«در جهنم باران نمی‌بارد» شبیه آثار پیکاسو است

به گزارش گروه فرهنگ و هنر برنا؛ نشست نقد و بررسی فیلم «در جهنم باران نمی‌بارد» شامگاه سه‌شنبه ۶ شهریور با حضور زهرا شاه‌حاتمی کارگردان، علی شاه‌حاتمی تهیه‌کننده و احمد طالبی‌نژاد منتقد سینما توسط گروه سینمایی «هنرو تجربه» در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد.

احمد طالبی‌‍نژاد نویسنده و منتقد سینما با اشاره به دسته‌بندی فیلم‌های سینما از منظر ناصر تقوایی گفت: آقای تقوایی در کتابی که خود من در مورد ایشان نوشتم کل فیلم‌هایی که تا به امروز در تاریخ سینما ساخته شده‌اند را به سه دسته تقسیم می‌کند؛ دسته اول فیلم‌های تجاری که اقتصاد سینما را تامین می‌کنند، نوع دوم فیلم‌هایی هستند که باعث توسعه فرهنگی شده و در واقع پلی می‌شوند بین فیلم‌های عوام پسند و نخبه‌گرا، نوع سوم فیلم‌هایی هستند که باعث ارتقا خود سینما و هنر سینما می‌شوند یعنی فیلم‌هایی که در واقع باعث می‌شوند ظرفیت‌های نامکشوف سینما شناخته شود. این فیلم‌ها تجربه‌گرا و ساختارشکن نامیده می‌شوند یعنی فیلم‌هایی که از فرم‌های مالوف جدا می‌شوند و تبدیل می‌شوند به جریانی که شاید جریان قدرتمندی هم نباشد.

وی با اشاره به شباهت این فیلم با آثار نقاشی مهم جهان گفت: در سرتاسر فیلم ما با برخی از آشناترین و نامدارترین تابلوهای نقاشی از آثار میکل‌آنژ و دیگران روبرو هستیم و فیلم بسیار شبیه نقاشی گرنیکای پیکاسو است که شباهت زیادی به لحاظ فرم به فیلم «در جهنم باران نمی‌بارد» دارد. در این تابلو و همان سبک کوبیستی چهره‌ها و سرهایی را می‌بینید که گویی نفرت از جنگ را فریاد می‌زنند و چیزی که در فیلم نیز می‌بینیم همین است. «در جهنم باران نمی‌بارد» از آن فیلم‌هایی است که در حقیقت با یک بار دیدن نمی‌شود هم از نظر روحی، روانی ارضا شد و هم دریافت کاملی از همه چیز پیدا کرد.

طالبی تصریح کرد: دیالوگ‌های این فیلم مجموعه‌ای از کلمات قصار را از اندیشمندان، فلاسفه و بزرگان است که گرفته شده و ‌ و در دهان کاراکترها گذاشته‌اند و به نظرم خانم شاه‌حاتمی در دیالوگ‌ نویسی از رمان جنایت و مکافات داستایوفسکی بسیار متاثر بوده‌، به خصوص صحنه دادگاه رمان که برادر بزرگ را محاکمه میکنند. وقتی فیلم را می‌دیدم یاد آن صحنه در رمان می‌افتادم به نوعی یک محاکات درونی را شاهد هستیم. خصلت ادبی دیالوگ‌های این فیلم بیشتر از خصلت سینمایی گفتار معمولی‌ست و از نظر من این یک نکته مثبت است. اگر به دیالوگ‌های فیلم‌های تاریخی زنده یاد علی حاتمی دقت کنید می‌بینید که نثرش بیشتر شبیه گلستان سعدی است تا گفتار معمولی با اینکه حتی در دربار نیز بین سلطان، ایادی، دربان و باغبانش در نوع دیالوگ گفتن و حرف زدن تفاوت‌هایی وجود دارد اما ما این تفاوت را در کارهای علی حاتمی با تمام زیبایی‌هایی و خلاقیت‌هایی که داشت کمتر می‌دیدیم و به نوعی احساس می‌کردیم که یک نثر مسجع می‌شنویم.

زهرا شاه‌حاتمی کارگردان نیز با اشاره به روند ساخت این فیلم گفت: شیوه فیلمنامه نویسی من اینگونه است که چندان علاقه‌ای به دیالوگ ندارم و دوست دارم که با زبان تصویر سخن بگویم. من پیش از اینکه این فیلمنامه را بنویسم نزدیک به ۶ ماه مستندهایی در مورد جنگ می‌دیدم و کتاب‌هایی در این مورد می‌خواندم. تقریباً حدود ۹۵ درصد دیالوگ‌های بازیگران در فیلم، دیالوگ‌های واقعی کسانی است که در جنگ حضور داشتند و از مستندهایی که دیده‌ام یا کتابهایی که خوانده‌ام پیدا کردم. وقتی این مستندها را نگاه می‌کردم، ‌دیدم که صحبت‌ها و دیالوگ‌های افرادی که در میانه جنگ زندگی می‌کنند با ما فرق می‌کند، دنیای آنها به ما متفاوت است و مانند ما سخن نمی‌گویند.

وی تصریح کرد: برای من تصویر بی‌نهایت مهم بود و اساسا فیلم می‌سازم تا با تصویر حرف بزنم و برایم خیلی مهم بود که هر پلانی که می‌گیریم بی‌معنا نباشد.

علی شاه‌حاتمی تهیه کننده فیلم نیز درباره روند ساخت این فیلم گفت: من به عنوان تهیه کننده و مشاور پیش از این نیز سه فیلم دیگر با کارگردان‌هایی که کار اولی بودند ساختیم. شروع کار من در زمینه تهیه‌کنندگی به غیر از کارهایی که خودم کار کردم و تهیه کنندگی‌اش را برعهده داشتم، با جوان‌هایی بود که فیلم اولی بودند و به این دلیل که می‌خواستند از تجربه‌ ما بهره‌مند شوند من هم به عنوان مشاور و تهیه‌کننده در کنارشان بودم. من از هر جوانی که فیلمنامه خوبی داشته باشد با تمام وجودم حمایت می‌کنم.

اجرای این نشست را میثم کریمی بر عهده داشت.