ادبیات دست بازتری نسبت به سینما و تلویزیون دارد

در ابتدای این مراسم بخش‌هایی از این دو رمان توسط سهیلا گلستانی بازیگر و کارگردان سینما قرائت شد.

در ادامه این مراسم مریم راهی در پاسخ به سوالی درباره چگونگی تالیف این رمان عنوان داشت: من به تاریخ علاقه داریم و بیشتر از آن به داستان‌های تاریخی اما نوشتن درباره این قصه بسیار سخت بود. دستمایه اصلی نوشتن این داستان تاریخ خشک بود که باید آن را به داستان مبدل می‌کردم و همین من را وا می‌داشت تا بسیار محتاط باشم و با دقت کار کنم والبته کمی هم بترسم. به همین خاطر یکسال درباره سوژه تحقیق کردم تا در نهایت توانستم آن را طی شش ماه بنویسم.

فاطمه سلیمانی نیز در سخنانی درباره چگونگی نام‌گذاری رمانش عنوان کرد: حضرت فاطمه معصومه(س) می‌دانست به راهی رفته که برایش پایانی وجود ندارد و به دیدار برادر منتهی نمی‌شود. برای ایشان دیدار با امام رضا(ع) چیزی مانند یک رویا بود و برای همین من نیز اسم کتاب را «به سپیدی یک رویا» گذاشتم.

وی افزود: نوشتن این رمان به خاطر کمبود منابع درباره شخصیت ایشان کار دشواری بود و کمی بیش از یکسال در پژوهش و نوشتن زمان به خود اختصاص داد.

در ادامه این مراسم قاسمعلی فراست نویسنده و منتقد نیز در سخنانی درباره این رمان گفت: عملکرد ما در این سال‌ها به شکلی بوده که کمتر نویسنده‌ای حاضر به پرداختن به دین در داستان می‌شود. ما آنقدر بد کرده‌ایم که دین مظلوم واقع شده و جرات برای پرداختن ادبی آن از دست رفته است و می‌توان گفت دیگر جذب دین و کار دینی شدن بسیار سخت است.

وی در ادامه گفت: اولین ارزش این دو اثر پرداختن به دو شخصیت دینی است و در ادامه روایت از شخصیت‌هایی که مهجور مانده و کمتر درباره آنها کار شده است به همین خاطر می‌توان این دو کتاب را از منظر پرداختن به دو خلا بزرگ ادبی ستود. از سوی دیگر این دو کتاب نگاهی هنری به دو شخصیت دین دارند که این مساله نیز بسیار قابل توجه و قابل ستایش است.

این نویسنده افزود: داستان نویسی ایران معمولا با زبان و لحن دچار مشکل است و این مساله را می‌شود در آثار متعددی دید اما این دو کتاب به ویژه رمان «به سپیدی یک رویا» بازی‌های زبانی حس‌انگیزی را در خود ایجاد کرده‌اند که بسیار ستودنی است.

فاطمه راکعی نیز در این مراسم در سخنان کوتاهی عنوان کرد: در آثار سینمایی و تلویزیونی‌مان این روزها شاهد اتفاقات حیرت‌انگیزی هستیم که ما را به این فکر می‌اندازد که چطور ممکن است بدون رعایت بسیاری از واقعیت‌های دین چنین داستانی روایت شود. اما باید خوشحال باشیم که امروز و در قالب ادبیات شاهد رونمایی از رمان‌هایی هستیم که نشانه احساس مسوولیت و تعهد هستند و روایتی دست نخورده از دو رویداد تاریخی را به ما ارائه می‌کنند.

دشواری پرداختن به برزگان دین در سینما و تلویزیون

در ادامه مراسم داوود میرباقری نیز در سخنانی عنوان کرد: در حوزه کار برای سینما و تئاتر، در پرداختن به شخصیت‌های تراز اول تاریخ اسلام دچار مشکلاتی هستیم که مهمترینش ناتوانی ما در نمایش آنها اما به گمانم در داستان این مشکلات کمتر روی دهد.

وی ادامه داد: به بنده پیشنهاد ساخت هر دوی این آثار (زندگی حضرت خدیجه(س) و زندگی حضرت معصومه(س)) داده شد اما ترجیح دادم به سراغش نروم چون در هر دوی آنها نمی‌شد به روی شخصیت اول داستان تکیه و مانور کرد. این اتفاق اما در ادبیات شدنی است و ما با استفاده از تخیل خودمان می‌توانیم کار را جلو ببریم.

میرباقری همچنین افزود: در نوشتن اینگونه متن‌ها ارائه کشمکش‌های داستانی می‌تواند اصل باشد و به نظرم دو نویسنده جوان این رمان‌ها باید دقت کنند که از پس خلق این مساله در آثارشان برآیند.

این کارگردان سینما و تلویزیون ادامه داد: در زمان پخش سریال امام علی(ع) به من پیغام‌های زیادی می‌دادند که بخش‌هایی که تاریخ روایت کردی خوب از کار در نیامده اما بخش‌هایی که روایت داستانی داری خیلی خوب شده است و می‌خواستند که این بخش را زیادتر کنم غافل از اینکه من کل کار را ساخته بودم.

وی افزود: وقتی اما وارد وادی ادبیات می‌شویم دست ما برای تخیل و داستان پردازی بازتر است و می‌شود چیزی نوشت که تعارضی با مستندات و مکتوبات تاریخی پیدا نکند.