نمی دانیم به کدام ساز دلواپسان برقصیم!

گروه سیاسی برنا: چند روزی است از حادثه تلخ عربستان می گذرد و حرکت شنیع  دو شرطه عربستان در قبال دو نوجوان زایر ایرانی بازتاب گسترده رسانه ای داشته است. اما تا چه حد می توانیم تنفر خود را نسبت به این موضوع در مقابل عربستان، کشور هم جوار و هم مرز با ایران نشان دهیم؟

از دیرباز میان اعراب و فارس ها بحث ها و جدل های مختلف وجود داشته است، اما به گفته عده ای این حرکت وقیحانه دیگر به نزاع های نژادی مربوط نمی شود و ریشه در جنگ میان شیعه و سنی دارد و به دنبال اختلاف افکنی میان امت اسلام هستند.

این موضوع را نمی‌توان انکار کرد که در ایران خودمان هم عده ای پیدا می شوند که رفتار های بس نژاد پرستانه در قبال افغان‌ها و یا دیگر اتباع خارجه در ایران انجام می دهند و جای هیچ گونه بحثی نیست که این گونه رفتارها، آن هم در قبال دو زایر در کشوری دیگر بسیار زشت و ناپسند است اما مگر غیر از آن است که وزارت امور خارجه کاردار عربستان را احضار کرده است؟ مگر دولت عربستان قول به تنبیه و محاکمه  دو مامور متجاوز نداده است؟

این روزها باز هم بازار دوستان دلواپس داغ شده که دولت در این زمینه کم کاری کرده است و حرکت قاطعانه ای در این زمینه انجام نداده است، اصلا فرض را بر آن می گیریم که دلسوزی شان درست! ولی ما یادمان نمی رود که قدم زدن ظریف و کری هم آنچنان رسانه ای کردند و این مساله را ننگ خواندند و هَیهات مِنا الذلّه راه انداختند که نگو و نپرس. متاسفانه دوستان به ظاهر دلواپس ما همه مسایل را برای ملت ننگ می دانند و برخورد با همه موضوعات  را در پی یک حرکت تشنج آمیز برای جبران می خواهند.

در هر صورت ما به هر سمت و سویی که حرکت کنیم می گویند ننگ است و رو سیاهی برای ملت مان، الان هم که دولت به دنبال صلح و دوستی در خاورمیانه  است می گویند حرکت قاطعانه انجام نداده است در صورتی که دولت هم کاردار عربستان را فراخواند و هم تمام سفرهای حج عمره را معلق کرد اما آنها باز هم به دنبال برخورد تندتر هستند که به نظر می آید این افراد به ظاهر دلواپس به دنبال اعلام جنگ رسمی هستند و البته اگر آن اتفاق هم رخ دهد باز به میدان تقابل با دولت می آیند و دولت را به بی تدبیری محکوم می کنند.

امان از این آلات موسیقی که دلواپسان با آن می نوازند و ما نمی دانیم به کدام سازشان برقصیم! و نمی دانیم تا به کی این دلواپسی ادامه دارد.