ملاقاتی ساده اما پیچیده

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ «مهراد کائینی» دانش‌آموخته کارگردانی و دانشجوی‌ رشته ادبیات‌نمایشی در یادداشتی در خصوص نمایش محیطی (یک‌ ملاقات‌ ساده) به کارگردانی و نویسندگی (جواد‌تولمی) نوشت: نمایش «یک ملاقات ساده»(جواد تولمی) که این روزها در کافه‌تریای اصلی مجموعه تئاتر‌شهر در حال اجرای محیطی است نمایش‌دهنده یک ملاقات ساده پدر و دختری است که در کافه هتلی در حال رقم خوردن است؛ اما در عین حال پیچیدگی‌هایی از زیست پدری کارخانه‌دار و دغدغه‌مند تولید در ایران و دختری دلتنگ وطن را به رخ می‌کشد که به جهت آینده‌ای بهتر به فرانسه مهاجرت کرده است اما دلتنگی او به پدر هم باعث می‌شود که او از بازگشت به فرانسه امتناع کند؛ اما در میان این چالش ها با مشکلاتی دیگری هم، دست و پنجه نرم‌ می‌کند که باعث می‌شود مخاطب با یک‌ ملاقات‌ ساده روبه‌رو نباشد.

(جوادتولمی) نویسنده و کارگردان نمایش محیطی «یک‌ ملاقات‌ ساده» به‌ دور از پیچیدگی و گنگ سازیِ متن و در مدت کوتاه چهل‌ دقیقه‌ای چند دغدغه اجتماعی را که ما هم به‌طورکلی با آن‌ها به واسطه زیست روزمره‌ای که داریم آشنا هستیم بصری می‌کند و با سه کاراکتر برای مخاطب به ارمغان می‌آورد. به واسطه این محوریت موضوعی می‌توانیم بگوییم که ما با یک نمایش اجتماعی، آن هم با دیدی جامع شناسانه روبه‌رو هستیم.

این اثر از تأثیر مشاجره های زن و شوهری بر فرزند تا همسر دوم و نبود ثبات اقتصادی و مهاجرت حرف میزند. به تعبیری بیان‌گر این است که درست است دیگر خبری از اعمال فشار بر تعیین رشته دبیرستانی و دانشگاهی برای جوانان وجود ندارد اما اعمال فشارها به سمت تعیین و تکلیف برای مهاجرت، محل تحصیل و سکونت جوانان و... رفته است. در حقیقت تفاوتی که والدین دهه ۴۰ و ۵۰ و ۶۰ دارند آشکار میشود؛ پدرانی که خود نتوانستند دکتر و مهندس بشوند اما با اعمال فشار جوانانی دکتر و مهندس تحویل جامعه دادند و حالا دکتر و مهندس‌ها راضی به رشد جوانانشان در کشور نیستند و گویی مهاجرت نسخه‌ای تحمیلی است که برای جوانان پیچیده میشود.

اما از متن که بگذریم و به کارگردانی و مدیریت کست بازیگری و هدایت بازیگران برسیم می‌توان گفت (جوادتولمی) در کارگردانی هم مثل نویسندگی موفق عمل کرده چرا که در مدیریت و هدایت گروه بازیگری به واسطه یک نمایش محیطی  که در حین اجرا آمد و رفت، صدای آنبیانس کافه را داریم هیچ تزلزلی در بازی بازیگران قابل لمس و مشاهده نیست و از لحاظ فن بیان و اجرا به‌خوبی آدابته شده‌اند و شرایط برای آنان پایدار سازی شده‌است.

به‌طورکلی نمایش (یک‌ملاقات‌ساده) نمایشی محیطی است که می‌توان به جرئت آن را محترم و ارزشمند دانست که بیش‌از  چای و کیک خوردن در کافه تریای تئاتر شهر برای ما حرف دارد و به‌خوبی مخاطب را به خودش می‌آورد که بداند در روزمرگی زیستش چه کار می‌کند، امید که نمایش‌های محیطی و ارزشمند از این دست ادامه دار باشد تا مخاطبان به واسطه دغدغه ها و مشغله هایشان حداقل بتوانند در کنار یک چای و کیک به تماشای یک نمایش محترم هم بنشینند.

انتهای پیام/