روز قلم روز کنار زدن دیوارها مابین نویسندگان

به گزارش خبرگزاری برنا، مریم زندی بیست و چند سال پیش کتابی نوشت تحت عنوان "چهره‌ها"؛ سعی زندی بر آن بود تا در آن کتاب هنرمندان اهل قلم را کنار هم جمع کند. از جلال همایی گرفته تا شاملو و اخوان و من و دیگر دوستان.

در همان موقع خیلی‌ها بودند که عکس خود را در چاپخانه بیرون کشیدند. خیلی‌ها هم البته ماندند و کتاب شد یکی از مجموعه‌های کم‌نظیری که بسیاری از چهره‌های ادبی ایران در آن حضور داشتند. در آن کتاب راجع به کنار هم جمع شدن اهل قلم در کنار هم مقاله‌ای نوشته شده است.

زندی از این کنار هم جمع شدن‌ها خاطرات بسیار تلخی دارد. خیلی‌ها گفتند چون در این کتاب عکس فلانی هست من نیستم یا اگر قرار است عکس مرا کار کنید عکس فلانی را باید از این کتاب خارج کنید.

زندی در مقدمه آن کتاب سوال جالبی مطرح می‌کند مبنی بر اینکه چرا ما اهل قلم و نوشتن، حتی نمی‌توانیم زیر یک سقف کاغذی جمع شویم (اشاره به کتابش). ظاهرا هر کدام از ما نویسندگان به گوشه‌ای پرت شده‌ایم، آن هم به خاطر مسائل ایدئولوژیک.

اولین کاری که به مناسبت رسیدن روز قلم باید انجام دهیم کنار زدن دیوارهایی است که بین خود ما نویسندگان فاصله انداخته است. می‌شود همه را کنار هم جمع کرد. چنین روزی باید روز انسجام کسانی باشد که قلم به دست می‌گیرند و با مردم ارتباط برقرار می‌کنند. نویسندگان رابط عاطفی میان مردمان هستند.

البته هر کسی باید فکر خودش را داشته باشد. در کشوری مثل ایران با قومیت‌ها و سلایق مختلف این تفاوت‌ها طبیعی است. اما می‌شود همه را دوست داشت، با کسی دشمنی بی‌جهت نکرد و مجیز کسی را هم نگفت. روز قلم شروع خوبی برای گفتن و شنیدن این حرف‌هاست.

به سهم خود فرا رسیدن این روز را به نویسندگان کشورم تبریک می‌گویم. تبریک به کودک 12 ساله‌ای که در جمع‌های دانش آموزی او را مشغول و علاقه‌مند به نوشتن دیده‌ام و تبریک به دوستان نویسنده نود و چندساله‌ام که در فرهنگستان آنها را می‌بینم. امیدوارم هیچ کدام از دوستان اهل قلم در وضعیتی قرار نگیرند که به فکر و قلم‌شان لطمه‌ای وارد شود.

آرزو می‌کنم همه دوستانم سالم باشند گرچه آرزوی محالی است. آرزو می‌کنم موقعیتی فراهم شود تا دوباره گرد هم جمع شویم و دولت یازدهم و دیگر دولت‌ها فضایی را فراهم کنند تا با وجود موقعیت فکری متفاوت، احساس واحدی نسبت به هم، به کودکان‌مان و به ایران‌مان داشته باشیم. این همان احساس هم‌زیستی و مهری است که از لابه‌لای سطور به مخاطب می‌رسد.

یادداشتی از هوشنگ مرادی کرمانی به مناسبت روز قلم