علیرضا شریفی یزدی، جامعه شناس در گفتگو با خبرنگار باشگاه جوانی خبرگزاری برنا، افراطیگری را برگرفته از عادات، ارزش و هنجارها و رفتارهای اجتماعی عنوان کرد و گفت: خواستههای اطرافیان در دوران کودکی و زیست با انسانهای افراطی با افراطیگری در بزرگسالی رابطه مستقیم دارند.
وی افزود: افراطی گری به عنوان یک روش دفاعی در برابر کمبودها، نداشتهها و خواستههای دوران کودکی مورد استفاده قرار میگیرد. افراد تلاش میکنند با افراط، آسیبها و زخمهای گذشته را ترمیم کنند که اغلب به خاطر زمان نادرست و نوع روش و عملکرد نتیجه بخش نیست.
شریفی یزدی با بیان این که افراطیگری ریشه در دوران کودکی دارد، ادامه داد: میتوان اولین و مهمترین دلیل افراطیگری را الگوهایی دانست که از کودک درخواستهای زیادی دارند. این الگوها به طور معمول از اطرافیان کودک هستند که تأثیر چشمگیری روی کودک دارند. معلم و خانوادهای که به صورت افراطی کودک را به یک سو هدایت میکنند جزو عوامل تأثیرگذار هستند.
وی دومین دلیل افراطیگری را تقلید از افراط دانست و ادامه داد: منظور از تقلید از افراط این است که فرد به تقلید و به دنبال الگو برداری از مربی خود دست به افراط میزند. مربی افراط گر در قالب رسانه، جریانات اقتصادی، سیاسی، فکری و اجتماعی نقش آفرینی میکند، بنابراین دومین عامل افراط در انسانها زیست و زندگی با عوامل افراطی است.
این جامعه شناس با تاکید بر آسیبهای جسمی و روانی افراطیگری ادامه داد: افسردگی، اضطراب، وسواس و نشخوار فکری، کم خوابی یا پرخوابی، کم خوری یا پرخوری از جمله آسیبهای روانی ناشی از افراط هستند که خیلی زود گریبان فرد را خواهند گرفت. آسیبهای جسمی نیز در قالب بیماریهای فیزیکی و کمبود انواع ویتامین در بدن ظاهر خواهند شد.
شریفی یزدی با قیاس افراط و پشتکار گفت: پشتکار شامل برنامهریزی اصولی و دقیقی است که با توجه به توانمندیها و امکانات موجود برای رسیدن به یک هدف مشخص ایجاد شده است. در حالی که در افراط تمام ابعاد زندگی فدای هدفی میشوند که گاهی اوقات حتی از توان و طاقت فرد خارج است که نتیجه آن سلامت روان و جسم را تحت تاثیر قرار میدهد.
وی ادامه داد: دانش آموزی که برای ۱۵ ساعت درس خواندن در روز از تفریحات، معاشرت، بهداشت فردی و... چشم پوشی میکند دچار افراط شده در حالی که اگر روزی ۱۰ ساعت با خواب و انگیزه کافی درس بخواند، پشتکار به خرج داده است.
وی در پایان خاطرنشان کرد: افراد افراط گر شاید در یک شاخه با دسترسی پیدا کردن به بالاترین مقام آن شاخه برنده باشند، اما به طور معمول افراد خوشبخت یا موفقی نیستند. افراد افراطی انسانهای تک بعدیای هستند که در یک زمینه موفق شده و در عوض این موفقیت، از تمام ابعاد زندگی جا میمانند و در نهایت با تهی بودن مواجه میشوند. افراد مشهور و به ظاهر موفقی که علیرغم موقعیت شغلی خوب، به خودکشی پناه بردند، در تله افراط افتادند. در حالی که یک فرد خوشبخت در تمام ابعاد زندگی تعادل را رعایت کرده است.
انتهای پیام/