شجریان آوای ربنای ماست

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، تاریخ جهان شاهد فجایع وحشتناک و جبران ناپذیری در عرصه فرهنگ و هنر بوده است. جنایاتی که بعد از گذشت صدها سال هنوز جای زخم آن ها بر بدن فرهنگ و هنر جهان باقی مانده و هرگز شفا نخواهد یافت.

 همیشه در طول تاریخ هستند عقاید، افراد و گروه هایی که در ذهن منجمدشان هیچ نوری از انسانیت، فرهنگ و هنر دیده نمی شود و همیشه هنر و فرهنگ را تهدیدی برای حیات و بقای خود می بینند . این افراد در طول تاریخ مرتکب جنایت های فرهنگی بسیاری در حق بشریت شده اند. جنایت هایی مانند آتش زدن تخت جمشید توسط اسکندر مقدونی، قتل عام مسلمانان، سوزاندن بیش از هشتاد هزار جلد کتاب در آندلس توسط مسیحیان، آتش زدن کتابخانه اسکندریه، کتابسوزی نازی ها در طول جنگ جهانی، کشتن فلاسفه و دانشمندان بزرگی از قبیل شیخ شهید سهروردی، سقراط، اُلُغ بیگ و یا تخریب معبد و شهر تاریخی پالمیرا در سوریه توسط داعش.

 این دیوانگان و جانیان و گروه هایی که مرتکب چنین اعمال ننگین در طول تاریخ شده اند در چند ویژگی دارای تشابه هستند. اکثر آن ها دارای تعصب در ایدئولوژی و تفکر خود بوده و هیچ نظر و عقیده ای غیر از نظر خود را بر نمی تابند. اینها قربانیان خود را اغلب از بین اماکن، افراد و آثاری انتخاب می کنند که وجودشان ممکن است باعث آگاهی افراد جامعه شده و قابلیت ماندگاری بیشتری از نظریه توحش و سلطه گری این جانیان داشته باشد.

اما نکته اصلی اینجاست که تاریخ برترین قاضی است و عدالت همیشه در گذر زمان اتفاق می افتد. یک اثر هنری، یک دانشمند یا هنرمند، یک فکر و یک کتاب هرگز نابود نمی شود بلکه در گذر زمان حق خود را می گیرد و با بازتابی صدچندان بر مهاجمانش غلبه می کند.

در تاریخ ایران هم کم از این آثار و اماکن و انسان ها نداریم که گرچه به ظاهر بر اثر تهاجمات بسیار آسیب دیده اند و در هم شکسته اند اما در باطن نیروی اثر گذاری و بیداریشان چندین برابر شده است.

استاد شجریان یکی از این نام هاست. مرد آواز ایران که سختی های بسیاری در راه اعتلا و حفظ موسیقی و آواز اصیل ایرانی متحمل شده است. وی پرآوازه ترین هنرمند موسیقی اصیل ایرانی است و به نوشته روزنامه ونکورسان یکی از مهمترین هنرمندان موسیقی جهان است. استاد مبدع چند ساز موسیقی بوده و با تربیت شاگردان بسیار اثر ماندگار و دایم در هنر این مرز و بوم باقی گذاشته است.

اما هستند کسانی که تاب ربنای او را ندارند و چون بیان او را زنگ خطری برای وجود خود می دانند از هر فرصتی برای تخریب وی و گرفتن انتقام از این مرد نازنین ایران زمین استفاده می کنند. اینان ادامه دهنده راه همان دشمنان فرهنگ و هنر در طول تاریخ هستند. شجریان تاریخ زنده موسیقی اصیل ایران است و مگر می شود این تاریخ را تهمت و افترا و فحاشی نابود کرد.

 تخت جمشید در آتش سوخت اما چون ققنوس سر از خاکستر خود برآورد و همچنان با ابهت بر جای خود تکیه زده و موجب غرور ما ایرانیان است. هنر نابود شدنی نیست به خصوص هنری که در نزد مردم محبوب باشد.

این تفکرات ضد فرهنگ و هنر هیچگاه در بین مردم ایران جایگاهی نداشته و آن ها که به تخریب استاد شجریان دلخوش کرده اند باید بدانند که راه به جایی نخواهند برد و علاقه به استاد هر روز در قلب ایرانیان بیشتر رسوخ می کند و طرفداران بیشتری را جلب خود خواهد کرد. کسانی که در ورق پاره های زرد خود به زمین زمان فحاشی می کنند و پشت عنوان روزنامه نگاری به هرزه نگاری می پردازند نه جایی در قلب مردم دارند و نه مانند دیگر قاتلین فرهنگ و هنر جایی در تاریخ خواهند داشت.

 شجریان صدای ربنای ماست که آبرویش را از هنرش گرفته است و نه از تملق و چاپلوسی دیگران؛ پس تا هنر در جهان باقی است امثال شجریان ها همه باقی هستند و آنان که سعی در تغییر این اصل تاریخی جهان دارند باید بدانند:

ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست           عرض خود می بری و زحمت ما می داری