همیشه برنده

محسن محمدسیفی. یک موفق تمام عیار. چه داخل زمین مسابقه و چه بیرون آن. کسی که جز طلا مدال دیگری در قاموسش نمی گنجد. کسی که 6 سال است به هیچ مبارز خارجی ای نباخته است. کسی که در خاستگاه ووشو، چین موفق شد نماینده چین را با قدرت شکست دهد. کسی که  نه تنها در ورزش بلکه در سطوح علمی هم به بالاترین حد ممکن رسیده است و دانشجوی ترم آخر کارشناسی تربیت بدنی است.

محسن محمدسیفی جوان 25 ساله زنجانی کشورمان از سال 2010 در تمام مسابقات برون مرزی ای که شرکت کرده موفق شده مدال طلا بگیرد و دو ماه پیش تنها باخت 6 سال اخیرش را متحمل شد. آن هم به یک ایرانی به نام سجاد عباسی.

سیفی بعد از مسابقات جهانی تورنتو در سال 2009 دیگر شکستی را در رقابت های برون مرزی متحمل نشده است. این رکورد فوق العاده سیفی تعجب همگان را در بر داشته و همه در عجبند که چگونه می توان موفقیت را این گونه و در چند سال ادامه داد. شاید جواب این سوال را کسی بهتر از سیفی نمی تواند بدهد: «همیشه تلاش می کنم بهترین عملکرد را داشته باشم. تمرینات من به تیم محدود نمی شود و روزی 6 ساعت به صورت اختصاصی و تیمی تمرین می کنم. دوست دارم در هر مسابقه ای که می روم بهترین باشم و طلا بگیرم.»

دیگر نکته جالب درباره سیفی انگیزه فوق العاده اوست و اینکه بعد از هر موفقیتی که بدست می آورد و گاه تکرار می کند دست از تلاش نمی کشد و به کار خود با همان قدرت سابق ادامه می دهد. سجاد با خستگی غریبه است و هر بار تشنه فتح سکوی قهرمانی دیگری است. با این شرایط هر بار به خود نهیب می‌زند که نباید در باد قهرمانی‌هایش بخوابد و فکر کند که همیشه قهرمان می‌ماند: «همه همین را از من می پرسند. زمانی که از مسابقات برمی گردم همه چیز را فراموش می کنم. همان لحظه که روی سکو بودم قهرمان هستم و بعد از آن دیگر نیستم. بعد از پایان هر مسابقه به رقابت بعدی ام فکر می کنم و برای آن آماده می شوم.»

وی امسال هم عملکرد فوق العاده ای داشت و توانست طلای بازی های آسیایی را برای دومین بار پیاپی از آن خود کند. این بار در اینچئون و با شکست دادن لیون شو از قزاقستان. کشوری که در رنکینگ مدالی رقابت سختی با ایران داشت و طلای سیفی کمک زیادی به کشورمان در این راه  کرد. وی بعد از کسب این مدال ارزشمند گفت: «امیدوارم که با کسب این مدال، دل مردم عزیز کشورم که دعاگوی ما هستند را شاد کرده باشم. من این مدال خوشرنگ را به روح پدر و مادر مرحومم که اکنون جایشان در کنار من خالی است تقدیم می کنم و امیدوارم پاسخ زحمات آن ها را داده باشم.»

طلای اینچئون اما برای او ارزش و اعتباری دوچندان داشت. چرا که تنها طلای کاروان ووشو در سرزمین چشم بادامی ها بود. آنجا که به نوعی خاستگاه و مهد ووشو است و صید طلا از دهان شیر است. محمد سیفی در فینال حریف چینی را شکست داد تا طلایش طعم دیگری داشته باشد. سیفی از این طلا گفت: «من به نحوی با حریف چینی خود مبارزه کردم که داوران نتوانند در نتیجه دخالتی داشته باشند و در دیدار پایانی هم مقابل حریف قزاق کار چندان دشواری نداشتم.»

حرکت جالب سیفی در بازی فینال اجرای ضربه بغل ران بود که البته قبلا هم آن را تکرار کرده بود و توانست با این حرکت حریفش را شکست دهد. ارزش طلای سیفی در اینچئون جایی مشخص می شود که از بین 14 طلای تقسیم شده در ووشو، 13 طلا به چینی ها رسید و سیفی تنها طلایی غیرچینی بود. او همچنین موفق شد با تیم باشگاهی اش پارس جنوبی لیگ برتر ووشو را هم با قهرمانی به پایان برساند.

البته سجاد در این مسابقات وزن خود را تغییر داده بود و از 65- به 75- آمده بود. باید ببینیم او می خواهد در وزن جدید خود باقی بماند یا با کم کردن وزنش به 65- کیلوگرم باز خواهد گشت.

در نهایت باید خوشحال باشیم و به خودمان ببالیم که نابغه ای مثل محسن محمدسیفی در تیم ملی ما حضور دارد و امیدواریم سال 94 برای او پر از مدال های طلا باشد. مثل همیشه و روح والدین گرامی اش آرام و سبز باشد.