به گزارش برنا؛ پیتر دیاماندیس، رئیس هیئت مدیره بنیاد جایزه ایکس، معتقد است که افراد با بالارفتن سن از جامعه کنار گذاشته میشوند و شغل خود را ترک میکنند. آنها به چند دلیل این کار را انجام میدهند: شفافیت شناختی لازم برای مشارکت در امور را ندارند، فاقد قدرت تحرک هستند و با بیماریهای مختلف دستوپنجه نرم میکنند.
اکنون تغییر این وضعیت، هدف جایزه ایکس بعدی است. روز چهارشنبه، بنیاد ایکس جایزهی ۱۰۱ میلیون دلاری را با عنوان «طول عمر سالم» معرفی کرد . هدف بنیاد اهدای پاداش به محققانی است که میتوانند در حوزهی درمان مشکلات مرتبط با کهولت سن نوآوری کنند و روند پیری بزرگسالان سالم بین ۶۵ تا ۸۰ سال را در سه حیطه معکوس کنند: فرآیند شناخت، سیستم ایمنی و عملکرد عضلات.
جایزهی جدید ایکس همچنین شامل پاداشی ۱۰ میلیون دلاری برای تیمی است که تحلیل عضلانی بیماران مبتلا به دیستروفی ماهیچهای چهرهایکتفیبازویی (FSHD) را معکوس کند. در هر دو مورد طول درمان نباید بیشاز یک سال زمان ببرد، اما باید حداقل برای ده سال اثربخش باشد.
هزینهی جوایز از چندین منبع مختلف تأمین میشود. ۴۰ میلیون دلار توسط بنیاد هولوشن اهدا خواهد شد. چیپ ویلسون، بنیانگذار لولولمون ۲۶ میلیون دلار و همچنین جایزهی ۱۰ میلیون دلاری FSHD را به عهده میگیرد. باقی هزینهها نیز از طریق سایر حامیان جایزه ایکس تأمین میشود.
دیاماندیس میگوید حداقل ۱۵ سال است که ایدهی یک جایزه مرتبط با طول عمر را مطرح کرده است، اما با حصول پیشرفت در هوش مصنوعی، ژندرمانی و سایر فناوریها، به نظر میرسد اکنون زمان مناسبی برای عملیکردن این ایده است. او افزود: «ما در حال درک و شناخت پیری هستیم، اینکه چگونه پیری را کاهش دهیم و به طور بالقوه آن را متوقف و حتی معکوس کنیم.»
دیاماندیس که اکنون ۶۲ سال دارد، در سال ۱۹۹۴ بنیاد جایزه ایکس را تأسیس کرد. بنیاد ایکس با این قبیل جوایز بیگانه نیست؛ در سال ۲۰۰۴ اولین جایزهی ۱۰ میلیون دلاری را به اولین هواپیمای فضایی خصوصی اعطا کرد که توسط برت روتان طراحی شده بود و تحت حمایت پل آلن، یکی از بنیانگذاران مایکروسافت بود. فناوری آن تیم مبنای ساخت فضاپیماهایی قرار گرفت که ویرجین گلکتیک، شرکت متعلق به ریچارد برانسون اکنون استفاده میکند.
از دیگر برندگان قابلتوجه میتوان به جایزه برای ابداع روشی جدید بهمنظور پاکسازی نفت، ساخت دستگاهی کوچک با قابلیت تشخیص چندین بیماری و روشی جدید برای نقشهبرداری بستر دریا اشاره کرد. بااینحال همهی جوایز ایکس برنده نداشتهاند. به عنوان مثال، در سال ۲۰۱۸ جایزهی تحت حمایت گوگل برای اولین فضاپیمای ماهنشین خصوصی جهان بدون هیچ برندهای به پایان رسید.
ایدهی بهرهبرداری از فناوریهای روز برای افزایش طول عمر انسان در چندین سال گذشته تمامی توجهات را به خود جلب کرده است. برخی افراد خاص مایلاند که برای داشتن شانس زندگی طولانیتر دست به هر کاری بزنند؛ اما حامیان ایدهی طول عمر سالم جایزهی ایکس میگویند هدف نه افزایش طول عمر، بلکه افزایش کیفیت سالهای طولانیتر عمر است.
جیمی جاستیس، محقق سابق دانشگاه ویک فارست و مدیر اجرایی جایزه طول عمر سالم ایکس میگوید: «نکتهی پنهان این است که ما از قبل به عمر طولانیتر دست یافتهایم. پیشرفتهای پزشکی در طول دهههای اخیر بدون شک عمر ما را بیشتر کرده است. اگر یک آمریکایی در سال ۱۹۵۰ به ۶۵ سالگی میرسید، میتوانست امید داشته باشد که حدود ۱۲ سال دیگر هم زندگی کند. امروزه این رقم به ۲۰ سال نزدیکتر شده است.»
جاستیس توضیح میدهد که افزایش سالهای عمر اغلب با افزایش هزینهها همراه است، به همین دلیل جایزهی ایکس به جای افزایش طول عمر، بر «افزایش طول عمر سالم» تمرکز دارد. او افزود: «نکته این است که مردم باید فعال بمانند، به خوبی فکر کنند و از مقاومت ایمنی برخوردار باشند تا بتوانند از خانه بیرون بزنند.»
در پاییز ۲۰۲۴، دستورالعملهای نهایی برای تعیین تیمهای برنده منتشر خواهد شد. در سال ۲۰۲۵، حداکثر ۴۰ تیم منتخب توسط هیئت داوران مبلغ ۲۵۰ هزار دلار کمک هزینه دریافت میکنند و به ادامهی رقابت دعوت میشوند. در سال ۲۰۲۶، هیئت داوران عرصه را به ۱۰ تیم منتخب محدود میکند و هر یک از تیمها برای ادامهی مسابقه کمک هزینهی یک میلیون دلاری دریافت میکنند.
باقیماندهی پول به تیمی تعلق می گیرد که بتواند ۲۰ سال بهبود عملکرد را در هر سه حوزه، در کمتر از یک سال درمان، تضمین کند. اگر هیچ تیمی به مرز ۲۰ سال نرسد، مبلغ جایزه برای دستیابی به بهبود عملکرد در ۱۰ تا ۱۵ سال کاهش خواهد یافت. جاستیس اذعان میکند که برندهشدن بهطرز باورنکردنی سخت است.
اما سختی کار فقط بخشی از مسابقه است. دیاماندیس میگوید: «ما به دنبال روشی هستیم که انقلابیتر از هر چیزی باشد که در ۳۰ سال گذشته شناخته شده است.» او همچنین تأکید کرد که هر روش درمانی که برندهی جایزه بشود، فقط مختص به افراد خاص نخواهد بود. یکی از اهداف این مسابقه این است که رویکردهای درمانی در نهایت در دسترسی تمام مردم قرار گیرد.