پاسخ تند الوند به پرستویی: همه از وضعیت سینما و اکران خسته‌اند؛ شما چرا نیستید؟!

«آقای پرویز پرستویی عزیز

هرگز باور نمی‌کردم آنچه را که گهگاه از همکاران درخصوص وجه پنهان شخصیت شما می‌شنیدم، حقیقت داشته باشد که متأسفانه دارد. امیدوارم کلینت ‌ایستوود ۹۳ ساله به شما پیشنهاد همکاری بدهد و شما برای ایشان هم سرمایه‌گذار و اسپانسر ببرید. ظاهراً در سال‌های اخیر رابطه‌ی شما با بخش مالی یک فیلم (سرمایه‌گذار و اسپانسر) گرم‌تر و محکم‌تر است.

زمانی که قرار شد در فیلم آنجا، همان‌ ساعت بازی کنید، گرفتار فیلمی لس‌آنجلسی بودید (نام فیلم را به یاد ندارم) و همه بر این باور بودند که آن فیلم در شأن پرویز پرستویی نبود. بعد هم رفتید سراغ فیلم مطرب که دستمزد چربی به شما دادند و خوشبختانه مخاطبان آواز خواندن شما را هم دیدند. پیشنهاد آوردن سرمایه‌گذار را شما دادید. بنده اصلاً آقای قندی نازنین را نمی‌شناختم. شما فیلمنامه را به ایشان دادید که بخواند و گفتید یک‌شبه دو بار خوانده و سخت دلش می‌خواهد در این فیلم باشد. قراردادها را بستیم. شما سر دستمزد چانه زدید و صدمیلیون بیشتر از قراری که داشتیم درخواست کردید و من در حضور سرمایه‌گذار تازه‌نفس که حضورش می‌توانست موتور فیلم را راه بیندازد، چاره‌ای جز پذیرش نداشتم.

اسپانسر را هم شما پیشنهاد کردید. من اصلاً ایشان را نمی‌شناختم. فیلم تمام شد. درست بعد از جشنواره برادرم خشایار که پاره‌ی تنم بود، فوت کرد. مدتی پریشان بودم. ضمن اینکه اکران فیلم‌ها هم همگی بی‌رونق بودند. با آقای شایسته که از کاربلدهای حوزه‌های تولید و پخش هستند مشورت کردیم و قرار شد که صبر کنیم تا وضع اکران روبه‌راه شود. فیلم آنجا، همان ساعت با هفتصدمیلیون تومان آقای سرمایه‌گذار تولید نشده، دستمزد بنده هم بابت سه کار نوشتن فیلمنامه، کارگردانی فیلم و تهیه‌کنندگی در فیلم هست. ضمن اینکه پنج درصد از سهم خود را به فارابی فروخته‌ام و خرج فیلم کرده‌ام. آقای شایسته و آقای قندی کاملاً در جریان هستند. حالا شما یقه‌ی بنده را گرفته‌اید که چی؟ صدمیلیون تومانتان را می‌خواهید. بنده حاضرم تقدیم کنم. اصلاً تمام سهم من از این فیلم مال شما و آقای سرمایه‌گذار. فقط بدهی‌های فیلم را به اشخاص بدهید. به نظر می‌رسد آن دفعه که در آمریکا به خبرنگاری که از شما یک سؤال پرسیده بود، حمله کردید و با مشت تهدیدش کردید به دهانتان مزه کرده.

از حضور من در جلسات تولد و میهمانی گفته‌اید، منظورتان چیست؟ من یک بار در خانه‌ی‌ هنرمندان برای بزرگداشت آتیلا پسیانی عزیز رفتم که شما هم آنجا بودید، بار دیگر در مراسم یادبود کیومرث پوراحمد رفتم که شما نبودید. برایم تعجب‌آور بود. شما همیشه صاحب‌عزای همه‌ی هنرمندان فوت شده بودید. از خسرو شکیبایی گرفته تا ناصر ملک‌مطیعی.

امیدوارم فیلم بعدی شما با کلینت‌ ایستوود باشد. ما که خسته‌ایم. نه من، که بسیاری از همکاران من و شما خسته‌اند، از این سینما، از وضعیت اکران، از خودی و ناخودی ‌بازی. تعجب می‌کنم شما چرا خسته نیستید.

درهرحال خسته نباشید.

باقی بقایتان، سیروس الوند»

منبع: خبرآنلاین

انتهای پیام/