دلواپسان نبایند جلوتر از رهبری حرکت کنند/ تفاهم هسته ای مرهون تلاش های روحانی است

گروه سیاسی خبرگزاری برنا: بیانیه مشترک لوزان گامی بزرگ و بی سابقه در پرونده هسته ای 12  ساله ایران بود و مضاف بر آن یک اقدام تعیین کننده و مثال زدنی در عرصه روابط بین الملل. اقدامی که با توجه به اهمیت خطیر آن واکنش های متعددی را در پی داشته و  ابعاد گسترده ای نیز دارد و باید لایه های مهم و اثر گذار آن به خوبی واکاوی شود. در همین رابطه ما نیز به سراغ احمد شوهانی، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی رفتیم تا نظرات وی را به عنوان نماینده مردم و عضو کمیسیون ذیربط در حوزه سیاست خارجی و امنیت ملی جویا شویم. گفت و گویی که در پی شرح آن می آید.

جناب شوهانی همانطور که مستحضر هستید آقای ظریف یک حرکت نمادین را در عرصه دیپلماسی به وجود آورد اما بی شک این اقدام سترگ عقبه و جبهه حمایتی در پشت خود دارد، نظر شما در این خصوص چیست؟

اتفاقی که افتاده و انشاءالله به تکامل رسد، تکامل هسته ای است. در واقع به نظر من قبل از آقایان ظریف و کل تیم مذاکره کننده این آقای روحانی بودند که در زمان انتخابات رویکرد تازه ای را مطرح کردند و از تعامل سیاسی صحبت به میان آوردند و اخیرا تاکید مجدد بر روی خیلی مسایل دیگر با منطقه و دنیا داشتند و فکر می کنم که این رویداد مرهون تلاش های کل دولت و در رأس آن اقای روحانی است.

 قبول دارم که به هر حال مسئله مذاکرات به تیم مذاکره کننده ختم می شد و این تیم مذاکره کننده بود که رسانه ای شد و از نگاه افکار عمومی در این قضیه ظریف است که کار را یک تنه پیش می برد ولی خالی از لطف نیست که تاکید کنم قبل از هر مذاکره و جلسه ای مقام معظم رهبری بودند که همه توصیه های لازم را داشتند، لذا از نگاه قشری که آگاه ترند این پیشرفت مرهون تلاش ارکان نظام و کل دولت است که باعث به وجود آمدن این تفاهم شد. از طرفی آنچه که مبرهن است، صحبت های آقای روحانی با سران دولت ها بود که تاثیر بسیار داشت و بدون هماهنگی و موافقت و پیگیری های رییس جمهوری، دکتر ظریف و تیم همراهشان نمی توانستند کاری از پیش برند.

 رهبر معظم انقلاب پس از انتخابات ریاست جمهوری با واژه "نرمش قهرمانانه" این دولت را به مردم معرفی کردند و همانطور که صحبت های نوروزی ایشان حاکی از این بود که باید از دولت حمایت شود و از طرفی امسال را سال "دولت و ملت ؛ همدلی و همزبانی" معرفی کردند. اما دلواپسان در این چند روزه به گونه ای شرایط را برای دولت ناهموار کرده اند و می گویند"خط قرمزهای مقام معظم رهبری رعایت نشده است."به چه دلیل این مسائل در این روزها که شادی به میان مردم بازگشته است به وجود می آید؟

اشکالی ندارد؛ دلواپسان هم حرفهایشان را بزنند؛ مشکلی نیست.

 نقاط ضعف و قوت را به همگان گوشزد کنند و آنچه که باعث دلواپسی آن ها در بحث هسته ای شده است را با مردم در میان بگذارند و از این بابت هیچ مشکلی نیست. به هر حال در یک محیط آزاد و دموکراتیک همه باید حرف بزنند حتی مخالفین ولی دلواپسان نباید جلوتر از رهبری حرکت کنند، نباید فکر کنند که رئیس جمهور این مملکت منافع ملی را دنبال نمی کند. قطعا هر اقدامی که شده، حتما توصیه های مقام معظم رهبری در بطن دستور کار آقای روحانی بوده است و ضمن اینکه ایشان بارها و بارها و حتی در مقاطعی از توافق قبل از ایراد بیانیه صحبت به میان آوردند و ایشان تاکید داشتند که ما با توافق خوب مشکل نداریم و از اصلیت مذاکره دفاع کرده اند.

به نظر می آید آنچه عیان است دیدگاه ها و دغدغه های این آقایان محترم با اصل مذاکرات است، مشکل این است که دلواپسان فکر میکنند افکاری ایده آل دارند یعنی امتیازی ندهند و تمام و کمال پیروز میدان باشند. ما باید در یک فضای واقعی مسایل بین المللی و داخلی را با هم لحاظ کنیم و بگوییم ظریف چه کاری را می بایست می کرد که نکرد. من هم می گویم اگر ما بتوانیم یک روزی کل تحریم ها را برداریم کار خوبی است ولی خوب چرا همین آقایان در دولت احمدی نژاد نتوانستند این فکر ایده آل را تحقق بخشند؟

به نظر شما با بردی که در این مذاکرات کسب کردیم و توانستیم قدرت های غربی را به توافق برد-برد قانع کنیم، می توان ایران را به عنوان یک بازیگردان جهانی قبول داشت؟

اگر در بعد جهانی اغراق نکنیم، ایران کشوری است که در منطقه حرف اول را می زند. منطقه گرفتار شده؛ بحث داعش و بی ثباتی در جای جای منطقه است ولی ایران در این جزیره بی ثباتی کشوری است که حرف برای گفتن دارد. در بین تمامی کشورهای منطقه تنها ایران از امنیت کامل برخوردار است و امروزه غربی ها هستند که در عراق، سوریه،یمن و لبنان به ما نیاز دارند. ایران کشور بزرگی است و علیرغم شیطنت های عربستان، اسرائیل و مخالفت لابی ها مجبور شدند بیایند و از طریق مذاکره مسایل را حل کنند. پس می توان این نتیجه را برداشت کرد که ایران از کاریزمای بسیار قوی در جهان برخوردار است.