امید به امید/ استارت برای تعبیر رویای ریو

به گزارش سرویس ورزشی برنا، به نقطه صفر رسیدیم. نقطه ای برای حرکت به سمت یک رویای 40 ساله. رویایی که داغ حسرت آن قریب به چهار دهه است بر گرده این فوتبال سنگینی می کند و ما را آزار می دهد. داغی بزرگ و البته تلخ و تاسف بار. دروازه های بزرگترین فستیوال ورزشی جهان بعد از انقلاب به روی فوتبال ایران بسته شده. چهار سال به چهار سال با یک دنیا امید و آرزو می خواهیم که این دروازه را باز کنیم و به پنج حلقه نوستالژیک سلامی دوباره بدهیم اماقفل و بند این در از آرزوهای های ما محکمتر است.

این بار اما امیدواری های ما بیشتر است. تیمی که داریم این امیدها را بارور کرده که بالاخره این طلسم شکست شده و این در باز می شود و ما مسافر ریو خواهیم بود.

مرحله نهایی انتخابی المپیک روی از فردا در قطر آغاز خواهد شد و 16 تیم راه یافته به این مرحله در قالب 4 گروه 4 تیمی به مصاف یکدیگر می‌روند که از هر گروه 2 تیم به مرحله بعد صعود می‌کند که تیم‌ها به صورت ضربدری در مراحل یک چهارم، نیمه‌ نهایی، رده‌بندی و فینال به مصاف یکدیگر رفته و در نهایت 3 تیم برتر راهی المپیک 2016 برزیل می‌شود.

ایران در گروه A این رقابت‌ها با تیم‌های سوریه، قطر و چین هم گروه است و بازی ها را برابر سوریه افتتاح خواهد کردو.

مسیر صعود البته نه از فردا بلکه از یک سال پیش آغاز شد. تیمی که در فاصله چند ماه مانده به رقابت های دور اول انتخابی بی صاحب، درهم شکسته و ناکام بود که با یک مربی پرتغالی و با یک ناکامی بزرگ در بازی های آسیایی اینچئون پیش از اغاز رقابت ها حذف شده به نظر می رسید اما تغییرات در این تیم و حضور محمد خاکپور و البته دگرگونی وسیعی که تیم امید بوجود آمد، سبب شد تا از مرحله نخست به هر ترتیبی بود صعود کنیم. تیم امید در گروهی که عربستان، افغانستان، فلسطین و نپال حضور داشتند، به عنوان تیم دوم به این مرحله صعود کند و پای به آوردگاه نهایی بگذاریم. آوردگاهی که از فردا آغاز خواهد شد و با توجه به اتفاقاتی که در چند ماهه اخیر برای تیم امید رخ داده، بسیار امیدواریم که این تیم بتواند به رویاهای ما هاشور واقعیت بزند.

قهرمانی در رقابت های غرب آسیا و البته تدارکات فوق العاده برای تیم امید که در تاریخ حیات این تیم بعد از انقلالب کم نظیر بوده، شرایط را برای موفقیت امیدها مهیا کرده است. از سوی دیگر امیدها اگرچه سردار آزمون و علیرضا جهانبخش دو لژیونر موثر خود را در این رقابت ها همراه خود ندارند اما تیم محمد خاکپور به اندازه ای ستاره ریز و درشت دارد که بتوان چشم بر غیبت این دو لژیونر کلیدی بست.

تیمی که البته با ستاره های متحد و یکدستش، یک تیم واقعی به نظر می رسد. ویژگی بزرگی که در ادوار قبلی کمتر همراه تیم امید بود.

تیم امید در شرایطی رقابت برای رسیدن به المپیک را آغاز می‌کند که با قطر میزبان، سوریه (فینالیست غرب آسیا) و چین همگروه است.

بازی با سوریه در افتتاحیه رقابت یک بازی دشوار و البته تکراری است. سوریه ای ها اگرچه مدتهاست در فوتبال اسیا جزو کشورهای درجه دو حتی درجه سه محسوب می شوند اما با توجه به پتانسیل و استعداد فدی در رده های پایه همیشه یک تیم مدعی بوده اند. امیدهای سوریه در همین قاب جای می گیرند. تیمی که چند وقت پیش در رقابت های غرب آسیا همه را شگفت زده کرد و توانست در میان مدعیان ریز و درشت به فبنال رقابت ها برسد. سوریه در فوینال مغلوب شاگردان باانگیزه خاکپور شد اما فوتبالی که بازی کرد، نشان داد که باید آنها جدی گرفت.

سوریه در  تورنمنت غرب آسیا نشان داد که از آمادگی بالایی برخوردار است و با رسیدن به فینال نشان داد حتی جنگ خانمانسوز داخلی هم نتوانسته این تیم را از رویاپردازی باز بدارد. فقیر مربی سوریه تیم سختکوش و چغر را آماده این رقابت ها کرده و قطعا با برنامه ای متفاوت در بازی افتتاحیه روبریو ایران خواهد ایستاد. با این وجود سوریه ای ها این تیم به دلیل مشکلات جنگ در کشور سوریه نتوانسته آن طور که باید اردوهای خود با برگزار کند و قطعا به بازی های ابتدایی تورنمنت به چشم بازی های تدارکاتی می نگرد تا آرام آرام در طول تورنمنت به اوج آمادگی برسد.

بدون شک در هر تورنمنتی برداشتن قدم اول بسیار سخت است. پیروزی در مقابل سوریه می‌تواند انگیزه شاگردان خاکپور را برای تداوم موفقیت‌ها و صعود از این گروه بالا ببرد. امیدها چشم امید به تکرار نتیجه فینال رقابت های غرب آسیا دارند اما نباید فراموش کرد که این افتتتاحیه با آن اختتامیه تفاوت های فراوانی دارد. با توجه به اینکه میزبان این رقابت‌ها هم‌گروه ایران است کار شاگردان خاکپور بسیار سخت است.

حضور امیدهای فوتبال ایران در این رقابت‌ها نه تنها به منظور شکستن طلسمی 40 ساله است بلکه با توجه به اتفاقات اخیر منطقه وجهه حیثیتی پیدا کرده است.

پسران خاکپور حالا فراتر از یک تیم هستند و رقابت های انتخابی المپیک حالا فراتر از یک رقابت حساس برای رسیدن به المپیک. تیمی که تیم بودن را نشان داده و حالا به انتظار المپیکی شدنش هستیم.