روایت «A۱۵۷» از مشکلات انسان ها برای زنده ماندن

بهروز نورانی‌پور، درباره چگونگی شکل گیری ایده این فیلم توضیح داد: در جریان انجام امور اجرایی مستند بلندی که در دست ساخت داشتم با عکاسی کرد به نام زبیر آشنا شدم که یک عکاس جنگی بود و زمینه همکاری ما برای ساختن مستندی درباره آوارگان کوبانی فراهم شد. آن زمان اصلا قرار نبود سوژه فیلم ما دخترهایی باشند که توسط داعش ربوده شده بودند، اما مستند درباره اردوگاه می‌توانست ما را دچار برخی کلیشه‌ها کند و دوست داشتیم که با روایت به این موضوع بپردازیم و درواقع یک قطعه پازل را از یک تابلو نقاشی بزرگ برداریم و از این جزء به کل برسیم.

وی ادامه داد: حول و حوش 10 روز یک پژوهش میدانی انجام شد. سوژه‌ها خیلی چنگی به دل نمی‌زد اما بالاخره با یک عکس مواجه شدیم که یک دختربچه تقریبا نه- ده ساله را نشان می‌داد که زبیر به من گفت این دختر باردار است و این جرقه ساخت « A157 » شد. زمانی که با کاراکتر این دختر روبه‌رو شدم بهت زده بودم؛ چون برایم باور این موضوع خیلی سخت بود.

این مستندساز جوان اظهار کرد: ما در این اردوگاه با آدم های رنج کشیده زیادی روبه‌رو شدیم؛ افرادی که یک هفته آب نخورده بودند و از برگ درختان جنگل‌های شنگال ارتزاق کرده بودند. فیلم من درباره آدم‌هایی است که برای زنده ماندن با مشکلات کشنده‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند.

نورانی‌پور همچنین گفت: این فیلم بیش از همه برای تماشاگر ایرانی پیامی واضح و مشخص دارد و آن هم اهمیت امنیت ملی است. مردم ما با دیدن این فیلم باید قدر امنیت‌شان را بدانند و این برای من خیلی اهمیت داشت. در این مستند فتح خاک و ناموس خیلی پررنگ به نمایش درآمده است. زن نماد سرزمین است چون هر دو قابلیت زایندگی دارند. دشمن وقتی سرزمین را اشغال کرد، ناموس هم به سیطره او درمی‌آید و مخاطب این موضوع را در « A157 » به خوبی درک می‌کند.