سکوت در قبال فاجعه ۸ ساله و اعتراض به بهبود شرایط کشور

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا،حسن روحانی از اولین روزی که پای در عرصه انتخاباتی گذاشت تا به امروز تقریبا حتی یک روز هم نبوده از تخریب و توهین تندروها در امان باشد.کج فهمی،بد فهمی و وارونه جلوه دادن گفتار،رفتار و کردار روحانی در رسانه هایی که از سوی جریانی خاص ارتزاق می کنند و تلاش برای تغییر ذهنیت مردم در مورد وی نه محصول پیروزی حسن روحانی در انتخابات که از ترس موفقیت او در انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری و سپس عملکرد مفید و مقتدرانه دوران ریاستش بر قوه مجریه است.تندرو ها دو سال پیش در چنین روزهایی با پیش بینی پیروزی روحانی در انتخابات همه هم و غم خود را بر تخریب کاندیدای آن روزهای انتخابات گذاشتند.رسانه های اصولگرا و در راس آنها صدا و سیما در حال ساختن چهره ای از حسن روحانی بودند که با واقعیت مغایر بود و به همین دلیل هم بود که مردم وقتی دیدند برای تخریب روحانی هر دروغی گفته می شود، بر خلاف پیش بینی اصولگرایان مبنی بر دومرحله شدن انتخابات در دوره ای که 8 نامزد حضور داشتند،در همان مرحله اول ردای ریاست جمهوری را بر تن حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی پوشاندند.

انتخاب روحانی اما نقطه پایان تخریب ها نبود،شکست خوردگان انتخابات از همان روزهای ابتدایی موج تخریب،توهین و هتاکی را علیه او،حامیانش و دولتش آغاز کردند.دروغ پردازی،پروژه ناامید سازی، سنگ اندازی مقابل برنامه های روحانی و... از همان لحظه اول آغاز شد تا شاید در همان روزهای ابتدایی یا روحانی به سمت تندروها تغییر مسیر دهد یا چنان ناکام شود که دورانش سریعتر از زمان ممکن پایان یابد.رییس جمهوری یازدهم هر کاری انجام می داد مخالفانش آن را وارونه جلوه می دادند،با در اختیار داشتن رسانه های بیشمار مکتوب و مجازی و با هزینه کرد نجومی که منابع آنها مشخص نبود و نیست این افراد همه تلاش خود را برای زمین زدن دولت روحانی به کار بستند و همچنان هم به کار می بندند.

مخالفان دولت روحانی فقط دنبال بهانه هستند، برای آنها همه چیز می تواند سوژه ای باشد برای تخریب و زمینه ای باشد برای هتاکی و توهین،در این میان آن چیزی که یافت می نشود نقد مصلحانه و مشفقانه است.در همین ماجرای تک نرخی شدن بنزین با اینکه می دانستند اتفاق خارق العاده ای رخ نداده و دولت تنها به قانونی عمل کرده که اتفاقا محصول دولت محبوب آنها و مجلس همسویشان بود و با وجودیکه در واکنش به مذاکرات هسته ای مدعی بودند مردم با یک قرص نان هم زندگی می کنند ولی زیربار مذاکره نمی روند،چنان بلوایی راه انداختند و چنان هیاهویی به پا کردند که گویی اکثریت مردم دچار نقصان معیشت شده اند.آنها برای اینکه نشان دهند چقدر اوضاع اقتصادی مردم با تک نرخی شددن بنزین که تنها منجر به افزایش 18 تومانی قیمت سوخت در هر ماه می شود، با انتشار عکس های 6 سال پیش و جا زدن اغتشاشات دهه 70 به عنوان اعتراض مردم به گران شدن بنزین و تشویق مردم برای آتش زدن پمپ بنزین ها تلاش کردند کشور و دولت را وارد یک بحران خیابانی کنند.وقتی همه اینها پاسخ نداد،عنان کار از دست دادند و خود دست به کار شدند تا در حرم امام خمینی(ره) سخنرانی رییس جمهور را برهم زنند و در اقدامی شگرف هنگام سخنرانی رهبری از دولت طلب بصیرت کنند.

