جنتی: هنوز از افکارشیخ محمود شبستری تشنگان علم و معرفت بهره می برند

به گزارش خبرگزاری برنا ، در پیام علی جنتی که علی اکبر صفی پور مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی امروز آن را در این همایش ملی قرائت کرد، آمده است: ایران به عنوان قبله دل عرفان و کعبه آمال اولیا و مقربان است و زبان پارسی شکرینش، شاخ نبات دیوان سخنوران و آذربایجان به سان جان این کالبد و در این میان ترکان پارسی گویش، آبروی سخن دان و عالمانش لنگر علوم هستند.

وقتی فضیلت های اعجاب آور این سرزمین، با مضمون این عبارت دمساز شود که «شرف المکان بالمکین» آذربایجان ارجی مضاعف می یابد زیرا به عیان می بینی فرزندان فرهیخته این خاک گوهر خیز را شانی است که عنقای خیال را بال رسیدن به قبله اعتبار و دانش ایشان نیست.

سعدالدین محمودبن عبدالکریم معروف به شیخ محمود شبستری یکی از این نادره گویان و طایران خوش الحان ادبیات و عرفان است که با گذشت سده ها از غروب حیاتش، هنوز زلال فکر پرفروغ او، تشنگان علم و معرفت را سیراب می کند؛ قطبی که صاحبدلان به گرد اندیشه های تابناکش در گردش اند و مستعدان از برکات نفس هایش خوش.

در این میان خطه عارف پرور شبستر در درازنای تاریخ خود مردان نامداری را در دامان خویش پرورده که شیخ محمود شبستری یکی از پرآوازه ترین آنان است.

شیخ شبستری که در جوانی به مسند شیخوخیت و ارشاد دست یافته بود هرچند بر اساس قراین عمر کوتاهی داشت لکن در همین اندک سالی نیز که از موهبت حیات بهره یافته بود، چنان زیست و چنان نمود که هنوز پس از قرن ها همچنان نامش ورد زبان هاست.

آنچه بیش از هر چیز ابعاد بلند آوازگی این شیخ جوان شبستر را رقم زده است، منظومه گلشن راز اوست. اگرچه آثار دیگری نیز بدو منسوب و مسجل است اما در میان میراث بازمانده از او گلشن راز جایگاهی به مراتب رفیع تر و بلند مرتبه تر یافته است چنانچه از همان ایام سرایش، نسخه های آن در پهنه گسترده ای از قلمرو فرهنگی ایران آن روزگار نشر یافته و در گذر زمان دانشوران بسیاری با ژرف کاوی در ادبیات آن، شروح گونه گونی بر آن نوشته اند.

اینک که زحمات همکاران سختکوش اینجانب در آذربایجان و بانیان محترم این همایش ملی برای بزرگداشت شیخ محمود شبستری ثمر داده و این گردهمایی ارجمند در شرف دیدن آفتاب است؛ به واسطه احساس عمیق علاقه مندی به این خطه معرفت پرور و نیز بر مبنای مسئولیتی قراردادی تحریر پیامی بر این همایش مبارک نیز سهم ما افتاده است و الا به خوبی واقفیم که عرصه سیمرغ جولانگاه خطیری است و نوشتن درباره چنین متفکری بشکوه، تا چه میزان کاری صعب و دشوار.

لذا ورود به حوزه تخصصی بررسی آرا و آثار آن اندیشمندان بزرگ را نه در وسع خود میسور می بینم و نه دراین مقال کوتاه مقدور که استادان محترم و سخنرانان ارجمند همایش، این وظیفه خطیر را بر عهده خواهند داشت.

لازم می دانم به سهم خود از همه برگزار کنندگان و شرکت کنندگان این همایش ارجمند صمیمانه تشکر و سپاسگزاری کرده و از خداوند متعال مزید توفیق همگان را خواستارم.