع کارکترها نقش داشته است.

هرگز در میان کارکترهای سروش صحت نمی توانیم به سراغ حس هم ذات پنداری برویم به همین دلیل بازیگران هم باید جنس و نوع خواسته شان را به سمت خواسته کارگردان تغییر دهند.

آدم ها در سریال صحت فانتزی هایی دارند که می تواند در لحظه جدا از فرم و نوع درام حس نقد در رفتار و برخورد اجتماعی را به جریان بیندازند و البته این طراحی  در بسیاری مواقع  به شدت به سمت کاریکاتور شدن غش می کند.

هرگز شخصیت های سروش صحت به دنبال این نیستند که قصه را پیش ببرند. پرداختن به یک موضوع ویژه در هر قسمت تکنیک سروش صحت است که البته اخیرا با نخ تسبیح یک داستان کاملا معمولی همه اتفاقات به یکدیگر متصل می شود.

رویدادها در سریال های او خیلی دور از ذهن نیستند و گاهی قصه های فانتزی نیز محصول رفتار فانتزی کارکترهایی است که تماشاگر را برای کوتاه ترین دقایق به فکر فرو می برد اما محصول آن یک ماندگاری طولانی نخواهد بود چرا که در سبک و سیاق صحت تحلیل لحظه ای است که در اولویت است به همین دلیل قلمبه سلمبه حرف نمی زند ولی تحلیلی عمیق پشت کلام اوست که باید گفت مخاطب خاص خودش او را بهتر می فهمد و البته این برای بازاری که انواع مخاطب را باید دست به جیب کند کمی خطرناک به نظر می رسد.

 شاید نقطه قوت کار سروش صحت فاصله گرفتن از سریال های تکراری تلویزیون و شبکه نمایش خانگی است و بدون تردید باید گفت معرفی چهره های جدید در سینما، تلویزیون و سبکه های نمایش خانگی مهم ترین نکته در آثار سروش صحت است، فراموش نمی کنیم پژمان جمشیدی، بهنام تشکر، محمد نادری، هوتن شکیبا و بازیگر جدید سریال اخیرش افرادی هستند که با آثار او درخشیده اند و حالا هرکدام برای خودشان یک وزنه در سینما و تلویزیون و حتی پلتفرم های شبکه نمایش خانگی محسوب می شوند، باید ببینیم روایت خطرناک سروش صحت برای پلتفرم شبکه نمایش خانگی هم جواب می دهد یا خیر؟ 

اگرچه در این مدیوم خاص داستان و قصه گویی و رساندن مخاطب به اوج تشنگی برای هر قسمت بسیار حیاتی است اما مشخص و معین است که سروش صحت به عنوان یک کارگردان و نویسنده باهوش خوب می داند که برای اقبال در چنین مدیوم ویژه ای چه کند. در حقیقت او با فرمولی که در پیش گرفته است می داند به کجا می رود مگر اینکه این ظرفیت در این مدیوم وجود نداشته باشد و تماشاگر کم کم با سریالش فاصله بگیرد. 

انتهای پیام/