ناامید از رحمت الهی مشکل امروز قشر جوان است/ ناامیدی از رحمت الهی گناه کبیره است

به گزارش برنا از شهرکرد؛  وی اعتراف به گناه را حرام دانست و تصریح کرد: ما حق نداریم در مقابل هر کسی اعتراف بر گناه کنیم چراکه با اعتراف بر گناه، انسان پاک نمی شود؛ تنها پاک کننده گناهان توبه است.

حجت ‌الاسلام حسینی قمی با بیان اینکه ناامیدی از درگاه و رحمت الهی نخستین گناه کبیره است، تصریح کرد: به یقین همه گناهان روزی مورد بخش باری تعالی قرار می گیرند جز اینکه انسان از مغفرت و رحمت الهی ناامید شود و این یکی از نگرانی های امروز جامعه ما است که باید بیشتر به آن توجه شود.

استاد حوزه علمیه قم با تأکید بر اینکه یکی از کتاب هایی که باید مورد توجه عموم مردم خصوصا نسل جوان قرار گیرد، کتاب «چهل حدیث» امام(ره) است تصریح کرد: امام(ره) در این کتاب در مورد دو وسوسه شیطانی توضیح می دهد و بر ضرورت هوشیاری در برابر این وسوسه های شیطانی تأکید می کند.

حجت الاسلام حسینی قمی با اشاره به اینکه نخستین وسوسه شیطان برای انحراف عموم مردم خصوصا نسل جوان این است که توبه را بزرگ جلوه می دهد افزود: شیطان مدام در حال وسوسه کردن انسان گنهکار است که او مورد مغفرت قرار نمی گیرد و توبه کردن فایده ای ندارد؛ باید بدانیم که بالاتر از گناه، بازگشت انسان خطاکار و پشیمانی او است که اگر انجام بگیرد، به یقین رحمت الهی شامل حال او می شود.

وی با تأکید بر اینکه در قاموس اولیاء الهی این جمله معنا ندارد که «تا به امروز کجا بودید و چرا الان آمدید؟» تصریح کرد: توبه واجب فوری است و نباید آن را به تأخیر بیاندازیم؛ نقش خانواده ها و والدین در تشویق جوانان به سمت توبه و ناامید نشدن از رحمت الهی غیر قابل انکار است.

کارشناس برنامه سمت خدا با بیان اینکه یکی دیگر از وسوسه های شیطان برای فریب عموم مردم این است که گناه آنها را کوچک جلوه می دهدخاطرنشان کرد: شیطان می خواهد انسان به گناه کردن عادت کند، به همین دلیل ارتکاب آن را در نظر انسان کوچک جلوه می دهد؛ بدانیم که خداوند غفار است اما این مجوز انجام گناه نیست.

حجت ‌الاسلام حسینی قمی با اشاره به اینکه برخی از گناهان با مسلمانی قابل جمع نیست گفت: متأسفانه امروزه در کشور شاهد برخی گناهان هستیم که برآزنده نظام اسلامی نیست و این قلب انسان را به درد می اورد.

وی با تأکید بر اینکه جوانان باید زمینه گناه را از بین ببرند تصریح کرد: باید از جوان سؤال شود چرا در مجلسی که مطمئن نیستید در آن گناه صورت می گیرد یا نه، وارد می شوید؟ امام صادق(ع) را به مهمانی دعوت کردند، موقع صرف غدا یکی از مهمانان از صاحب خانه طلب آب کرد، صاحب خانه برای او شراب آورد، به محض اینکه اسم شراب به میان آمد، امام صادق(ع) آن مجلس را ترک کرد.