خانه بهنام؛ تلفیقی از هنر و تجارت و زیبایی

طبق روایت های موجود، مرمت و بازسازی خانه در دوران ناصرالدین شاه و با اجرای تزیینات ویژه انجام گرفته است؛ دقیقا آن زمان که تبریز اوج شکوفایی و قدرت خود در ولیعهد نشین بودن تجربه می کرد.

در محوطه خانه قدم که می گذاریم، خصوصیات معماری عصر قاجار چشم را می نوازد و هر دل زیباپسندی را به وجد می آورد. سبک جداکردن بیرونی و اندرونی در خانه بهنام نیز حاکم است؛ ایوان بزرگ ستوندار با  تزیینات گچی استحکام و زیبایی را یک جا در ذهن متبادر می کند.

هنوز هم صدای اهالی خانه، آن هنگام که در سرمای استخوان سوز زمستان اطراف شومینه موجود در طنبی جمع شده اند، به گوش می رسد که سختی زمستان امسال را با سالهای قبل مقایسه می کنند.  

می توان صدای شیطنت و بازی کودکان را از  شمالی ترین قسمت خانه و از اندرونی شنید که فارغ از هیاهوی زندگی، در دنیای زیبای خود غرق شده اند. شب هنگام و در گرمای مطبوع تابستان، پشت بام اتاق های اندرونی که به عنوان مهتابی استفاده می شدند، گویی هنوز هم میزبان جمع گرم اهالی منزل و شاهد مصاحبت آنانند. زیرزمین خانه هم با آن آجرکاری های ظریف و بی نظیر و آب نمای سنگی تناسبی به غایت دیدنی خلق کرده است.

برای درک زیبایی و هنر به کار رفته در این خانه چندان نیازی هم به متخصص بودن نیست؛ کافی است کمی اهل ذوق باشیم و دوستدار هنر تا تقارن نما، نقوش آراسته به صور و مناظر ویژه آن دوران و  ظرافت اروسی‌ها و آینه کاریها را به دیده جان ببینیم و لذت ببریم.  

آنگاه که آفتاب شوخ و شنگ از لابلای شیشه های رنگی ارسی روی نقش قالی نقشی دیگر می زند و تمام محیط اتاق را به بازی می گیرد، شکوه معماری ایرانی بار دیگر خود را به رخ می‌کشد. تاریخ در جای جای این خانه، با تمامی صلابت و شکوه خود بر اریکه نشسته و همین امر، موجب ثبت ملی خانه بهنام شده است.

 برای دیدار از این همه شکوه و جلال، کافی است میهمان تبریز شوید و در میدان ساعت، سراغ کوچه مقصودیه و خانه بهنام را بگیرید./خاطره میرزایی

انتهای پیام