بیرانوند: از کارگری به فوتبال رسیدم

بیرانوند درباره گذشته سختی که داشته به خبرنگار برنا می گوید: خانواده ام از لحاظ مالی خیلی ضعیف بودند. من واقعا روزهای سختی را پشت سر گذاشتم و مجبور بودم در کنار درس خواندن کار کنم. پدرم همیشه مخالف فوتبال بازی کردن من بود و می گفت برو کار کن تا پول دربیاوری. تصمیم گرفتم برای فوتبالیست شدن به تهران بروم. سوار اتوبوس شدم و با حسین فیض برخورد کردم. او مربی وحدت تهران بود و از من دویست هزار تومان پول خواست برای تست دادن در تیم. به او گفتم که پول ندارم اما او باز هم مرا به تمرین برد. در یک بازی تدارکاتی درخشیدم و از من پول نگرفتند.

دروازه بان ملی پوش تیم نفت درباره سختی هایی که در تهران تحمل کرده می گوید: در تهران جای خواب نداشتم. در کارخانه خیاطی پدر یکی از بچه های تیم می خوابیدم. هر شب تا دو بیدار می ماندم و هشت صبح هم بیدار می شدم. در آن زمان 15 ساله بودم. در پیتزا فروشی و کارواش هم کار کردم. حتی رفتگری را هم تجربه کردم تا اینکه با نفت قرارداد بستم. اولین قراردادم با نفت 800 هزار تومان بود. فقط صدهزارتومان آن برای خودم ماند و بقیه آن را به خانواده ام دادم.

بیرانوند ادامه می دهد: از گذشته ام راضی هستم. من با زحمت و تلاش خودم به اینجا رسیده ام و قدر شرایط فعلی ام را می دانم. هر چه بیشتر پیشرفت می کنم بیشتر یاد گذشته ام می افتم و قدر عافیت را می دانم.