پز عالی جبهه پایداری با جیب پر حزب موتلفه

گروه احزاب خبرگزاری برنا: نیم قرن پیش در یکم خرداد ماه که سه هیات مذهبی در بازار تهران گردهم آمدند و جمعیت هیات‌های موتلفه اسلامی را تشکیل دادند کمتر کسی می توانست پیش بینی کند که این جمعیت روزی به قوی ترین تشکیلات حزبی جناح راست ایران تبدیل خواهد شد.

موتلفه اسلامی که در ابتدای تشکیل شدن جزو اولین گروه‌هایی بود که حول محور روحانیت و علی الخصوص امام خمینی (ره) به فعالیت پرداخت و سنگ بنای خود را بر  تشیع، تدین و اعتقاد کامل به اصول اسلام برپا نمود.

جمعیت موتلفه اسلام در مقطعی و پس از طرح انجمن‌های ایالتی و ولایتی و همچمنین طرح ننگین کاپیتولاسیون به سمت مبارزه مسلحانه با رژیم طاغوت رفت و در آن مقطع و پس از ترور حسن علی منصور اکثر سران این گروه توسط رژیم پهلوی بازداشت و حتی محکوم به مرگ شدند.

در سال 1365 این جمعیت شروع به تجدید سازمانی و کادری کرد تا با قدرت  وارد عرصه سیاست کشور شود و پس از  مدت کوتاهی تبدیل به اصلی ترین حزب جناح راست در ایران شد. در سال 1385 جمعیت موتلفه اسلامی با تصویب اساسنامه تبدیل به حزب موتلفه اسلامی شد.

در سال‌های اخیر و به خصوص پس از فوت مرحوم حبیب الله عسگر اولادی و قدرت گرفتن نگاه محافظه کارانه تر در کادر حزب موتلفه اسلامی این حزب با گردش بسیار سریعی به سمت منتهی الیه راست سیاسی کشور رفت و در این بازه زمانی با جبهه پایداری و جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی هم صدا و هم فکر می شود.

این ائتلاف سه گانه که با شعار یک صدا - یک فهرست کلید خورده است باعث تعجب برخی فعالین سیاسی کشور شده است؛ زیرا در ظاهر هیچ سنخیتی بین یک حزب قدیمی و با ساختار منظم تشکیلاتی که همیشه از تندروی ها در سیاست کشور به دور بوده است و تشکیلاتی مثل جبهه پایداری که در تمام تاریخ چهارساله تشکیل شدن خود به موضع گیری های تند و عدم هماهنگی و ائتلاف با سایر گروه‌های اصولگرا معروف هستند، نیست.

  در انتخابات مجلس نهم جبهه پایداری باعث برهم خوردن ائتلاف اصولگرایان شده و تن به درخواست گروه‌های با سابقه اصولگرا برای ارائه لیست مشترک نداد. مرحوم حبیب الله عسگر اولادی در این رابطه گفت: «در تهران بیشترین حملات را عزیزان جبهه پایداری به این طرف داشتند و به آیت الله یزدی، مهدوی و جامعه روحانیت حملاتی کردند، در مرحله دوم دقت کنید که حملاتی صورت گرفته اما  ما نباید در صدد پاسخگویی باشیم چون به نفع دشمن است. باید در راستای وحدت اصولگرایان حرکت کرده  و از نامزدهایمان دفاع کنیم.»

در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 هم تمامی این سه ضلع ائتلاف جهت گیری های متفاوت و گاها مخالفی داشتند ؛ به طوری که حزب موتلفه اسلامی در مرحله اول از یحیی آل اسحاق و سپس علی اکبر ولایتی ؛ جبهه پایداری از سعید جلیلی و جمعیت ایثارگران از غلامعلی حدادعادل حمایت کردند.

جبهه پایداری امروز سعی دارد ضمن حفظ مواضع قبلی خود با ورق‌های دیگری هم بازی کند و همچین به طور قطع پایگاه اجتماعی حزب موتلفه در بازار و داشتن منابع مالی فراوان این حزب در پیوستن جبهه پایداری به ائتلاف با موتلفه بی تاثیر نیست.

با توجه به سابقه جبهه پایداری در باقی ماندن بر سر مواضع و آرمانهایش بدون شک این گروه قصد ندارد به خاطر ائتلاف با سایر گروه‌های اصولگرا از نوع نگاه و رفتار خود کوتاه بیاد و مواضع خودرا تعدیل کند . نمونه این لجاجت ها و تندروی ها را در برخورد اعضای این جبهه با سایر اصولگرایان با سابقه از جمله علی لاریجانی رئیس مجلس در پرونده برجام دیده ایم و می‌دانیم پایداری‌چی‌ها به این راحتی تغییر مسیر نمی دهند.

تکلیف جبهه پایداری از همان ابتدای امر روشن و مشخص است اما دلایلی که باعث شده حزب با سابقه موتلفه اسلامی این چنین تغییر رویکرد بدهد چیست؟ حزبی که از تمامی شاخصه های یک حزب و تشکیلات بهره منداست و می تواند در جمع اصولگرایان صاحب رای بوده ونقش پدر این خانواده را داشته باشد ؛ چرا باید به سمت گروه‌ها و دسته هایی برود که سابقه چندان درخشان و روشنی در اصولگرایی ندارند؟

این تغییر رویکرد در حزب موتلفه اسلامی میتواند دلایل مختلفی داشته باشد. یکی از این دلایل به فاصله گرفتن این حزب از نقش تصمیم گیرنده اصلی در بین اصولگرایان است و کادر اصلی حزب سعی دارند که با این تغییر روش جایگاه خود را به عنوان یک حزب مرکزی که دیگران حول محور آن جمع می شوند تثبیت کنند. در راستای این هدف بهترین روش سر به راه کردن و وادار جبهه ای به ائتلاف است که بیشترین مشکلات و اختلافات را در بین اصولگرایان دارد.

یکی دیگر از دلایلی که امکان دارد باعث بوجود آمدن این تغییر مسیر و کارکرد شود ورود نسل جدید به کادر اصلی حزب موتلفه است. نسلی که محافظه کاری نسل پیشین را نداشته و با رویکردی تندتر و بی پروا تر حتی به نقد موضع گیری های پیشین حزب می پردازد.

 در دوره های گذشته وجود گروه‌های با سابقه باعث بوجود آمد اتحاد در بین افراد و احزاب می شد، اما در دوره های اخیر این نقش کمرنگ تر شده و بیشتر مواضع و مقبولیت عام است که تعیین کننده نفوذ یک گروه و یا یک حزب در جامع سیاسی  کشور است.

این ائتلاف با هر انگیزه ای که باشد قطعا باعث تغییر رویکرد یکی از این دوطرف ماجرا خواهد شد؛ یا جبهه پایداری از رویکرد تند و انتقادی صرف خود دست بر می دارد و باحقایق جامعه کنونی ایران آشتی می کند و دست از شعارهای صرفا تبلیغاتی بر می‌دارد و یا اینکه متاسفانه حزب موتلفه بعد از سال‌ها اصولگرایی معتدل از این خط مشی خارج شده و پا در جای پای جبهه پایداری می گذارد که بارها به اثبات رسیده جایگاه مستحکمی در عرصه سیاست ندارد.