گیتاریست‌های راک ۴۵ درصد مغز خود را هنگام نواختن استفاده می‌کنند

به گزارش خبرگزاری برنا؛ خلاقیت توانایی تولید ایده‌ها یا راه حل‌های جدید، اصلی و ارزشمند است. این شامل فرآیند‌های شناختی پیچیده، از جمله تفکر متفاوت است، که توانایی فکر کردن در مورد ایده‌های مختلف در یک زمان و کشف راه حل‌های متعدد ممکن است. افراد با استعداد خلاق اغلب توانایی ایجاد ارتباطات غیرمعمول، فکر کردن خارج از چارچوب‌های متعارف و به چالش کشیدن هنجار‌ها یا شیوه‌های سنتی را نشان می‌دهند.

یکی از تظاهرات خلاقیت بداهه نوازی موسیقی است. ارتقای موسیقی، ترکیب خود به خود موسیقی در زمان واقعی است. در حین ارتقای موسیقی، نوازندگان بدون آماده سازی خاص یا مواد از پیش ساخته شده، به طور خلاقانه‌ای ایده‌ها و احساسات را از طریق ابزار یا صدا‌های خود بیان می‌کنند.

اعتقاد بر این است که پایه‌های عصبی خلاقیت در مناطق مختلف مغز گسترش یافته است. حوزه‌های مهم درگیر در تفکر خلاق شامل قشر پیش پیشانی، مسئول عملکرد‌های اجرایی مانند حل مسئله و تصمیم گیری؛ شبکه حالت پیش فرض، فعال در طول خواب و تخیل؛ و شبکه salience، که محرک‌های مربوطه را از محیط برای تفکر خلاق انتخاب می‌کند.

تحقیقات قبلی نشان داده است که مناطق خاصی مانند منطقه بروکا و همتای آن در نیمکره راست مغز در طول ارتقای موسیقی فعال می‌شوند، متفاوت از زمانی که یک نوازنده موسیقی پیش آهنگ را اجرا می‌کند.

نویسنده مطالعه اتسومیچی تاچیبانا و همکارانش می‌خواستند بررسی کنند که آیا ممکن است مناطق مغزی ناشناخته‌ای در نواختن موسیقی راک وجود داشته باشد. مطالعه قبلی آنها نشان داد که فعالیت مغز در چندین منطقه از مغز متفاوت است زمانی که نوازندگان موسیقی فرمول و زمانی که آنها در حال ارتقای بودند. این عمدتا شامل منطقه ۴۶ بردمن از قشر پیش پیشانی پشت است.

این مطالعه شامل ۲۰ شرکت کننده مرد بالغ بود که سه نفر از آنها نوازندگان حرفه‌ای بودند و از سن ۱۹ تا ۶۳ سال بودند. همه شرکت کنندگان گیتار نوازان ماهر بودند. در طول مطالعه، آنها هر دو توالی بلوز راک دست ساز و فرمول را اجرا کردند.

در طول اجرای خود، شرکت کنندگان تحت تصویربرداری طیف سنجی نزدیک مادون قرمز (fNIRS) عملکردی قرار گرفتند. این تکنیک غیر تهاجمی فعالیت مغز را با تشخیص تغییرات جریان خون و سطح اکسیژن در قشر با استفاده از نور مادون قرمز نزدیک اندازه گیری می‌کند. یکی از ویژگی‌های قابل توجه fNIRS این است که فقط شرکت کننده را ملزم به پوشیدن یک کلاه انعطاف پذیر می‌کند، برخلاف سایر تکنیک‌های تصویربرداری عصبی که شامل تجهیزات اسکن بزرگ و محدود کننده است. این باعث می‌شود fNIRS به ویژه برای مطالعه فعالیت مغز در طول فعالیت‌های مختلف انسانی مفید باشد.

نتایج نشان داد که فعالیت در منطقه ۴۵ بردمن و همتای آن در نیمکره راست افزایش یافته است در حالی که شرکت کنندگان موسیقی دست ساز را پخش می‌کردند، اما نه در طول پخش فرمول. نواختن فرمولی به طور معمول به شدت به الگو‌ها و تکنیک‌های استاندارد و قابل پیش بینی متکی است، اغلب پیشرفت‌های رایج آکورد، ریف‌ها و سولو‌ها را با تغییرات یا ارتقای کمی تکرار می‌کند و شامل خلاقیت بسیار کمتری نسبت به ارتقای است.

منطقه ۴۵ بردمن بخشی از قشر جلویی مغز انسان است که در غده‌ی جلویی پایین قرار دارد. این یکی از اجزای منطقه بروکا است که برای تولید گفتار و درک زبان ضروری است.

نتایج ما نشان می‌دهد که فعالیت دوجانبه BA۴۵ [Brodmann area ۴۵]در طی فرآیند‌های خلاقانه‌ای که شامل ارتقای همه شرکت کنندگان است، صرف نظر از احساسات ذهنی، مهارت، سن، دشواری، تاریخ یا مقدار تمرین، رایج است. ما پیشنهاد می‌کنیم که این مربوط به اجرای مداوم ارتقای در "کنترل حرکتی" است، مشابه برنامه ریزی حرکتی در کنترل گفتارنویسندگان مطالعه به این نتیجه رسیدند.

این مطالعه فعالیت مغز را در طول فرآیند‌های خلاقانه روشن می‌کند. با این حال، باید توجه داشت که بداهه نوازی گیتار تنها یکی از جلوه‌های خلاقیت است. ممکن است انواع دیگر فرآیند‌های خلاقانه شامل مناطق مختلف مغز باشد.

مقاله" بی نظمی موسیقی راک نشان دهنده افزایش فعالیت در منطقه بروکا و همتای نیمکره راست آن مربوط به خلاقیت خود به خود است" توسط Atsumichi tachibana، J. Adam Noah، Yumie Ono، Shun Irie، Muneto Tatsumoto، Daisuke Taguchi، Nobuko Tokuda و Shuichi Ueda نوشته شده است.

انتهای پیام/