خاکستری های دوست داشتنی!

در تمام دنیا درام بر اساس برخورد شخصیات های منفی و مثبت شکل می گیرند و جذابیت آثار دراماتیک وقتی دو چندان می شود که تراژدی در قدرت و قوت کاراکترها به لحاظ عمق شخصیت پردازی مهیای یک اتفاق محیر العقول برای مخاطب باشد. 

قهرمانان در آثار نمایشی وقتی جذاب تر و ماندگار تر می شوند که ضد قهرمان ها تراشه های گیرایی در جنس و نوع کاراکتر داشته باشند .

تجربه نشان داده است که هر چقدر کاراکترهای خاکستری و سیاه در سریال ها، فیلم های سینمایی و حتی نمایش های روی صحنه جذاب تر و خوش رنگ و لعاب تر باشند نه تنها قهرمانان جایگاه رفیعی در اثر پیدا می کنند که کشش های نمایشی نیز بیشتر می شود. 

بسیاری از کارشناسان و نویسندگان آثار نمایشی در این مسئله هم نظر هستند که نمایش و طراحی کاراکترهای خاکستری و ضد قهرمان به مراتب سخت تر و پر چالش تر نسبت به نگارش و طراحی های مثبت و قهرمان هستند چرا که نمایش واقعیت های یک کاراکتر سیاه در کنار وجوه فطری و انسانی شخصیت و البته نزدیک کردن آن به باور مخاطب جدا از توانمندی نویسنده و خالق اثر به فرمول ها و تکنیک هایی نیاز دارد که هر نویسنده ای از پس آن بر نمی آید. 

اگر به وجوه مختلف یک شخصیت جذاب خاکستری دقت کرده باشید متوجه خواهید شد که برای درگیر کردن مخاطب متریال هایی به مراتب خاص تر و ویژه تر نسبت به قهرمانان دارد در واقع در طراحی یک شخصیت منفی یا خاکستری: 

_ رنگ آمیزی شخصیت 

_ استایل و فیزیک شخصیت 

_ لحن و ادبیات شخصیت 

_ وجوه  درونی و بیرونی نقش

و...

دارای اهمیت است که طبیعتاً در ماندگاری آن نقشی موثر دارد.

در گزارشی همراه با صاحب نظران این عرصه بررسی می کنیم ویژگی های یک کاراکتر خاکستری را در درام ایرانی و به خصوص آثار کلاسیک که هر کدام براساس چه قاعده ای در مجموعه ها و فیلم ها درخشیده اند.

انتهای پیام/