اینها هویت مشخصی دارند، تهدید می کنند برای بدحجابی به خیابان ها می ریزند، در سفرهای استانی با تعداد کم و هیاهوی بسیار تلاش می کنند ژست دلسوزان را بگیرند،وقتی بحث فساد دولت قبل به میان می آید فورا با سرهم کردن چند راست و دروغ آن فساد ها را به دولت های قبل نسبت می دهند، از گرانی می گویند و علیه رییس جمهوری شعر می سرایند، نگران "ارزش گذرنامه" ایرانی هستند و...! اما پاسخ نمی دهند که در دولت محبوبشان وقتی فرهنگ کشور به سخره گرفته می شد و به جای کار فرهنگی هزینه های کلانی برای بی فرهنگی مورد استفاده قرار می گرفت و یک پورنوساز قرار می شد با هزینه کلان فیلم فاخر بسازد، وقتی قرآن با رقص و آواز به جایگاه قرائت می رفت، وقتی مسوول ارشد دولتی به تماشای رقاصه های ترکیه ای می نشست چرا نگران وضعیت حجاب و فرهنگ نبودند و به خیابان ها نمی ریختند؟ پاسخ نمی دهند چرا مقابل هزینه کردهای بی حاصل سفرهای استانی که نتیجه ای جز وعده های خیالی و عملی نشده نداشت، به رییس جمهوری وقت اعتراض نمی کردند؟ چرا مقابل فسادهایی که کمر مردم را خم کرد و هیمنه اقتصاد کشور را شکست و در دوران ثروتمندی ایران روزبروز بر میزان فقرا افزوده شد و طبقه متوسط از بین رفت فریاد برنمی آوردند؟ چرا در روزگاری که گرفتن اثر انگشت و نقش چشم به رویه معمول کشورها در مواجه با مسافران ایرانی تبدیل شده بود دنبال شان و منزلت ایرانی نبودند؟ چرا نمی گویند نتیجه آن همه هزینه در کشورهای فقیری که با پول ایرانی سرپا شدند و امروز در کنار عربستان و علیه ایران ایستاده اند چه شد؟ چرا نمی گویند حرمت نهادهای قانونی کشور یک به یک از بین رفت و مجلس شورای اسلامی سیاه ترین روز تاریخ خود را در زمان رییس دولت محبوبشان سپری کرد؟چرا نمی گویند تورم به نقطه ای رسید که رییس وقت پلیس  کشور از صداوسیما خواست به دلیل کاهش قدرت خرید از پخش تصاویر مرغ و تخم مرغ خودداری کند تا زورگیری و سرقت افزایش نیابد؟چرا روزهایی که بیماران سهل العلاج و صعب العلاج نسخه به دست از این دارو خانه به آن داروخانه و از این بازار سیاه به آن بازار سیاه می رفتند و هزینه واردات دارو صرف واردات زین اسب می شد صدای این افراد در نمی آمد؟ چرا از افزایش چک های برگشتی و در نتیجه افزایش تعداد زندانیان مالی در زمان دولت مهرورزی حرفی نمی زنند؟ چرا از حاکمیت خرافات به جای دین،استفاده ابزاری از اعتقادات مردم و کشیدن پای امام زمان(ع) به مشکلات اقتصادی و گرفتاری های مردم سخنی نیست و چرا آن روزها نگفتند وا اسلاما که دین مردم آلوده سیاست بازی ها و هاله نور دیدن ها شد؟

اینها همچنان دروغ می گویند و چون دروغ می گویند مردم باورشان ندارند وگرنه کسی منکر کاستی ها در کشور نیست و کسی هم نمی تواند منکر تلاش اصولی و منطبق بر نظرات کارشناسی دولت یازدهم برای کاهش تورم،افزایش اشتغال،بازکردن درهای اقتصاد ایران به روی اقتصاد کلان دنیا، بازگشت جایگاه ایران به نقطه قابل اتکا در تعاملات بین الماللی،بهبود وضعیت سلامت کشور، حاکمیت مجدد قانون در روابط دولت با ملت،ملت با دولت و دولت با سایر نهاد های کشور و... باشد.واکنش مردم در شبکه های اجتماعی به برهم زدن سخنرانی رییس جمهوری،توهین به حسن روحانی و حامیان دولت و فعالتر شدن مخالفان دولت نشان می دهد عاقبت دورویی و ریاکاری چیزی جز افزایش نفرت مردم از ریاکاران نیست.شاید به همین دلیل هم باشد مردم دست به کار شده اند و با راه اندازی کمپین" روحانی تنها نیست" در کنار رییس جمهوری دولت یازدهم ایستاده اند تا نشان دهند گذشت آن روزهایی که می شد با دروغ دروغ مردم را فریب داد.