مصدومیت بلای جان سپاهان
به گزارش برنا از اصفهان، هفته اول و درحالی که هنوز تنور لیگ برتر گرم نشده، کریمی با رباط صلیبی فصل را از دست میدهد؛ حالا در هفته سوم نوبت زکیپور و سانچز است که در لیست مصدومان کلیدی قرار بگیرند و کار را برای تیم محرم سخت تر کنند.
تیمی که باید در لیگ قهرمان شود و در آسیا بدرخشد، حالا با دست بسته باید مقابل حریفان داخلی و خارجی قرار بگیرد.
این داستان برای سپاهان تازه نیست. فصل قبل هم پارگی رباط مهدی لیموچی عملاً قهرمانی را از تیم آماده سپاهان گرفت و مصدومیتهای مقطعی آقاییپور و حزباوی ، بازیکنانی را که قرار بود ستاره باشند، به نیمکتنشینهای بیریتم بدل کرد. آن موقع همه تقصیرها را به گردن مورایس انداختند و شاهکار بدنسازیاش را عامل ناکامی دانستند؛ اما حالا هم همان مشکلات هست.
پس سوال اصلی اینجاست: مشکل از کجاست؟ چرا تیمی با این سطح از امکانات و ادعای حرفهای بودن، باید هر فصل کلید موفقیتش را در اتاق فیزیوتراپی جا بگذارد؟ وقتی هفته اول بهترین بازیکنت رباط میدهد، وقتی در یک بازی جلوی گلگهر دو مهره اساسیات را از دست میدهی و باید با ترکیب نصفهونیمه پا به آسیا بگذارد.
مگر سپاهانِ سالهای نهچندان دور چه کم داشت؟ تیمی که از بدنسازی و پیشفصل تا کوچکترین جزئیات، منظم و برنامهریزیشده جلو میرفت. امروز اما همهچیز شبیه وصلهپینه است. مصدومیتها یک طرف، اخطار و اخراجهای بیمنطق هم طرف دیگر. بازیکنانی که باید الگوی نظم و حرفهایگری باشند، انگار فقط آمدهاند برای اعتراض، خطا و محرومیت.
البته که ماجرای عدم استفاده از آلوز هم به مشکلات آنان افزوده است.
صحبتی که می توان با بازیکنان حرفه ای سپاهان داشت اینکه یک بار کافی است نگاهی به ذوبآهن بیندازند؛ تیمی که با چند جوان گمنام و قراردادهایی به مراتب کمتر از حتی خط دفاع سپاهان، با غیرت و شجاعت بازی میکند و هم یقه استقلال را در تهران می گیرد و هم در خانه پیروز می شود. اینجا پرسش تلخ دوباره تکرار میشود: مشکل سپاهان چیست؟ چه اتفاقی در این تیم بزرگ افتاده که حتی حضور همزمان محرم نویدکیا، هادی عقیلی، احمد جمشیدیان، احسان حاج صفی، امید نورافکن و دیگر اسامی که هر کدام به تنهایی یک تیم را کفایت می کند هم نمی تواند مرهم و مشکل گشا باشد؟!
